شناسهٔ خبر: 22968279 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: فرهیختگان آنلاین | لینک خبر

گواردیولا - مورینیو

بتمن و جوکر در مستطیل سبز

بین مربیان دیگری که در سال‌های اخیر خواسته و ناخواسته کارشان این‌گونه به برخورد و تقابل‌های خارج از عرف کشیده، هیچ زوجی این‌گونه دوگانه بتمن و جوکر را به نمایش نگذاشته بود.

صاحب‌خبر -
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، «بتمن: پس چرا می‌خوای منو بکشی؟

جوکر: هاهاها... من نمی‌خوام تورو بکشم! بدون تو چی‌کار باید کنم؟ برم دوباره با دلالای مواد سر و کله بزنم؟! نه. تو منو کامل می‌کنی.»

شوالیه تاریکی – کریستوفر نولان

9 بار؛ این تعداد دفعاتی است که در نبردهای روبه‌رو، مغرور‌ترین مربی حال حاضر دنیا ناچار شده بار سنگین تحقیر و شکست را تحمل کند و بپذیرد که بازی را باخته آن‌هم به منفورترین رقیبش. به کسی که بیشتر از هر مربی دیگری از او متنفر است. از ژوزه مورینیو صحبت می‌کنیم و باخت شبانگاهی‌اش به پپ گواردیولا.

جدال این دو را باید به آرامی نبردی فراتر از ابعاد زمین فوتبال بدانیم. این دو در تقابل با هم، دو خرده‌فرهنگ را نمایندگی می‌کنند. گواردیولا جنتلمن است و مورینیو نه، گواردیولا احترام می‌گذارد و مورینیو نه، گواردیولا می‌سازد و مورینیو تخریب می‌کند. تجسم آرماگدون‌وار نبرد خیر و شر را در تقابل این دو بیش از دیگران می‌توان دید.

در حقیقت بین مربیان دیگری که در سال‌های اخیر خواسته و ناخواسته کارشان این‌گونه به برخورد و تقابل‌های خارج از عرف کشیده، هیچ زوجی این‌گونه دوگانه بتمن و جوکر را به نمایش نگذاشته بود. نه کلوب در آلمان و در دوران مربیگری‌اش در دورتموند با مربیان بایرن‌مونیخ ازجمله گواردیولا به چنین حجمی از تنش رسید، نه در لیگ ایتالیا چنین کینه و نفرتی را شاهد بودیم و نه در جزیره.

حتی دعواهای همیشگی مربیان مختلف در لیگ جزیره با آرسن ونگر هم در قیاس با این تقابل سنگین، پیش‌پاافتاده به نظر می‌رسند. مورینیو بارها آرسن ونگر را بیرون یا داخل زمین تحقیر کرد. فرگوسن و ونگر هم‌چنین روزهایی را با هم داشتند اما ونگر هماورد مناسبی برای این دو نبود. حتی مجموعه‌جدال‌های مورینیو با فرگوسن به وقت مربیگری این دو در لیگ برتر هم آن تقابلی نبود که باید. فرگوسن مسن‌تر بود و زمان درنهایت به‌نفع مورینیو تمام می‌شد کمااینکه شد و میراث فرگوسن، سرانجام بعد از چند دست چرخیدن به ژوزه رسید. از این گذشته، مورینیو و فرگوسن شباهت‌های فراوانی به هم داشتند. نوع ادبیات و برخورد مغرورانه‌شان با خبرنگارها، بازیکنان و مدیران مختلف شبیه به هم بود.

 گواردیولا رقیب آرمانی مورینیو

ونگر و فرگوسن را فراموش کنید. حتی سیمئونه آرژانتینی در اتلتیکو را هم فراموش کنید. تماشای نبرد هیچ دو مربی بزرگی به‌اندازه نبرد «پپ – ژوزه» جذاب نیست. نبرد این دو را باید شیرین‌ترین و جذاب‌ترین نبرد حال حاضر بین دو مربی خواند. آنها 19 بار به مصاف هم رفته‌اند که 9 بارش را پپ برده و چهار بارش را ژوزه. سابقه نداشته که ژوزه مورینیو در زندگی‌اش به مردی تا این اندازه ببازد. جدال این دو تا سال‌ها طول خواهد کشید؛ تا دهه‌ها شاهد نبرد این دو خواهیم بود. آنها مسی و رونالدوی نیمکت‌ها هستند. دوقطبی حیرت‌انگیز خیر و شر. آرماگدون مستطیل سبز. مهم نیست کجا مربیگری کنند. دوباره به هم خواهند رسید. در اسپانیا نبردشان آغاز شد و حالا در انگلیس این تقابل را شاهد خواهیم بود؛ نبردی که انگار کسی برای آن پایانی را متصور نیست.

 

* نویسنده : هومن جعفری روزنامه‌نگار