بعضی از بدرفتاری‌ها در کودکان به نظر بی‌اهمیت می‌آیند اما در واقع بنای یک شخصیت اشتباه هستند. زمانی که درباره تربیت حرف می‌زنیم در واقع اشاره ما به بدرفتاری‌های کوچکی هستند که اصلاح نشده‌اند و یک کودک با آن رشد کرده است. توجه و اصلاح این بدرفتاری‌های جزئی و ظاهرا بی‌اهمیت به شما کمک می‌کند تا فرزندتان را آنگونه که شایسته است بار بیاورید. هرچه بیشتر به این موارد اهمیت بدهید در تربیت فرزندتان موفق‌تر خواهید بود.
پریدن وسط حرف
چرا نباید نادیده بگیرید: کودکان معمولا به این دلیل در میان حرف دیگران می‌پرند که دچار هیجان می‌شوند. کودک شما ناگهان یک سوال به ذهنش می‌رسد یا احساس می‌کند باید چیزی را با شما در میان بگذارد. بنابراین بی توجه به زمان و مکان در حالی که شما مشغول حرف زدن هستید سعی می‌کند مکالمه را قطع کند. اگر این رفتار اصلاح نشود او هرگز یاد نمی‌گیرد که چه زمانی و در چه مکانی و در چه شرایطی باید حرف بزند.
چه کنید؟
یک بار پیش از اینکه بخواهید وارد مکالمه با کسی شوید، یا پیش از رفتن به مهمانی یا ملاقات‌های رسمی به فرزندتان یادآوری کنید که موقع مکالمه وسط حرف نپرد. راه درست این است که از قبل این نکته را به فرزندتان یادآوری کنید. هرگز موقع مکالمه او را به خاطر اینکه وسط حرفتان پریده است مواخذه یا سرزنش نکنید. در مورد اصلاح این رفتار باید با یادآوری‌های به موقع آن را تغییر بدهید.
بازی‌های دردناک
چرا نباید نادیده بگیرید: بعضی از کودکان عادت به بازی‌های خشن یا آزاردهنده دارند. برای این کودکان ضربه زدن، شوخی‌های دردناک و خشن با هم‌بازی‌هایشان جالب است. این درحالی است که این رفتارها برای دیگران اصلا خوشایند نیست. بی‌توجهی به این نوع بدرفتاری‌ها باعث می‌شود که آنها تبدیل به عادت شوند. اگر شما مداخله نکنید او گمان می‌کند که این نوع بازی کردن، یا آزار دیگران درست و پذیرفته است.
چه کنید؟
با رفتارهای خشونت‌آمیز مستقیما برخورد کنید. به محض اینکه متوجه چنین رفتاری شدید فرزندتان را کناری بکشید و به او تذکر بدهید. او لازم است بداند که دیگران چه احساسی از این رفتار پیدا می‌کنند.
به او بگویید که این رفتارها پذیرفته شده نیست. شاید لازم باشد هر روز به او رفتارهای جایگزین مناسب را با مثال یاد بدهید. همچنین لازم است به او یاد بدهید خشم و عصبانیتش را به درستی کنترل کند و آنها را سر دیگران خالی نکند.
نشنیده گرفتن
چرا نباید نادیده بگیرید: بعضی از بچه‌ها به راحتی خود را به نشنیدن می‌زنند. به ویژه زمانی که این شنیدن به نفع آنها نباشد. ممکن است ده بار تکرار کنید که «اسباب بازی‌هایت را بردار» اما او برای اینکه این کار به نفعش نیست اصلا به آن توجه نمی‌کند و خود را به نشنیدن می‌زند. تکرار و تکرار یک درخواست و در نهایت تسلیم شدن به فرزندتان این پیام را می‌دهد که همواره برای هشدار بعدی منتظر باشد.
چه کنید؟
به جای این که فرزندتان را از راه دور صدا کنید یا برای اعلام درخواست‌تان داد بزنید مقابل او قرار بگیرید، در چشم‌هایش نگاه کنید و با ملایمت اما همراه با تاکید درخواست‌تان را مطرح کنید. به او یادآور شوید که فقط یک بار درخواست خواهید کرد و این فرصت را هم فراهم کنید که مثلا بعد از تماشای تلویزیون، یا نوشتن مشق‌ها و بازی کردن حتما آن را انجام بدهد. در اینصورت تمایل او برای انجام کار بسیار بیشتر خواهد بود.
رها کردن به حال خود
چرا نباید نادیده بگیرید: این بسیار راحت است که اجازه بدهید او خودش ساندویچ درست کند، در یخچال را باز کند، به تنهایی غذا بخورد و شما کنترلی بر او نداشته باشید. اما بی‌توجهی شما به رفتارهایی که یک کودک در انجام آنها ناشی و آموزش ندیده است می‌تواند مبنای رفتارهای اشتباه باشد. کودک باید اصول درست غذا خوردن را بداند، برای برداشتن اشیا تا زمانی که روش انجام کار را بلد نیست اجازه بگیرد و برای انجام کارهای شخصی آموزش ببیند.
چه کنید؟
شاید گمان کنید که اینکار مانع استقلال فرزندتان می‌شود. اما این دو مساله کاملا با هم فرق دارند. کودکتان برای هرچیزی که تجربه‌ای در انجام آن ندارد باید از شما اجازه بگیرد. برداشتن شیرینی از بالای کابینت توسط یک کودک سه ساله هم خطرناک است و هم نشانه بدرفتاری و بی‌توجهی به تربیت اوست. تا زمانی که کودکتان در هر سنی روش درست انجام کار را یاد نگرفته باید همراهیش کنید. این موارد شامل نحوه غذاخوردن، مسواک زدن، لباس پوشیدن، حمام کردن، مرتب کردن، استفاده از یخچال، استفاده از ظروف آشپرخانه و استفاده از ابزارهای الکترونیکی است.
ادا و اطوار
چرا نباید نادیده بگیرید: شاید گمان کنید ادا و اطواری که فرزندتان از خودش در می‌آورد، لوس کردن، نازک کردن صدا، کلفت کردن صدا، بالا دادن چشم و ابرو و ادای دیگران را در آوردن به مرور زمان اصلاح می‌شود. اما نادیده گرفتن این رفتارها در کودکی باعث می‌شود که او بعدها نوجوان و جوانی با چنین اخلاق‌هایی باشد. در نهایت او به خاطر بی‌تربیتی تنها و منزوی خواهد شد.
چه کنید؟
کودک را از نتیجه رفتارش آگاه کنید: «وقتی تو چشم‌هایت را آنطور گرد می‌کنی این به معنای آن است که از چیزی که می‌گویم خوشت نمی‌آید.» او باید بداند که از رفتار و گفتارش چه برداشتی می‌شود.
اغراق در هرچیزی
چرا نباید نادیده بگیرید: شاید در ابتدا به نظرتان خیلی بد نباشد که او به دوستانش بگوید به یک سفر فوق‌العاده خارجی یا داخلی رفته است در حالی که شما فقط یک سفر کوتاه دو روزه به زادگاهتان داشته‌اید. یا حتی ممکن است از نظر شما ایرادی نداشته باشد که او به دیگران بگوید یک اسباب‌بازی فوق‌العاده گران خریده در حالی که اینطور نبوده است. اما این موارد اصلا نادیده گرفتنی نیستند و برای شما به عنوان والد باید به عنوان زنگ خطر به حساب بیایند. چنین مواردی می‌توانند پایه و اساس بی‌صداقتی باشند و در فرزندتان نهادینه شوند.
چه کنید؟
پس از آنکه متوجه شدید که فرزندتان دروغ گفته یا اغراق کرده است با او در مورد این مساله حرف بزنید. ابتدا باید از او بپرسید که چرا چنین چیزی گفته تا متوجه شوید این دروغ یا اغراق بر اساس چه ضعف، کمبود یا نیازی شکل گرفته است. سپس به او بگویید که چگونه ممکن است با بی‌صداقتی به دردسر بیفتد، اعتماد دیگران را از دست بدهد و یا پذیرفته نشود. گفتگوی شما باید صمیمانه و از روی کمک و حمایت باشد. او را شرمنده نکنید اما نشان بدهید که چنین رفتارهایی خوشایند نیستند و تبعات خوبی ندارند.
code