طلاق برای کودکان به معنای از دست دادن چیزهای مهمی است؛ از دست دادن خانواده و از دست دادن تجربه بودن در کنار پدر و مادر. در واقع طلاق برای کودکان از دست دادن زندگی است. اما برای پدرومادری که می‌دانند تمام کردن رابطه‌ای که به هیچ وجه خوب پیش نمی‌رود بهترین گزینه است، توضیح این مساله دشوار است. با این حال به عنوان یک والد متعهد شما می‌توانید به فرزند کوچک‌تان کمک کنید تا با غم از دست دادن خانواده واحد کنار بیاید.
گوش بدهید
فرزندتان را تشویق کنید تا درباره احساساتش حرف بزند. این بسیار مهم است که او بداند شما همواره در کنارش هستید و به او گوش می‌دهید. او در شرایط تازه‌ای که تحمیل شده به شدت احساس ناراحتی، ناامیدی و ترس می‌کند. به احتمال زیاد زمانی که او درباره احساساتش حرف می‌زند انتظار شنیدن خیلی چیزها را نخواهید داشت. اما این احساسات واقعی هستند. از دست رفتن این رابطه برای فرزندتان می‌تواند ضایعه بزرگی باشد به ویژه زمانی که او درک درستی از مشکلات رابطه نداشته باشد.
بیان احساسات برای کودکان کار دشواری است. اما شما می‌توانید با توجه به تغییرات خلقی او، کمک کنید تا به هر شکلی که می‌تواند حرف بزند. واژه‌هایی که در توصیف احساسات مورد نیاز هستند را در اختیار کودک قرار بدهید.
انتظار نداشته باشید وقتی او درباره این ماجرا حرف می‌زند یا نظر می‌دهد آن چیزی را بگوید که خوشایند شماست. خیلی از بچه‌ها در این موقعیت‌ها سکوت می‌کنند چون نگران واکنش دیگران هستند. شاید کودک شما را بخاطر جدایی مقصر بداند و چیزهای ناخوشایندی بگوید. اگر واقعا می‌خواهید به کودک کمک کنید احساسات او را هدایت نکنید. اجازه بدهید او بدون ترس حرف بزند.
علاوه بر این فرزند شما حق دارد درباره این مساله در دوره‌های مختلف زندگیش حرف بزند. احساسات او وقتی ۶ ساله‌است با زمانی که ۸ یا ۱۵ ساله است بسیار متفاوت است. راه گفتگو درباره این مساله را نبندید. از قضا این گذشته‌ای است که همواره او را همراهی می‌کند و در نحوه زندگی او تاثیر دارد.
در نهایت شاید نتوانید کاری کنید که از بار اندوه و ناراحتی کودکتان بخاطر جدایی بکاهید اما شما کسی هستید که باید این احساسات، هرطور که هستند بپذیرید.
اگر لازم است در مورد اشتباهات حرف بزنید آن را مربوط به هر دو نفر بدانید. سعی نکنید مقصری برای مشکلات رابطه به فرزندتان معرفی کنید. بهتر از آن این است که با فرزندتان درباره آینده حرف بزنید. اینکه با وجود تفاوت‌ها و تغییراتی که ایجاد می‌شود چگونه می‌توانید زندگی را بهتر و لذت‌بخش‌تر کنید.
هرچقدر بیشتر مساله جدایی و دلایل آن را برای کودک بکاوید او بیشتر آزار می‌بیند. در عین حال لازم است چند پوسته اولیه این پیاز را بردارید. اگر کودک را وارد منازعات، تنش‌ها و دلایل جدایی خود بکنید او را در معرض آسیب‌های روحی مثل افسردگی، اضطراب و بی‌قراری قرار می‌دهید.
او مقصر نیست
کودکان پس از جدایی والدین اغلب با این احساس درگیر هستند که جدایی تقصیر آنهاست. کودک با یادآوری دعواهای کوچکی که با پدرومادرش داشته اینطور تصور می‌کند که در جدایی والدینش نقشی داشته است. در روند جدایی و پس از آن این شما هستید که باید این برداشت اشتباه را اصلاح کنید:
همیشه این نکته را توضیح بدهید که چرا جدا شده‌اید. دانستن این مساله به کودک کمک می‌کند تا خودش را مقصر این ماجرا تلقی نکند. به او یادآوری کنید که والدینش او را دوست دارند و مسئول زندگی او هستند.
اطمینان و عشق
اگر به اندازه کافی از فرزندتان حمایت کنید و او را مورد توجه و محبت قرار بدهید او خیلی زود از اندوه جدایی رها می‌شود. اگر این امکان در رابطه شما وجود دارد اجازه بدهید کودک با والد دیگرش به اندازه کافی ارتباط داشته باشد. همه چیزی که او در این شرایط نیاز دارد عشق و محبت واقعی والدین است.
به او اطمینان بدهید که همیشه در کنارش هستید، برای خوشحالی و موفقیت و رضایت او تلاش می‌کنید. ارتباط عاطفی با کودک را در اولویت قرار بدهید. او را به آغوش بگیرید، ببوسید، نوازش کنید و به خوبی از کودک مراقبت کنید.
ثبات ایجاد کنید
اگر جدایی شما پر از کشمکش و تنش بوده است اکنون فرزندتان بیش از هرچیزی نیاز به یک زندگی با ثبات دارد. پس از تغییر بزرگی که در زندگی او رخ داده است باید یک زندگی هدفمند، اصولی و منظم بسازید. برنامه‌ها را مشخص کنید. از کودک بخواهید خود را بر اساس برنامه‌های تازه هماهنگ کند و تا جایی که می‌توانید او را از تنش دور نگه دارید.
مراقبت از خود
برای کمک به کودکی که بخاطر جدایی والدینش ناراحت و نگران است باید والدی باشید که توانایی حل مشکلات و تنش‌ها را دارد. یک والد سالم، قوی و با انگیزه در بهبود وضعیت فرزندش موفق‌تر است.
همکاری‌های مشترک
تنش‌ها و درگیری‌ها با همسر سابق‌تان ممکن است بسیار پیچیده و شدید بوده باشند اما این هیچ چیز از مسئولیت شما دونفر در برابر فرزندتان کم نمی‌کند. بهترین حالت در جدایی برای اینکه کودک کمترین آسیب روحی را ببیند این است که او وسط جنگ و دعوای والدینش قرار نگیرد. او نباید احساس کند که مجبور به انتخاب میان والدینش است. او نباید از والدینش متنفر باشد.
پس از جدایی شما ممکن است همچنان تنش و درگیری‌هایی داشته باشید. یادتان باشد که فرزندتان یک‌بار بخاطر مشکلات رابطه شما آسیب دیده است. پس بهتر است عاقلانه رفتار کنید. تنش‌ها هرچه هستند باید در غیاب فرزندتان به آن پرداخته شود. اجازه ندهید کودک وارد جزئیات مشکلات شما بشود.
اگرچه ممکن است برایتان دشوار باشد اما سعی کنید با والد دیگر در مقابل فرزندتان مهربان باشید. با او مدارا کنید. جنبه‌ها و ویژگی‌های مثبت او را برای فرزندتان یادآوری کنید و اگر امکانپذیر است اوقات مشترکی را با هم بگذرانید و وقتی برای سینما، پارک و رستوران با هم درنظر بگیرید.
شاید یک طرف رابطه واقعا مقصر بوده باشد. اما در برابر کودک بهتر است انگشت اتهام را از روی والد دیگربردارید. به ویژه طوری رفتار نکنید که کودک خود را مسئول جدایی، بدبختی و ناراحتی‌ها بداند. کودکان زیر سن ۸ سال به راحتی خود را برای اشتباهاتی که رخ می‌دهد مقصر می‌دانند حتی اگر مستقیما در اشتباهی شرکت نداشته باشند.
فرزند شما در شرایط جدایی همواره نیاز به حمایت و اطمینان از سوی والدین‌اش دارد. او باید پس از جدایی به یک اندازه از حضور در کنار والدینش سهم ببرد. مگر اینکه والد دیگر به دلایلی مثل کودک آزاری و رفتارهای جنون‌آمیز زندگی و سلامت او را به مخاطره بیندازد.
code