یک شب دو نفر آلمانی به خاطر باران و بدی هوا به خانه‌اش پناه می‌برند؛ و همین سرآغاز بخت و اقبال او می‌شود و تا امروز ادامه دارد.
خانه عباس برزگر در 15کیلومتری شهر بوانات یکی از بزرگ‌ترین مراکز جذب توریست خارجی در ایران است، به گونه‌ای که در کتاب رده‌بندی جاذبه‌های توریستی ایران، رتبه خانه عباس برزگر بالاتر از تخت جمشید است؛ خانه‌ای که در سال پذیرای بیشتر از 6000 گردشگر خارجی بخصوص گردشگران اروپایی است. هم اکنون عباس برزگر 11 سررسید دارد که روی هر صفحه‌اش یکی از گردشگران با زبان و خط خاص از صفای این خانه و مدیریت عباس برزگر و روزهای خوشی که در آنجا سپری کرده‌اند، نوشته‌است. عباس برزگر نه سرمایه‌ای برای شروع کار داشته است و نه از سمت دولت تسهیلات کارآفرینی گرفته، بلکه با پیدا کردن جاذبه‌های گرشگردی روستایش و همچنین اراده و همت توانسته علاوه بر اشتغالزایی برای خانواده و سایر اهالی روستا، به عنوان کارآفرین برتر روستایش را به پنجمین جاذبه گردشگری تبدیل کند.
اولین تجربه موفق
در یک شب بارانی دو گردشگر موتور سوار آلمانی در راه ماندند و برای این که بتوانند در یک جای امن شب را به صبح برسانند به خانه یک روستایی پناه بردند. عباس برزگر یک کارگر ساده روستایی همراه خانواده‌اش تلاش کرد تا به شیوه خودش از مهمانان خارجی بخوبی پذیرایی کند. کلبه آنها محقر بود و بجز چای آتشی، دمپختک گوجه فرنگی و ماست محلی چیز دیگری نداشتند. مهمانان عباس خارجی بودند و امکانات او برای پذیرایی اندک. سادگی پذیرایی خانواده برزگر و زندگی یکروزه در روستای
خوش آب و هوا رضایت حداکثری دو مهمان آلمانی را جلب کرد آنقدر که سه ماه بعد یک گروه هفت نفره آلمانی به پیشنهاد دوستانشان به خانه عباس رفتند. آنها خواستند تا با همان دمپختک و چای آتشی که دوستانشان تعریف کرده بودند در خانه روستایی عباس پذیرایی شوند. صبح آقای برزگر راهنمای آنها شد تا بتوانند مناطق دیدنی و طبیعی روستای بزم شهر بوانات فارس را ببینند. موقع برگشت مهمانان آلمانی 200 هزار تومان به عباس هدیه دادند. این پول در آن زمان برای عباس زیاد بود و او را به این فکر انداخت که بهترین راه برای کسب و کار می‌تواند پذیرایی از گردشگران در یک روستای با صفا باشد؛ بنابراین شروع به کار کرد. به‌طوری که طی9 سال 18 هزار گردشگر خارجی به روستای بزم در منطقه بوانات فارس آمده‌اند و عباس هم به عنوان کارآفرین برتر در صنعت گردشگری توانسته
126لوح سپاس بگیرد و درآمد روزانه‌اش از روزی هزار تومان به درآمد میلیونی برسد.
وی درباره شروع کارش می‌گوید: روزهای اول به آژانس‌های مسافرتی شیراز و اصفهان سر زدم و گفتم که می‌توانم از گردشگران شما در روستا پذیرایی کنم. آنها هم گفتند باید مجانی از روستا دیدن کنند تا بتوانند تصمیم بگیرند که اوضاع برای پذیرایی مناسب است یا خیر! آرام آرام مهمانان من از هفت نفر به چند هزار گردشگر خارجی رسید و به یک حمام خانه‌ام 21 حمام دیگر اضافه شد تا جایی که می‌توانم الان تا چند هزار گردشگر را در روستا اسکان بدهم و برای هزار نفر در منطقه بوانات اشتغالزایی کنم.
عباس برزگر قصد دارد یک هتل عشایری در ارتفاعات روستا بنا کند. این هتل یکی از گران‌ترین مراکز اقامتی ایران خواهد شد. این کار را با کمک ایل عشایری انجام می‌دهد. در حال حاضر 600 کودک عشایری تحت آموزش گردشگری قرار گرفته‌اند. وی می‌گوید: قصد دارم در آینده این کار را انجام دهم.
برزگر معتقد است در ایران مسئولان فقط شعار می‌دهند گردشگری صنعت درآمدزایی است، اما من یکی از کسانی بودم که توانستم هم برای خودم و هم اهالی روستای بزم بوانات درآمدزایی کنم. هر روز از یک مغازه خرید می‌کنم تا همه مغازه‌داران از این کار سود ببرند. وی بیان می‌کند: متوجه شدم که اصالت و نوع غذا و چارچوب خانواده روستایی بسیار باارزش است و می‌توان از راه معرفی آن به دیگران هم ارزش‌ها را حفظ و هم برای خود و دیگران درآمدزایی و اشتغالزایی کرد.
به گزارش تسنیم، برزگر با بیان این‌که از گردشگران خارجی در روستا با محصولات کشاورزی خود پذیرایی می‌کند، گفت: خانواده و اهالی روستای بوانات همگی در کار کشاورزی موفق هستند و صبح‌ها با عسل طبیعی و گردوی زمین‌های خودشان از مسافران پذیرایی می‌کنند. برزگر ادعا می‌کند در موفقیتش هیچ سازمان و مرکزی دخالت نداشته است، سازمان میراث فرهنگی پروانه گردشگری به من نمی‌داد و می‌گفت باید تحصیلات عالیه داشته باشی، اما زمانی که کارم رونق گرفت پروانه افتخاری گردشگری دادند و در همایش‌هایشان از من و دخترانم تقدیر کردند. این کارآفرین موفق بیان می‌کند: همه تجربیاتم را در برخورد با گردشگران به دست آوردم. به‌عنوان مثال زمانی که رئیس‌جمهور می‌خواست به بنده جایزه کارآفرین موفق در حوزه گردشگری را بدهد، قبول نکردم و درخواست سفر به آلمان را داشتم.
به‌عنوان یک گردشگر به کشورهای اروپایی سفر کردم تا ببینم یک توریست به چه چیزهایی نیاز دارد و آنها برای گردشگران چه کاری انجام می‌دهند. این موضوع کمک زیادی به من کرد. من متوجه شدم بهترین راه پذیرایی از مهمان خارجی رفتار درست با اوست. نباید مصنوعی به آنها خوشامد بگویید. درست است که زبان شما را متوجه نمی‌شود، اما می‌فهمد که از او برای چه منظوری پذیرایی کرده‌اید. گردشگر خارجی فقط می‌خواهد به او توجه شود، همه چیز بهداشتی باشد، دروغ نشنود و احساس نکند می‌خواهید جیب او را خالی کنید. این سادگی در رفتار و گفتار باعث شده تا آنها از زندگی روستایی لذت ببرند. ما مسافران را به خانه‌مان راه می‌دهیم نه برای چاپلوسی، بلکه می‌دانم آنها می‌خواهند یک زندگی واقعی روستایی را ببینند و با همان آدم‌ها زندگی کنند. هر کدام از ما که از مسافر خارجی پذیرایی می‌کنیم مانند یک سفیر ایرانی هستیم که ایران را به کشورهای دیگر معرفی می‌کنند. بنابراین باید بهترین رفتارها را با گردشگر خارجی داشته باشیم.
برزگر می‌گوید: وقتی فعالیت من و خانواده‌ام مورد استقبال دیگران قرار گرفت و بسیاری از کشورها به استفاده از خدمات ما علاقه نشان دادند، کارشناسان داخلی و خارجی حوزه گردشگری پیشنهاد کردند پس از این می‌توانیم در برگزاری تورها و دعوت از مسافران و گردشگران خارجی با افراد متخصص همکاری کرده تا بتوانیم موفق‌تر از گذشته عمل کنیم و علاوه بر آن خودمان مجری تورها باشیم؛ این شد که به فکر راه‌اندازی شرکت خدمات مسافرتی بوان‌گشت افتادم و با همکاری دوستان این شرکت تشکیل شد. البته این را هم بگویم من از روزی که متوجه شدم بوانات قابلیت جذب گردشگر را دارد، به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردم که مردم روستایی و شهری و حتی عشایر از مزایای اقتصادی تورها و ورود گردشگران به منطقه بهره‌مند شوند.
برزگر می‌گوید: مشکل ما ایرانیان این است که می‌نشینیم تا دیگران برای ما برنامه‌ریزی کنند، در حالی که جوانان کشور ما می‌توانند براحتی با کمی ذوق و سلیقه کاری کنند که هم خودشان درآمد خوبی داشته باشند هم دیگران از کنار آنها سود ببرند.
وی می‌گوید: کمتر کسی دنبال کارآفرینی می‌رود. مطمئن باشید هر روستایی در ایران به تنهایی می‌تواند از روستای ابیانه بهتر و پررونق‌تر باشد. همه اهالی منطقه بوانات و روستای بزم از دهکده گردشگری عباس درآمد دارند.