به گزارش "ورزش سه" پرسپولیس مقتدرانه به مقام قهرمانی نیم فصل رقابت های لیگ برتر رسید و تا این لحظه بسیاری این تیم را مدعی اصلی و اول قهرمانی در لیگ می دانند. با توجه به روند امتیازگیری پرسپولیس این اتفاق برای سرخ ها دور از دسترس نیست اگر اتفاق غیرمنتظره ای رخ ندهد و مسایلی چون بدهی به امثال گولچ باعث کسر امتیاز نشود. با این اوصاف اما پرسپولیس با وجود کسب نتایجی بهتر از دو فصل قبل با این سوال در این فصل مواجه بوده است که آیا تیم لیگ های پانزدهم و شانزدهم فوتبالی زیباتر و تهاجمی تر بازی نمی کرد؟

برانکو قهرمان آمارها

برانکو مثل بسیاری از مربیان روز جهان یک مربی وابسته به آمار و ارقام است. او حتی برای انتخاب بازیکنان در ابتدای فصل و استفاده از آن ها در ترکیب، به آمار و ارقام های مورد نظر خودش بیش از هرچیز دیگری اتکا می کند. او امسال در لیگ برتر هفدهمین دوره، از نظر آماری نتایجی فوق العاده گرفته است. پرسپولیس برانکو رکورد امتیازگیری در لیگ برتر را شکست، بهترین تفاضل گل تاریخ لیگ برتر را به نام خودش ثبت کرد، بهترین خط حمله و دفاع این فصل را به دست آورد. پرسپولیس با اتکا به همین آمار و ارقام امروز بهترین تیم ایران است و با اقتدار در صدر جدول قرار دارد. برای یک مربی چه چیزی بالاتر و بهتر از این که تیمش هر سال رکوردهای آماری بهتری به جای بگذارد و این نشان از قدرت کادرفنی و توانایی های سرمربی کروات دارد.

براساس فوتبال روز دنیا

پرسپولیس در این فصل اما انگار بیش از دو فصل و نیم قبل از آن شبیه به تفکرات برانکو شده است. ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که برانکو در تمام سال هایی که در فوتبال ایران به عنوان سرمربی تیم ملی و سرمربی پرسپولیس کار کرده است نشان داده که یک مربی بروز از نظر تاکتیکی است. او زمانی که مربی تیم ملی بود همزمان با پیدایش روش 1-3-2-4 در فوتبال جهان همین روش را در تیم ملی ایران هم به کار گرفت. او در پرسپولیس با 2-4-4 لوزی شروع کرد و حالا در لیگ هفدهم روشی جدیدتر را به کار می گیرد. استفاده از بازیکنی مثل ربیع خواه باعث می شود پرسپولیس در زمان حمله با سه مدافع مرکزی 5 هافبک و دو مهاجم بازی کند. در روش تازه پرسپولیس، ربیع خواه بین سیدجلال و شجاع قرار می گیرد و روش بازی پرسپولیس در زمان هجوم سه دفاعه می شود.

زیبایی و حوصله

هر تیمی در نهایت شبیه به تفکرات مربی اش می شود و سه سال زمان مناسبی برای شکل گیری تیمی مبتنی بر تفکرات مربی است. پرسپولیس برانکو در این فصل بیش از فصول قبلی شبیه به تفکرات برانکو شده است.

تیمی که با حوصله و منطق بازی می کند و تا حدودی از آن فوتبال احساسی فاصله گرفته است. پرسپولیس و برانکو در ماه های اخیر هرگاه از جلد خود خارج شده اند، نتایج خوبی نگرفته اند. نمونه اش بازی دربی برگشت لیگ شانزدهم و باخت برابر استقلال و بازی رفت برابر الهلال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان که چهار بر صفر باختند. اتکا به بازی احساسی صرف نه از عهده برانکو بر می آید و نه تیمی که قرار است شبیه شخصیت و تفکر او باشد. اما امسال پرسپولیس همانطور که گفته شد تیمی است با حوصله و منطقی که فقط به بردن فکر می کند و تا آخرین لحظه ریتم و تمرکزش را برای پیروزی حفظ می کند.

شاید همین حوصله و تعقل است که باعث شده این ذهنیت به وجود بیاید که پرسپولیس امسال زیبا بازی نمی کند. در واقع برانکو از پرسپولیس پرشور لیگ های پانزدهم و شانزدهم هیجان را گرفته و به آن منطق و حوصله بیشتری تزریق کرده است. همین موضوع آن احساس و هیجان بالا را از بازی پرسپولیس گرفته و تا حدودی زیبایی مدنظر تماشاگران را از بین برده است. بخشی از این هیجان و احساس البته با تغییر بازیکنان رخ داده است. برانکو آرام آرام بازیکنانی را که توان اجرای تاکتیک های منطقی را در کمال حوصله دارند، جانشین بازیکنانی با هیجان و شور بالا کرده است. نگاهی به کارنامه برانکو نیز نشان می دهد که او اصولا به بازیکنانی با روحیه آرام و منطقی علاقمند است تا بازیکنان پرشر و شور... .