بهار ادیبان - زنان در جوامع مختلف از جهان سومی ها تا جهان اولی ها یا شاهد تجربه های تلخ هم جنسان خود هستند یا خود تجربه های تلخی دارند. این تجربه ها شامل بی عدالتی های قانونی و اجتماعی، قومی و خانوادگی درزمینه آموزش، محیط کار، خانواده و جامعه می شود. آنها سال ها برای دستیابی به حقوقی برابر با مردان در جامعه و خانواده، کسب امنیت بیشتر و آزادی با راه اندازی جنبش های اجتماعی تلاش کردند؛ شورش، اعتراض، تظاهرات، فعالیت اجتماعی، فرهنگی و غیره. موفقیت هایی نیز در برخی کشورها نصیب این زنان شد. اما در طول تاریخ هیچ ابزاری مانند رسانه های اجتماعی نتوانست به زنانی که برای دستیابی به حقوق برابر، آزادی و امنیت تلاش می کنند، کمک کند. نمونه اش یک هشتگ در رسانه های اجتماعی است که در مدتی کوتاه تبدیل به مشت گره خورده زنانی شد که شهامتشان را جمع کردند تا از تجربه هایشان از آزار جنسی حرف بزنند و افشاگری کنند؛ MeToo# . این جنبش نه تنها صدای زنان را بلند کرد تا همه دنیا بشنوند بلکه افراد خاطی را نیز با افشاگری مجازات کرد. حالا زنانی که سکوت شان را شکستند تا به هم جنسان خود بگویند تنها نیستند، زیر پرچم هشتگ MeToo# به عنوان شخصیت سال روی جلد مجله تایم نشستند. تارانا برک، بنیانگذار MeToo# می گوید: «این پایان کار نیست».
تارانا برک TaranaBurke@ هشتگ Metoo# را سال 2006 راه انداخت. او این هشتگ را با ایده توانمندسازی از طریق همدلی ساخت تا به بازماندگان خشونت جنسی به ویژه زنان جوان کمک کند تا باور کنند تنها نیستند. سایتی که وی با شعار «تو تنها نیستی» راه اندازی کرده metoomvmt.org نشان می دهد از سال 1998 حدود 17 میلیون و 700 هزار زن، آزار جنسی خود را گزارش کرده اند. 
اما تا زمانی که آلیسا میلانو، هنرپیشه آمریکایی تجربه خود از آزار جنسی و توییت تاریخ سازش را منتشر نکرد، MeToo# چنین فراگیر و قوی نشده بود. میلانو alyssa_Milano@ نیمه اکتبر سال جاری ایده ای در توییتر مطرح کرد که دوستش به او پیشنهاد کرده بود. او از زنانی که مورد آزار و اذیت جنسی یا تجاوز قرار گرفته اند دعوت کرد تا با هشتگ MeToo# توییت کنند. این توییت میلانو تا امروز بیش از 53 هزار لایک خورده، بیش از 25 هزار بار بازنشر شده و بیش از 68 هزار پاسخ گرفته: «اگر تمام زنانی که به آنها تجاوز شده یا مورد اذیت و آزار جنسی قرار گرفته اند، وضع خود را با Me too بیان کنند، می توانیم بزرگی و گستردگی این مساله را نشان دهیم».
پس از آن، توفان توییتری MeToo# آغاز شد. آمارهای توییتر نشان می داد 4 صبح فردای شبی که میلانو این توییت را منتشر کرد بیش از ٢٠٠هزار پیام با هشتگ MeToo# منتشر شد. داستان های MeToo# به فیس بوک هم راه یافت. گفته می شود نزدیک به ٨٠هزار نفر در ساعات اولیه روز بعد از توییت میلانو درباره این موضوع در فیس بوک صحبت کردند.
توفان توییتری MeToo# از زمانی که اتهامات سال ها آزار و اذیت جنسی هاروی واینستین، تهیه کننده فیلم، شروع شد دومین کمپین از این جنس بود. ده روز قبل از کمپین میلانو (پنجم اکتبر) هنگامی که نیویورک تایمز ادعاهای مربوط به واینستین را افشا کرد، هزاران نفر در توییتر از تجربه های خود درباره آزار و اذیت جنسی در محل کار با هشتگ MyHarveyWeinstein# توییت کردند. پارسال هم کاربران توییتر در واکنش به ویدیویی مربوط به سال ٢٠٠٥ که از Access Hollywood لو رفته بود با هشتگ Notokay# واکنش نشان دادند. در این ویدیو دونالد ترامپ، رییس جمهور فعلی آمریکادرباره تعرض جنسی اش به زنان صحبت می کند. اما هیچ کدام از این هشتگ ها به اندازه هشتگ MeToo# تاثیرگذار و فراگیر نشد. 
در توفان توییتری MeToo# افراد بسیاری شامل زنان و مردان، تجربه های ناراحت کننده خویش را که از آزار جنسی نشات می گرفت منتشر کردند؛ این تجربیات شامل خاطرات دوران نوجوانی، تجربه های تلخ محل کار، محل آموزش و حتی خانواده افراد بود. توییتر پایان هفته گذشته به صورت رسمی اعلام کرد با این هشتگ دو کلمه ای به عنوان یک جنبش جهانی، بیش از 3 میلیون توییت منتشر شده است. مجله تایم از این زنان و مردان با عنوان کسانی که سکوت شان را شکسته اند یاد کرده و آنها را به عنوان شخصیت برتر سال2017 معرفی کرده است.  
سردبیر مجله تایم به شبکه ان بی سی گفته این موج سریعترین تغییر اجتماعی در دهه های گذشته است که با حرکت شجاعانه صدها زن و شماری از مردان شروع شد که پا پیش گذاشتند و داستانشان را تعریف کردند. این مجله تصویر روی جلد خود را مجموعه ای از زنان با تاریخچه های متفاوت انتخاب کرده است:
 اشلی جاد، یکی از بازیگرانی که برای اولین بار علیه هاروی واینستین حرف زد.
 تیلور سوییفت، خواننده ای که علیه یکی از اعضای سابق گروهش شکایت کرد.
 ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک.
 آدام لوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو.
 سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر اوبر باعث برکناری او شد.
تایم معتقد است این جنبش رهبر خاصی ندارد و انتشار هشتگ MeToo# که بعدها به چندین زبان دنیا از جمله فارسی و هشتگ #من_هم ترجمه شد توانست میلیون ها قربانی آزار جنسی از سراسر جهان را زیر یک چتر متحد کند تا از تجربه های خود برای اولین بار صحبت کنند. آنها توانسته اند در کنار هم شرم و ترس از قربانی تجاوز بودن را به خشم و طغیان علیه عاملان آن تبدیل کنند، هزاران نفر را به دنبال ایجاد تغییر به خیابان ها بیاورند و مردان قدرتمندی را که مرتکب آزار جنسی و تجاوز شده بودند در قبال رفتارشان مسوول بدانند. در ایران نیز زنان زیادی و در مواردی حتی مردان در توییتر اغلب بدون اشاره به عاملان آزار خود از تجربه آزار جنسی نوشته اند.
در گوشه عکسی که روی مجله تایم منتشر شده علاوه بر چهره زن هایی که معرفی کردیم یک دست بدون بدن دیده می شود که گفته می شود این دست به نمایندگی از تمام افرادی است که به دلایلی نتوانستند از تجربه آزار جنسی خود حرف بزنند. 
تجربه هشتگ MeToo# نشان می دهد رسانه های اجتماعی تا چه اندازه می توانند در فرهنگ سازی و کمک به جوامع، موثر و قدرتمند عمل کنند. (منبع:فناوران)