در شورای شهر پنجم انتخاب سیاسی و حزبی افراد باعث شد وجه اجتماعی اعضای شورای شهر در تهران تا حد بسیاری کمرنگ‌تر شود و آش را آنقدر شور کرد که صدای خیلی‌ها و حتی هم‌حزبی‌های خودشان نیز درآمد.
اما اگر بخواهیم از زاویه دیگری به این قضایا نگاه کنیم شاید این انتخابات حزبی و سیاسی در شورای شهر تهران می‌توانست به سود اداره شهر تهران تمام شود چراکه شورایی تشکیل شده بود که همسویی بسیاری با دولت وقت دارد و شهروندان تهرانی می‌توانستند پس از سال‌ها دیگر شاهد دعوای دولت و شهرداری نباشند و دولت همسوی آنچه قانون بر او واجب کرده است، سهم بودجه‌ای خود را به شهرداری همسو بپردازد؛ هرچند که تاکنون باز هم خبری نشده است و مشخص نیست که چه زمانی خبری خواهد شد! همسویی دولت و شهرداری باعث شد تا برخی وزرا با شهردار دیدار و گفت‌وگو داشته باشند و جلساتی شکل بگیرد که شهروندان از آن منتفع شوند هرچند از پشت‌پرده این جلسات و بده‌بستان‌های آن نه خبری درج شد و نه خواهد شد!
جلسه سه‌شنبه شب استاندار تهران با اعضای شورای شهر تهران نیز از همان رویدادهای مبارکی است که می‌توانست گره‌گشای بسیاری از مشکلات باشد اما از همان ابتدای جلسه مشخص شد که دستورکاری برای آن مشخص نیست و بیشتر یک دورهمی و آشنایی استاندار با برخی از اعضای ناشناخته شورای شهر است!
اما نکته جالب این بود که در این جلسه استاندار تهران و فرمانداران این استان چشم به کمک شورای شهر داشتند و خواهان این بودند که شهرداری تهران به حریم‌های شهر تهران تعرض نکند و حتی عیسی فرهادی، فرماندار تهران در این جلسه یادآوری کرد که پرداخت سهم نیم‌درصدی ساخت‌وساز کتابخانه‌های عمومی فراموش نشود و شهرداری ملزم به پرداخت آن شود.
جالب است در حالی که دولت میلیارد‌ها تومان بدهی به شهرداری دارد و خبری از پرداخت آن هم نیست، نماینده دولت در استان و شهرستان در حضور اعضای شورای شهر حرف از پرداخت بدهی‌ها، ساخت مدرسه، ایجاد کلانتری، افزایش اماکن ورزشی و.... می‌زند و درست بخشی از وظایفی را که برعهده دولت است و هزینه آن را باید پرداخت کند به گردن شورای شهر و شهرداری می اندازند تا به این طریق برخی از هزینه‌ها از دوش دولت برداشته شود!
هرچند محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران آب پاکی را روی دستان استاندار و فرمانداران ریخت و گفت ۸۰ درصد اماکن ورزشی تهران متعلق به شهرداری است و دولت تنها از ۲۰ درصد اماکن ورزشی تهران سهم دارد و شهرداری وظیفه‌ای در این خصوص ندارد؛ آنچه در دوره قبل شهرداری تهران برای ایجاد اماکن ورزشی انجام شده، وظیفه شهرداری نبوده است، گویی که شهردار قبلی تهران در حق پایتخت لطف کرده و کم‌کاری دولت را جبران کرده است.
این جلسه بدون هیچ نتیجه‌گیری خاصی که بتواند گره از گره باز کند پایان یافت؛ بدون هیچ مصوبه‌ای که به درد بخورد و به کار بیاید و بدون دستورکاری برای جلسه بعد. جلسه‌ای که می‌توانست پرثمر‌تر از این باشد و در آن دغدغه‌های مهم‌تری مطرح شود تا امید داشت که دولت و شورای شهر همسو می‌توانند با برگزاری جلساتی که سال‌هاست خبری از آن نیست موجب شوند اتفاقات خوبی رخ دهد، نه آنکه جلسه‌ای باشد برای هیچ!
* حسین جهانی دبیر گروه جامعه