صاحب‌خبر - مائده کاشیان-کوهستان جای عجیبی است. وقتی پا بر آن می‏‌گذاری، مات و مبهوت دیواره‌های سنگی و صخره‌ای می‌شوی که انگار بلندی‏‌شان به آسمان رسیده است و تحت‌تاثیر عظمت بی‌نظیرش، غرق سکوت و آرامشی عجیب می‌شوی. کوه، پدیده عجیبی ا‏ست. همان‌قدر که می‏‌تواند زیبا و آرامش‌بخش باشد و زندگی در دامنه‌‏هایش جریان داشته باشد، می‌‏تواند خطرناک و بی‌رحم هم باشد؛ مثل اشترانکوهِ زیبای لرستان که چند روز قبل، روی مرگبارش را به کوهنوردانی که در فکر صعود بودند، نشان داد و جامعه را در سوگ کوهنوردان خراسانی، عزادار کرد؛ روحشان شاد. امروز 11 دسامبر، روز جهانی کوهستان است. 15 سال است که این روز از سوی مجمع‌عمومی سازمان‌ملل، برای یادآوری اهمیت کوه‌ها و کوهستان‌ها در چرخه زندگی انسان‌، به این نام خوانده می‌شود. ما هم تصمیم گرفتیم امروز به همین بهانه، نگاهی داشته باشیم به چهره زندگی‌بخشِ کوهستان و علاوه بر آشنایی با زیباترین روستاهای کوهستانی ایران، گذری داشته باشیم بر سبک‌زندگی و فرهنگی که در دل کوه ها و صخره‌‏ها جان گرفته است و در گفت‌وگو با یک جامعه‌شناس روستایی، از حال و هوای مردمانی بگوییم که هر روز صبح، در و پنجره‌‌هایشان رو به عظمت و آرامش کوه باز می‏‌شود. با ما همراه باشید.∎​