سوفی هاپکینز از حراج‌خانه کریستیز می‌گوید: «قیمت پیش‌بینی‌شده منطقی است. این اهمیت کار لسینگ به عنوان یک نویسنده، به ویژه یک نویسنده زن را نشان می‌دهد. با این حال پیش‌بینی چنین چیزی دشوار است. بعضی‌وقت‌ها مردم درباره اهمیت یک نویسنده، شخصی قضاوت می‌کنند. به عقیده من این حقیقت که دوریس لسینگ یازدهمین زنی است که جایزه نوبل را برده، یه این معنی است که قیمت تخمینی منطقی است. »
لسینگ در حالی در سال 2007 از سوی آکادمی سوئدی برنده نوبل معرفی شد، که سابقه رد نشان امپراطوری بریتانیا در سال 1977 و نشان دِیم‌هود در سال 1992 را داشت.
او هنگامی که فهمید جایزه نوبل را برده چندان دستپاچه نشده و گفت: «من تمام جوایز اروپا را برده‌ام، تک تک‌شان را. بنابراین خوشحالم از اینکه همه را برنده شدم. این یک موفقیت باشکوه است.» لسینگ که در 87 سالگی نوبل ادبیات را به دست آورد، مسن‌ترین برنده این جایزه شناخته می‌شود.
دوریس لسینگ در کرمانشاه ایران از پدر و مادری انگلیسی زاده شد و در رودزیای جنوبی (زیمباوه کنونی) بزرگ شد. او در 13 سالگی ترک تحصیل کرد، اما یک کتاب‌خوان سیری‌ناپذیر بود و پدر و مادرش از انگلستان برایش کتاب می‌آوردند.
لسینگ در سخنرانی نوبلش، از نابرابری‌هایی که دیده و اهمیت کتاب در ساخت یک نویسنده حرف زد. او گفت: «امروز هنوز از افرادی نامه دریافت می‌کنم که در روستاهایی زندگی می‌کنند که شاید برق یا آب نداشته باشند. درست مثل من و خانواده‌ام که در کلبه‌ای در میان گل و لای زندگی می‌کردیم. بعضی از آنها می‌گویند من هم باید نویسنده بشوم، چون در خانه‌ای مثل خانه تو زندگی می‌کنم. اما مشکل اینجاست. نوشتن یا نویسنده از خانه بدون کتاب بیرون نمی‌آید.»