به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، دانشگاهها از هفته آینده به استقبال روز دانشجو میروند و برنامههای متنوعی به این مناسبت در دانشگاهها برگزار میشود؛ اما برنامهای که بیشتر در این روز گل میکند، برنامه حضور رئیسجمهور در یکی از دانشگاههای کشور است. این برنامه هم از جهت شکل و هم از نظر محتوا اهمیت خاص خود را پیدا کرده است؛ چراکه دانشجویان بهعنوان قشر پیشروی جامعه این فرصت را پیدا میکنند که بیواسطه در برابر عالیترین مقام اجرایی کشور از دغدغههای خود، هم بگویند و هم بشنوند.
حضور در میان دانشجویان و البته شنیدن حرفهای آنها چیزی است که معمولا مسئولان از آن استقبالی نمیکنند و تاکنون، این رهبر معظم انقلاب بوده که هرساله به بهانه ضیافت افطاری ماه رمضان، میزبان حرفهای هرچند تند و تیز دانشجویان بوده است اما دیگر مسئولان عالیرتبه خیلی روی خوشی به دانشجویان نشان نمیدهند. با این حال حسن روحانی، رئیسجمهوری کشورمان از ابتدای حضور خود در این مسند، هرساله بهمناسبت 16 آذر و گرامیداشت روز دانشجو در یکی از دانشگاهها حضور یافته است؛ چیزی که در میان روسایجمهور سابق و اسبق، سابقه نداشته است. روسایجمهور پیشین با آنکه هشتبار این فرصت را داشتند تا میان دانشجویان بیایند اما پس از سالهای ابتدایی ریاستجمهوریشان ترجیح دادند یا به دانشگاهها نروند یا آنکه با قید جلسه خنثی و غیرنقادانه در دانشگاه حاضر شوند.
در تاریخچه حضور مسئولان در دانشگاهها، کم نبوده جلساتی که بهصورت گزینشی و مهندسیشده برگزار شده گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته؛ اما درمورد حسن روحانی لااقل دانشگاه شهیدبهشتی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران در سالهای گذشته میزبان رئیسجمهور بودهاند. جلساتی که هرچند برخی دانشجویان به برخی جزئیات آن انتقاد داشتهاند اما به هر صورت و با هر کمیت و کیفیتی فرصت سخن گفتن برای طیفهای مختلف دانشجویی فراهم شده است.
مراسم روز دانشجوی 96 با طعم حضور رئیسجمهور یک ویژگی ستودنی دیگر نیز دارد و آن اینکه امسال رئیسجمهور تصمیم گرفته است در یک دانشگاه غیرتهرانی حضور یابد تا دانشجویان شهرستانی نیز این فرصت را داشته باشند از نزدیک با رئیسجمهور کشور سخن بگویند.
از سوی دیگر او استان سیستانوبلوچستان را انتخاب کرد، هرچند شاید این انتخاب از جهت تقارن با هفته وحدت باشد اما همین انتخاب، آنهم در دانشگاهی با تنوع مذهبی دانشجویان از شیعه و اهل تسنن، قابل تقدیر است و بر اهمیت مراسم گرامیداشت روز دانشجوی امسال میافزاید. اما چیزی که مراسم دانشجویی با حضور مسئولان را از سایر مراسم تصنعی متمایز میکند، ایجاد فرصت سخنرانی برای دانشجویان است. قطعا روز دانشجویی به دلها مینشیند که نشاط لازم را داشته باشد؛ این نشاط در صورتی ایجاد میشود که تشکلهای دانشجویی آنهم با سلایق گوناگون بتوانند بدون لکنت زبان از مسئولان مطالبه کنند و نقدهای خود را بیواسطه به گوش مسئولان برسانند. در سالهای گذشته مسئولان فرهنگی دانشگاهها مکررا اعلام کردهاند به طیفهای مختلف دانشجویی فرصت حضور و عرضاندام در دانشگاهها دادهاند. حالا اما یک نگرانی جدی این است که دانشجویان در جلسه سخنرانی رئیسجمهور تنها مخاطب و رئیسجمهور متکلم وحده باشد.
آنطور که برخی دانشجویان عضو تشکلهای دانشجویی دانشگاه سیستانوبلوچستان به رسانهها گفتهاند ظاهرا تفاوت معنادار مراسم گرامیداشت روز دانشجوی امسال با سالهای قبل این است که همه تشکلهای دانشجویی و قانونی دانشگاه که هیچ بلکه سایر اتحادیههای دانشجویی مانند مراسم سالهای قبل فرصت سخنرانی ندارند. این در حالی است که سال گذشته منتهی به انتخابات ریاستجمهوری، در مراسمی که در دانشگاه تهران برگزار شد، نمایندهای از نشریات دانشجویی، نمایندهای از تشکلهای دانشگاههای تابعه وزارت بهداشت، نمایندهای از تشکلهای دانشگاه آزاد اسلامی، نمایندهای از تشکل انجمن اسلامی دانشگاه تهران، نمایندهای از تشکل موسوم به پیشرو، نمایندهای از تشکل موسوم به پیرو خط امام، نمایندهای از تشکل موسوم به تادا و نیز پنج نفر از اتحادیههای انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل، جامعه اسلامی دانشجویان، بسیج دانشجویی و جنبش عدالتخواه دانشجویی سخنرانی کردند. حالا باید صبر کرد و دید که مهندسی مراسم گرامیداشت روز دانشجو به آزادی بیان دانشجویان ختم خواهد شد یا خیر؟