به گزارش ایسکانیوز، معاونت پژوهشی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در اطلاعیه‌ای از برگزاری کارگاه آموزشی آشنایی با کمک هزینه‌ها و بورس‌های تحصیلی خارج از کشور خبر داده است.
در بخشی از این اطلاعیه آمده است که در این کارگاه در خصوص اهمیت گذراندن دوره‌های تحصیلی و تحقیقاتی در خارج از کشور برای دانشجویان رشته‌های علوم سیاسی، روابط‌بین‌الملل، مطالعات منطقه‌ای، حقوق خصوصی و اسلامی توضیح داده می‌شود.
به هرحال علوم انسانی در کشور ما دچار ضعف است و در آن شکی نیست و از سوی دیگر آشنایی و ارتباط با مراکز علمی جهان، یک ضرورت است اما وقتی معاون پژوهشی مهمترین دانشکده علوم سیاسی و حقوق کشور، دانشجویان را برای گذراندن دوره تحصیلی در خارج از کشور تشویق می‌کند به معنی آن است که این دانشکده و سایر دانشگاه‌های کشور نمی‌توانند دانشجویان را درحدقابل قبول تربیت کنند و این یعنی نزدیک یک قرن فعالیت آموزش عالی در کشور، نتوانسته است نیازهای کشور را برطرف نماید. اگر این تشویق و ترغیب از سوی نهادی به غیر از دانشگاه انجام بگیرد، مسئله کاملا متفاوت است. اما وقتی معاون پژوهشی مهمترین دانشکده حقوق و علوم سیاسی کشور، حتی برای یاد گرفتن حقوق اسلامی، خارج از کشور را معلم خود می‌داند باید فاتحه دانشگاه را خواند. استادی که به زبان بی زبانی می‌گوید من خودم، علم خودم و آموزش خودم را قبول ندارم.
به واقع اگر دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه نمی‌تواند به روز‌ترین دانش جهان را به دانشجویان آموزش دهد پس دقیقا در حال حاضر چه فعالیتی در راستای آموزش و پژوهش کشور انجام می‌دهد؟
چرا با وجود دانشجویان ممتاز در مقاطع مختلف و اساتید برجسته در دانشگاه تهران و سایر دانشگاه‌های کشور از جمله دانشگاه آزاد، سطح علمی خود را به سطح علمی جهان نمی‌رسانند؟
چرا اساتید مختلفی که فرصت مطالعاتی خود را در دانشگاه‌های معتبر جهان هستند یا بیشتر وقت خود را در محافل غربی می‌گذرانند، کیفیت آموزش و پژوهش خود را به روز نمی‌کنند؟ آیا این یک زنگ خطر نیست که معاونت پژوهش دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، به واسطه خلا‌هایی که حس می‌کند نسخه تحصیل در خارج را می‌پیچد اما برای ارتقای خود و دانشکده خود فکری نمی‌کند؟
وضعیت دانشکده حقوق به قدری افول کرده است که حتی حقوق اسلامی را نیز از غرب می‌خواهد
این هفته دو مناسبت مهم دارد یکی 25آذر روز پژوهش و دیگری 27 آذر روز وحدت حوزه و دانشگاه. چه پژوهش و چه وحدت حوزه و دانشگاه یک نقطه مطلوب دارد و آن تولید علم و حل مسائل جامعه است که متاسفانه وضعیت آن نه تنها مطلوب نیست بلکه متولیان آن دچار خودباختگی علمی هستند از این رو حتی تربیت دانشجوی به درد بخور از نظر خود را نیز به غربی‌ها می سپارند.
∎