پوشش‌های خوراکی، لایه‌هایی از مواد قابل‌هضم در طبیعت هستند که برای بسته بندی مواد غذایی و سایر مواد مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، اخیراً به دنبال دستیابی به بسته‌بندی مواد غذایی با کارایی و قابلیت‌های ویژه،‌ کلمه پوشش‌های خوراکی مواد غذایی زیاد دیده و شنیده می‌شود. پوشش‌های خوراکی، لایه‌هایی از مواد قابل هضم در طبیعت هستند که برای بسته بندی مواد غذایی و سایر مواد مورد استفاده قرار می‌گیرند. می‌توان گفت استفاده از عنوان خوراکی برای این پوشش‌ها به نوع محصولی که در آن قرار دارد بر نمی‌گردد و شاید بتوان گفت این پوشش‌ها به‌عنوان یک خوراک مناسب قابل‌هضم برای طبیعت محسوب می‌شوند.
پلی ساکاریدهایی مثل سلولز و نشاسته، پروتئین‌هایی مثل کلاژن و چربی‌هایی مثل اسیدهای چرب می‌توانند به‌عنوان مواد سازنده پوشش‌های خوراکی مورد استفاده قرار گیرند. موادی که به راحتی قابل بازگشت به طبیعت هستند. در چند سال اخیر، محققان با استفاده از نانوکامپوزیت های زیستی، نانوپوشش های خوراکی تولید کردند که نسبت به سایر بسته بندی‌های خوراکی کارایی بیشتری دارد.
از ویژگی‌هایی نانوپوشش های خوراکی می‌توان به کاهش حجم بسته بندی، افزایش طول دوره نگهداری و بهبود کیفیت مواد غذایی، کنترل عبور رطوبت و گازها در دو سوی بسته بندی، ممانعت از ورود میکروب‌ها،‌ دارای خاصیت برگشت‌پذیری به طبیعت، و کاهش هزینه‌ها اشاره داشت.
بسته بندی‌های مواد غذایی که از نانوپوشش های خوراکی استفاده می‌کنند به دو دسته تقسیم می‌شوند: بسته بندی‌های فعال که حاوی موادی با عملکردی خاص هستند، شبیه به بسته بندی‌هایی که از ورود اکسیژن و فساد غذا جلوگیری می‌کنند؛ و بسته بندی‌های هوشمند که به تغییرات محیط واکنش نشان می‌دهند.
در همین راستا ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به‌منظور هرچه بیشتر فناوری‌های نانویی در ایران فعالیت دارد.
پایان پیام/29