نرگس قیصری - روزنامه‌نگار: سابقه فعالیت‌های معدنی در ایران بسیار زیاد است و این موضوع برای زغال سنگ نیز صادق است؛ یعنی زمانی که ذوب‌آهن اصفهان با کوره‌های بلند زغال‌سوز راه‌اندازی شد و تصمیم گرفتند برای تامین خوراک این شرکت از زغال‌سنگ داخلی استفاده کنند.

برای انجام این کار گروهی، روس‌ها به ایران آمدند و فعالیت اکتشاف و استخراج معادن زغال‌سنگ با کمک کارشناسان روسی در ایران با استفاده از فناوری‌های آن دوره آغاز شد که در نتیجه با به‌کار گرفتن نیروهای انسانی ایرانی، شاهد پرورش نیروهای متخصص در این حوزه بودیم اما امروز با گذشت حدود ۵۰ سال از این رویداد می‌بینیم نیروهای فعال در معادن زغال‌سنگ کشورمان در بسیاری از موارد آشنایی کمی با روش‌های معدنکاری ایمن دارند و این موضوع سبب شده مخاطرات بسیاری، کارگران معادن زغال‌سنگ را تهدید کند. البته این موضوع را نمی‌توان به تنهایی دلیل اصلی تمامی حوادث و خطرات موجود در معادن زغال‌سنگ کشور دانست.  یکی دیگر از دلایل رخدادها و حادثه‌ها در معادن زغال‌سنگ، استفاده از روش‌های قدیمی مربوط به زمان روس‌ها در بیشتر معادن زغال‌سنگ کشور است. این موارد در حالی مطرح می‌شود که حتی به گفته برخی از مسئولان، اگر فکری برای این معادن نشود و بازسازی و ایمن‌سازی آنها در دستور کار قرار نگیرد باید هر لحظه منتظر یک حادثه در معادن زغال‌سنگ کشور باشیم. در سال جاری نیز اتفاقات تلخی در حوزه معادن زغال‌سنگ کشورمان رخ داد که بزرگترینش مربوط به معدن زمستان یورت بود. در واقع شاید آنچه امروز بیش از هر چیزی برای معادن زغالی‌ کشور لازم و ضروری است، تربیت نیروهای انسانی متخصص و آشنا کردن آنها با آخرین روش‌های معدنکاری در معادن زیرزمینی است چراکه امروز معدنکاران قدیمی ما در حوزه زغال‌سنگ اندک هستند و استفاده از دانش و تجربه آنها تنها تا چندسال در معادن کشور امکانپذیر است. در این میان یکی از راهکارهایی که می‌توان پیشنهاد داد، انتقال دانش فنی و فناوری‌ از کشورهایی است که در صنعت زغال‌سنگ قدرتمند هستند و می‌توان از طریق فرستادن کارشناسان و مهندسان در حوزه زغال‌سنگ به این کشورها آنها را از نزدیک با آخرین روش‌های نوین معدنکاری زغال‌سنگ در این کشورها آشنا کرد و از مدرسان خارجی برای برگزاری دوره‌های آموزشی نیروهای انسانی دعوت به عمل آورد.  باید خطر را از معادن زغال‌سنگ کشورمان دور کرد چراکه معادن و ذخایر موجود در کنار نیروهای انسانی فعال در آن جزو ثروت‌های این سرزمین به شمار می‌آیند و ما نیز باید برای حفظ آن بکوشیم.