محمدایمانی- رجانیوز: آقای روحانی امروز لایحه بودجه سال 97 را تقدیم مجلس کرد. این پنجمین لایحه بودجه ای است که در دولت وی تهیه می شود. رئیس جمهور امروز به سیاق چهار سال اخیر، #گذشته را تخطئه کرد و در حالی که وعده های قبلی تلنبار شده، وعده های جدیدی داد:
تمامی وعده‌های اصلی دولت در زمان انتخابات و هر آنچه مطالبه مردم از قبیل اشتغال، رشد اقتصادی، کاهش نابرابری‌ها و تحرک در طرح‌های اصلی و مهم و حضور بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود، در این لایحه وجود دارد.
در گذشته تسلسلی برای دریافت اعتبار درست شده بود که پایانی هم نداشت، این نوع بودجه شفافیت نداشت و دستگاه‌ها تشویق به اجرا نمی‌شدند.
در گذشته نمی دانستیم خدمت چقدر هزینه دارد، وقتی هزینه دستگاه‌های دولتی با بخش خصوصی مقایسه می‌شد، گاهی اصلا قابل مقایسه نبود.
مسیری انتخاب شده بود که این مسیر به نفع کشور نبود و شفافیتی در آن مشاهده نمی‌کردیم. نمی‌دانستیم یک خدمت چقدر برای دولت هزینه دارد.
این گذشته یعنی چه زمانی؟ دولت روحانی 4 بار لایحه بودجه به مجلس داده و این اواخر نیز سعی کرده مجلس را بیشتر دور بزند و کمتر نظارت بپذیرد. انصافا نوع شُل گیری و آسان گیری مجلس به ریاست آقای لاریجانی با دولت روحانی در مقایسه با دولت قبل از آن، مطلقا قابل قیاس نیست. بنابراین چگونه آقای روحانی گذشته ای که اکنون تصویر عملکرد خود وی در آینه زمان است، تخطئه می کند و در باغ سبز برای آینده نشان می دهد؟
دورنمایی از ناکارآمدی و بی انظباط مالی دولت روحانی را دیشب، آقای عادل آذر رئیس دیوان محاسبات ترسیم کرد. او که به دولت نزدیک است و تا قبل از سمت اخیر، رئیس مرکز آمار دولت بود، می گوید "انحراف از بودجه در دولت یازدهم و دوازدهم ، در مقایسه با دولت نهم و دهم در بخشی از بندها افزایش یافته است. 87 درصد بودجه سال 95 هزینه ای بوده و 13 درصد آن به طرح های عمرانی اختصاص یافته است... بودجه شرکت‌ها ۱۶۰ درصد افزایش یافته و این به معنای بی انضباطی اقتصادی است".
در حالی که طی 4 سال گذشته، هر سال بر حجم دولت افزوده شده و هزینه های جاری آن (و نه عمرانی) 3 برابر افزایش یافته، چگونه می توان به مردم گفت که دولت ناگهان 18 درجه چرخش پیدا کرده و این بار "تمامی وعده‌های اصلی دولت و هر آنچه مطالبه مردم از قبیل اشتغال، رشد اقتصادی و حضور بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود، در این لایحه وجود دارد"؟!
آیا با این تخته گاز دستگاه های دولتی در بی انظباطی مالی و بلعیده شدن 87 درصد کل بودجه کشور در کام هزینه های جاری دولت، ناگهان می توان فرمان دولت را چرخاند و زاویه حرکت آن را 180 درجه را تغییر داد؟ با مقاومت نوع این دستگاه ها چه می کنند؟ آیا غیر از این است که بسیاری از دستگاه ها و شرکت های دولتی، خدمات و محصولات خود را با گران کردن پیاپی عرضه می کنند و چون از انحصار برخوردارند، خواسته خویش را پیش می برند؟
لابد خیلی از کارشناسان مانند حسین راغفر بگویند "به حدی از گزارش اقتصادی آقای روحانی عصبانی شدم که تلویزیون را خاموش کردم. شیوه بیان و گزارش او حکایت از این دارد که هر روز با واقعیت‌های زندگی مردم فاصله بیشتری می‌گیرد".
چرا ناکارآمدی دولت زیر سر مسکن مهر نیست؟
مسکن_مهر؛ تمام مصیبت های بشر از اول خلقت تا به امروز زیر سر همین مسکن مهر است! نشان به آن نشان که آقای روحانی امروز نیز هنگام تقدیم لایحه بودجه 97 ، از حمله به مسکن مهر دریغ نکرد و گفت "اینکه ما بیرون از شهر رفتیم، زمینی را پیدا کردیم و برجی ساختیم این تازه اول مشکل است. جاده‌اش کجاست، بیمارستانش کجاست؟ مشکل مسکن مهر این نیست که پایه‌اش سفت است یا شل. مسکن مهر از #جیب_فقرا درست شد چون #پایه_پولی بالا رفت. ریشه مسکن مهر غلط و اشتباه بود".
مسکن مهر را کجا باید می ساختند؛ پشت بام آپارتمان های 5 تا 15 طبقه در تهران و کلانشهرهای در حال خفگی در ازدحام ؟! دولت قبل از شما، خانه اش را ساختند، شما امکاناتش را بیشتر می کردید. مگر قرار است همه امکانات یک جا تامین شود؟ هنوز برخی امکانات در شهرهای قدیمی هم فراهم نیست. خب! یک حرکتی هم دولت شما انجام می داد.
آیا مرحوم هاشمی نبود که گفت " با 20 درصد نقدینگی موجود می شد در کشور رونق اقتصادی ایجاد کرد اما دولت سه سال فرصت را از دست داد."؟ آیا وزیر راه دولت اصلاحات تاکید نکرد "دولت می تواند با جدی گرفتن مسکن مهر که 250 رشته شغلی و صنعتی مرتبط دارد، هم به اقتصاد و تولید رونق بدهد، هم مردم را صاحب خانه نماید و هم به نقدینگی سرگردان سر و سامان بدهد"؟
یک فرق دولت روحانی با دولت قبل از آن این است که در سال آخر آن دولت، در حالی که بخش مسکن رونق داشت و 7-8 میلیون نفر از اقشار ضعیف و متوسط صاحب خانه می شدند، میزان نقدینگی 430 هزار میلیارد تومان بود (تورم انتظاری به مسکن مهر ارتباط نداشت و به تحریم ها و فضاسازی مسموم افراطیون مدعی اصلاح طلبی بر می گشت) اما دوردولت فعلی در حالی که رکود مطلق را بر اقتصاد و مسکن حاکم کرده و حتی یک نمونه از مسکن اجتماعی یا اعتدال را تحویل مردم نداده، همان نقدینگی بیش از 3 برابر افزایش یافته و به 1385 هزار میلیارد تومان رسیده است؛ لابد بدون آن که کاری با جیب فقرا داشته باشد!