به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم،  7 تیرماه 96 برنامه اشتغال فراگیر برای ایجاد 970 هزار شغل در سال جاری از سوی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور ابلاغ شد. با توجه به اینکه امسال از سوی مقام معظم رهبری «سال اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال» نامگذاری شده است دولت در اجرای این طرح بسیار خوشبین بود و تصور می کرد که با اجرای این طرح می تواند اشتغالزایی میلیونی برای سال 96 داشته باشد. 

تنها سه ماه از سال باقی مانده و طبق این برنامه دولت باید در پایان سال گزارشی از 970 شغل ایجاد شده ارائه کند، در عین حال آمارهای اولیه حاکی از این است که طرح دولت منجر به ایجاد این میزان اشتغال نشده است.

مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی به بیان نقاط قوت و ضعف برنامه اشتغال فراگیر دولت پرداخته است که به شرح زیر است:

دولت با درک الزامات تغییر در رویکردهای برنامه ریزی معطوف به بازار کار، سیاست هایی که بیان کننده خط مشی جدید و استقرار فرآیندهای توسعه بازار کار باشد را در دستور کار قرار داده و همزمان با شروع برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به ویژه با توجه به آنکه سال اول اجرای برنامه ششم توسعه از سوی مقام معظم رهبری «سال اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال» نامگذاری شده است، برنامه اشتغال فراگیر را تدوین و عملیاتی کرده است.

برنامه اشتغال فراگیر در ابتدای سال 1396 توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و در چهار بخش:

1. کلیات، 2. اهداف، راهبردها، سیاستهای اجرایی، رسته ها، طرحها و اقدامات اساسی، 3. فرآیندهای اجرایی و تقسیم کار دستگاهی، 4. ارزیابی، پایش و ارزشیابی و الزامات اجرایی، تدوین و جهت تصویب به ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی ارائه گردیده است که نهایتاً در جلسه سی وششم مورخ 1396.2.18 ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی و به استناد مصوبه شماره 85001.52442 مورخ 1394.4.31 تصویب و در تاریخ 1396.3.31 جهت اجرا به کلیه دستگاههای اجرایی کشور ابلاغ شده است.

1. کلیات برنامه اشتغال فراگیر

در برنامه اشتغال فراگیر ارزش های محوری برنامه ریزی بازار کار در سطوح زیر مورد توجه قرار گرفته است:

الف) ایجاد ساختار حامی کسب وکارها در بخش دولتی و خصوصی مراکز فنی در زیربخش های منتخب و تسهیل تأمین مالی با کیفیت برای آنها؛

ب) ایجاد تطابق و همسویی تقاضا و عرضه نیروی کار در زنجیره های ارزش و زیربخشهای منتخب با تأکید بر گروه های کم مزیت نظیر جوانان، زنان و معلولین؛

ج) حمایت از بنگاه های پایدار در زیربخش هایی که از بیشترین اثربخشی در توسعه اشتغال برخوردار بوده و ترجیحاً شامل گروه های هدف موصوف است.

این برنامه در 6 بخش زیر تدوین و ارائه شده است:

کلیات: در کلیات برنامه اشتغال فراگیر، مقدمه و تعاریف و مفاهیم اسناد بالادستی و الزامات قانونی برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی رشد و توسعه اشتغال و کاهش بیکاری مورد توجه قرار گرفته و ساختارهای اجرایی و مدیریتی برای رسیدن به اهداف مورد نظر در اسناد مذکور پیش بینی شده است .

 اهداف: در بخش اهداف، اهداف کلی (ایجاد فرصتهای شغلی جدید، ارتقای اشتغال پذیری و مهارت آموزی نیروی کار، کاهش عدم تعادل های بازار کار و حفظ و صیانت از اشتغال موجود کشور) و اهداف کمّی متناسب با اهداف مندرج در برنامه ششم پیش بینی شده است.

راهبرد کلی: در قسمت راهبرد کلی، ایجاد اشتغال فراگیر از طریق تقویت رشد اقتصادی اشتغالزا و تحرک بخشی به بازار کار کشور و در سیاست های اجرایی، ایجاد اجماع ملی برای توسعه اشتغال و کاهش هزینه به کارگیری نیروی کار، بازآرایی کسب وکار و اشتغال مناطق کشور، ایجاد پیوند میان نیروی کار و بنگاه، تسهیل جستجوی شغل، تقویت فرهنگ کار و کارآفرینی از طریق مداخلات سیاستی، نهادی و آموزشی، بهره گیری از ظرفیت نهادهای عمومی غیردولتی و استقرار نظام ارزیابی، پایش و ارزشیابی طرحهای اشتغالزا مورد توجه قرار گرفته است.

رسته ها: در قسمت رسته ها، طرحها و اقدامات اساسی، رسته های منتخب به تفکیک بخش ها، مورد توجه قرار گرفته است و برای تعدادی از طرح های مداخله دولت در بازار کار و توسعه نهادی و مالی نظیر طرح کاج (طرح های کارانه اشتغال جوانان)، طرحهای ظرفیت سازی، توسعه نهادی و کارآفرینی، طرح های اشتغال حمایتی و اقدامات اساسی برای تأمین مالی طرح های مزبور نیز پیش بینی و در برنامه گنجانده شده است.

فرآیندهای اجرایی: در بخش فرآیندهای اجرایی برنامه اشتغال فراگیر (تقسیم کار دستگاهی) ، طرحها و اقدامات برنامه اشتغال فراگیر به تفکیک دستگاه های اجرایی و نهادها درج شده است.

ارزیابی: در این بخش، الگوی ارزیابی، پایش و ارزشیابی استانداردی برای برنامه با انجام اقداماتی در مراحل قبل، حین و پس از اجرای برنامه ازجمله تهیه سیستم اطلاعات مدیریت برنامه، بازرسیهای فنی و عملیاتی، بررسی پیامدها و نتایج و... پیش بینی شده است و در زمینه عملیاتی کردن آن نیز اقدامات و مسئولیتهای مورد نیاز ازسوی هریک از دستگاههای اجرایی مشارکت کننده در اجرای برنامه اشتغال فراگیر پیش بینی و درج گردیده است.

 نقاط قوت برنامه اشتغال فراگیر 

با توجه به محورهای مصوب ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی برای اجرای برنامه اشتغال فراگیر و حاکمیت نگاه همه جانبه در تدوین برنامه از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی میتوان موارد زیر را به عنوان نقاط قوت برنامه اشتغال فراگیر در نظر گرفت.

1. در تدوین برنامه اشتغال فراگیر تغییر رویکرد برنامه ریزان از برنامه ریزی مبتنی بر رشد کمی اقتصادی به برنامه ریزی مبتنی بر توسعه اجتماعی – اقتصادی با تکیه بر ظرفیت منابع انسانی لحاظ شده است که می تواند نقطه عطفی در ارتقای نظام برنامه ریزی کشور تلقی شود.

 نقاط ضعف برنامه اشتغال فراگیر 

- وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خودش مجری تعدادی از طرحهای ذیل برنامه اشتغال فراگیر است، بنابراین حداقل در ارتباط با آن طرحها باید دستگاه دیگری مسئولیت نظارت را برعهده داشته باشد.

- نقش نظارتی سایر دستگاههای نظارتی که وظیفه حاکمیتی در ارتباط با اجرای برنامه های اقتصادی اجتماعی دارند، ازجمله سازمان برنامه و بودجه کشور، سازمان بازرسی کل کشور، قوه مقننه و دیوان محاسبات نادیده گرفته شده است..

جمع بندی

مروری اجمالی بر این برنامه نشان می دهد که هرچند تلاش هایی بسیار ارزشمند در جهت اشتغالزایی اعمال شده است و از جمله آن تفکیک مقوله رشد و اشتغال، ایجاد رهیافت نوین اشتغالزایی برمبنای توسعه انسانی و اجتماعی، توجه به ارتقای آموزش و مهارت نیروی انسانی و توجه به آمایش سرزمین است، اما با توجه به انتقادات وارده، نمی توان انتظار داشت که علیرغم عنوان برنامه «برنامه اشتغال فراگیر» از بطن این برنامه، راهبرد کلان و بلندمدت مشخص برای اشتغالزایی پایدار حاصل گردد.

 انتهای پیام/