به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، او آنجاست. در دسته دوم امارات. در جایی که هدایت تیم الفجیره امارات را برعهده گرفته است. روزگارش بد نیست. به‌عنوان آدمی که در تمام سال‌های زندگی، کارش گند زدن به توانایی‌ها و بزرگی خودش بوده، باید خیلی وقت پیش به روزگار گارینشا دچار می‌شد یا گازا اما چه می‌شود کرد؟ به قول مارک تواین، همیشه آدم‌هایی با نیت خیر از راه می‌رسند و در کار طبیعت دخالت می‌کنند!

چند باری در بیمارستان بستری شد. یک‌بار برای الکل، یک‌بار برای مواد و چند بار دیگر برای مشکلات دیگر. مثلا مسائل روانی. آیا درس‌هایش را آموخته؟ نه! او هنوز آنجاست. در کنار زمین. مشغول داشتن رابطه با بانوانی که به سن دختر او هستند. مشغول فحاشی به دخترانش و مادر آنها که اعتقاد دارد سه‌تایی علیه او توطئه می‌کنند تا اموالش را بدزدند! در شرایطی که خبر می‌آید جرج کلونی رفقای نزدیکش را به منزلش دعوت کرده و به آنها نفری یک‌میلیون دلار هدیه داده تا پاداش همراهی و رفاقت‌شان را بدهد، این هم باید از آن کارهای دنیا باشد که علیه دخترهای خودت شکایت کنی به جرم اینکه دارند از تو دزدی می‌کنند!

این همین جناب اوست. اسطوره! حضرت مبارز! قهرمان لاف‌زن میکروفن‌های از پیش آماده! مرد لفاظی‌های تند و تیز علیه بالادستی‌هایی که هوایش را ندارند! قذافی فوتبال می‌تواند برای او لقب خوبی باشد، برای مردی که دوست دارد به همه فحش بدهد، رونالدو و پله را تحقیر کند و بابت هنری که 20 سال پیش تمام شده، هنوز هم خود را محق بداند.

در قرعه‌کشی جام‌جهانی تماشایش کردیم. چاق و در حال انفجار! شباهتی به مرید چگوارا یا رفیق فاب فیدل کاسترو نداشت! به گانگستر چاقی می‌مانست که برای میهمانی خیریه شهردار شهر دعوتش کرده باشند. بی‌تعارف همانی نبود که روزگاری دوستش داشتیم، همانی نبود که روزگاری دل‌ها را به یغما می‌برد. به میهمانی بزرگان فوتبال تعلق نداشت. به میهمانی که گوردون بنکس در آن حضور داشت تعلق نداشت. داشتیم بنکس را نگاه می‌کردیم که روزگاری مرد هشت‌دست دروازه‌ها لقب داشت و با چه فروتنی و وقاری به مراسم قرعه‌کشی جام‌جهانی آمده بود و داشتیم مارادونا را هم می‌دیدیم. قیاس این دو با هم، شاید برای شما بی‌معنا باشد مخصوصا اگر ندانید گوردون بنکس در روزگار خودش چه شخصیتی بوده است.

او دوباره آنجاست. در محاصره خبرنگاران! مصاحبه داغ روزنامه «آ.اس» با او به‌تازگی منتشر شده. جایی که به رونالدو توهین  می‌کند و پله را در صف بازیکنانی که لیاقت توپ طلا را داشتند به حساب نمی‌آورد. همان حرف‌های مفت. همان ادای بزرگ بودن. همان دل بستن به آنچه 20 سالی هست تمام شده. سابقه مربیگری او خنده‌دار است. دو باشگاه در آرژانتین و دو باشگاه در امارات و تیم‌ملی آرژانتین در بینش! کارنامه مربیگری‌اش را با هم مرور می‌کنیم.

باشگاه کورینتیس آرژانتین 12 بازی، یک برد، پنج مساوی و 6 باخت
باشگاه ریسینگ کلاب آرژانتین 11 بازی، دو برد، سه مساوی و 6 باخت
تیم‌ملی آرژانتین 19 بازی، 14 برد، بدون مساوی و پنج باخت که آخرینش، باخت چهار بر صفر بود
الوصل امارات 22 بازی، هفت برد، پنج مساوی و 10 باخت
فجیره امارات 9 بازی، پنج برد، سه مساوی و یک باخت.

 

* نویسنده : هومن جعفری روزنامه‌نگار