به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، نه، درکش نمی‌کنیم؛ برای ما نوعی تفریح است و سرگرمی، کمی هیجان، با چاشنی هوای آزاد و سلامت که روزهای تعطیل بزنی به دل کوه. کوهستان اما برای عاشقانش معنای دیگری دارد؛ چیزی است از جنس تعلق، از جنس این‌همانی، یکی‌شدن. همچون «دورسو اوزالای» کوروساوا. در لحظه‌ای که هنوز نشانی از جدایی انسان و طبیعت نیست. آنجا که حواس در‌هم می‌آمیزند، رنگ ها را می‌شود بویید، صداها را می‌توان دید. آدم‌های عجیبی هستند این اهالی کوهستان. کوهستان برای آنها نه جایی برای رفع خستگی یا برای تمدد اعصاب، که خودِ خانه است؛ خود زندگی. اما چه بی‌رحم می‌شود گاهی این کوهستان. کوه، با آن ترکیب غریب آرامش و سبعیتش، این بار هم عزیزانی را از ما گرفت. آنهایی که کوله‌بارشان را بستیم؛ اندک چیزهایشان را. با بوسه‌ای روانه‌شان کردیم و شاید کاسه آبی هم پشت‌سرشان. رفتند که بیایند، اما نیامدند. سخت است این داغ. سخت است تحمل فوت هشت کوهنورد در اشترانکوه. افسوس می‌خوریم که ای کاش بیشتر مراقبت می‌کردند، کاش هشدارها را جدی می‌گرفتند، که این فصل کوهستان خطرناک است، اما عاشقان کوه را با این هشدارها چه کار. از کوهستان چه خرده‌ای می‌توان گرفت؟  او هم گاه تاب دوری عاشقانش را ندارد. آنها را در خود نگه می‌دارد، پس نمی‌دهد؛ از بس که یکی شده‌اند.

تیم ۱۴ نفره کوهنوردان مشهدی با یک کوهنورد الیگودرزی در صعود به قلعه «اشترانکوه» استان لرستان دچار حادثه شدند که ۸ نفر از این تعداد جان باخته، یک نفر مفقود و ۶ نفر سالم پیدا شدند.

تیم کوهنوردی 14 نفره از مشهد به همراه یک کوهنورد از الیگودرز هفت روز قبل برای صعود به قلعه اشترانکوه لرستان عازم منطقه شدند که در مسیر صعود به قلعه بر اثر ریزش بهمن دچار حادثه شدند. طبق اعلام مسئولان این تیم 15 نفره در مسیر به چند دسته تقسیم ‌شدند: «سه کوهنورد به دلیل بیماری‌ای که پیدا می‌کنند به پناهگاه برگشته و 12 کوهنورد دیگر به مسیر خود ادامه می‌دهند و وقتی به تاریکی شب می‌خورند دیگر راه برگشت نداشته و مسیر را ادامه می‌دهند که متاسفانه در این مسیر دچار حادثه می‌شوند.»