به گزارش نصر، همیشه مردان نیستند که باهمت و اراده در برابر سختی‌های روزگار بایستند و قد علم کنند بلکه در این میان زنان زیادی در اطراف ما وجود دارند که بی‌نام و بی‌نشان همچون مردان سخت در تلاشند تا لقمه نانی حلال برای خود و خانواده‌هایشان به‌دست بیاورند و در زیر چرخ زندگی کمر خم نمی‌کنند.

زنانی که بوی نان می دهند، شیرزنانی که با اراده‌های آهنین و دستانی پر صلابت و امیدهایی راسخ قدم در آبادانی و توسعه دیار خود نهاده و مردانه می کوشند. زنانی که با اراده های پولادین همچون کوه‌های سر به فلک کشیده آذربایجان با صبر و استقامتشان خم به ابرو نمی‌آورند و مردانه در مقابل مشکلات مقاومت می‌کنند، زنانی که گرمی و سردی روزگار را  چشیده‌اند.

تبریز به دلیل وجود ظرفیت های عدیده شغلی و هنری، یکی از خاستگاه های مهم کارآفرینی و اشتغالزائی در حوزه صنایع دستی است که بانوان این خطه نقشی بسیار مهم، تعیین کننده و اصلی را در این عرصه دارند. متأسفانه در استان زنان کارآفرین زیادی حضور دارند که در سایه بی‌توجهی مسوولان ذیربط توانمندی‌های آنان غریب مانده و کار و حرفه آنان زیاد به چشم نمی‌خورد؛ «فاطمه دلیری» بانوی پر تلاش و سخت‌کوشی است که در حرفه خود توانایی ها و ظرفیت هایش حد و مرز ندارد.
نبود تشکل های صنفی تاثیرگذار، ضعف حمایت مالی، نوپا بودن اشتغال خانگی، کمبود محل های مناسب برای عرضه محصولات تولیدی و به تبع آنها حضور ضعیف در داخل و خارج از کشور جزو مشکلات اصلی حوزه اشتغالزائی صنایع دستی است که لزوم بازنگری در برخی قوانین و حمایت های همه جانبه از هنرمندان این عرصه را ضروری می کند.

گپ و گفتی با "فاطمه دلیری عبدی" این بانوی کارآفرین تبریزی که از اهداف و چشم اندازهایش و اینکه چگونه به بازار کار قدم گذاشته است، داشتیم که در ادامه می خوانید:

***

حرفه شما چیست؟ چطور شد به این حرفه وارد شدید؟

کارهای صنایع دستی، جزء حرفه های 25 ساله بنده است؛ با گرفتن سفارشات متعدد از سوی مشتریانم فعالیت اقتصادی خود را ادامه دادم و حدود 8 سال قبل این کار را با 62 نفر بانوهنرمند تبریزی در حوزه صنایع دستی به صورت مشاغل خانگی شروع کردیم و در حال حاضر با تلاش و همت فرهیختگان جامعه و خلق آثار بی بدیل این تعداد را به 450 نفر رسانده ایم.

گلدوزی دستی، ملیله کاری، سفال کاری، نقاشی روز پارچه، طراحی فنی، خیاطی، منبت کاری، قالی بافی، ابریشم بافی، لباس های محلی، قلمکاری، نقره کاری، معرق کاری، خاتم کاری، سوزن دوزی، نگارگری، میناکاری و انواع بافتنی ها از جمله هنرهایی است که به دست توانمند بانوان آذری نقش می بندند.

یک کارآفرین باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟

مهم ترین لازمه کارآفرین موفق بودن، داشتن احساس مسئولیت، دل سرد نبودن و داشتن یک هدف اجتماعی نسبت به یک بازار یاب است.

مسؤولین در این راستا که نوعی اشتغالزایی محسوب می شود، چه مساعدت هایی با شما داشته اند؟

متاسفانه تا به اینجا هم به تنهایی کارهایمان را پیش بردیم و مسئولین هیچ گونه مساعدتی به ما نداشتند و اگر در حوزه صنایع دستی حرفی زده باشند نیز برپایه حرف و حدیث است.

در حال حاضر مهم ترین مشکلات شما چیست؟ بزرگترین مشکل شما در این حرفه چیست و راهکار حل آن در دست کیست؟

بزرگترین مشکل ما بازار کار است و به دلیل نبود بازار کار به لحاظ اقتصادی و حتی اجتماعی و عاطفی با مشکلات جدی مواجه شده ایم.

بارها متذکر شدم به جای اینکه سر ما را با وام هایی که بهره شان سرسام آور است گرم کنند، یک مکانی مناسب در مرکز شهر برای این تعداد از بانوان هنرمند در نظر بگیرند تا صنایع و محصولات خود را به فروش برسانند و مردم بیشتر با این سبک از حرفه اشتغالزایی آشنا شوند؛ این امر موجب می شود تا فرمایشات مقام معظم رهبری در راستای تولیدات داخلی محقق و فرهنگ سازی شود.

کدام فعال اقتصادی می تواند با وام های 27 درصدی که اگر مسایل جانبی آن را در نظر بگیریم به بیش از 30 درصد می رسد، می تواند سرپا بایستد؟ این تسهیلات جز ضرر هیچ نفعی برای اشتغالزائی ندارد.

حل و رفع این مشکل بانوان کارآفرین و خلاق چندان هم سخت نیست اما متاسفانه راه حل این مشکل دست دولت مردانی چون سازمان صنایع دستی و یا فنی حرفه ای است که با وقفه های بی جا در این موضوع کار مارا مختل می سازند

آیا تا کنون موفق به صادرات محصولات خود بوده اید؟

سال های قبل توانستیم با رایزنی های مختلف، با کشور ترکیه وارد بازار کار شویم که می توانستیم با سود حاصل از مراودات اقتصادی آن  کشور، افق های روشنی برای بانوان کارآفرین ایرانی ترسیم کرد، اما به دلیل قوانین سخت گمرکی این روند نیز با مشکلات عدیده ای مواجه شده و طرف قرارداد های ترکیه با هنرمندان قبرس و یونان وارد معامله شده اند.

در حال حاضر محصولاتمان را با بازاریابی و تبلیغ به فروش می رسانیم. مشهد تنها شهری است که با استقبال بی نظیر از محصولاتمان ما را وادار به صادرات داخلی می کند، این در حالی است که مردم تبریز محصولات ما را از مشهد خریداری می کنند!

نقطه آخر در فعالیت های اقتصادی بازار کار است و برای بهره مندی از بحث آموزش برای زنان هنرمند لازم است تا بازار کاری در دسترس باشد، از مجموع 450 نفر بانوی هنرمندی که با آن ها همکاری دارم، تنها 10 درصد برای تفریح و تفنن وارد این عرصه شده اند و 90 درصد آن  ها به لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به شدت نیازمند نفع مالی دسترنج خود هستند که در شرایط اقتصادی موجود آینده آن ها را نگران کننده می دانم.

آیا در این مدت کسی پیشنهاد سرمایه گذاری در این عرصه با شما را داده است؟

متاسفانه تا به کنون هیچ کس در رابطه با سرمایه گذاری در حوزه صنایع دستی پیش قدم نشده است؛ شاید یکی از دلایل آن ارزش قائل نشدن مردم تبریز به هنر صنایع دستی است. به چه کسی می توان گفت که دیار و شهر من قدر دان این زحمات هنری و آثار بی بدیل نیست؟! چرا در این راه هیچ حمایتی صورت نمی گیرد؟! اما من برای هرچه بزرگتر شدن این مجموعه از هر کشور، شهرستان و مجموعه های خصوصی و دولتی که نیاز باشد کمک خواهم گرفت و این راه را ادامه خواهم داد.

صنایع دستی نیاز جامعه است و این باید بین آحاد جامعه نهادینه سازی و فرهنگ سازی شود. ما باید با ارج نهادن به این سنت های قدیمی آن را به یک شغل پردرآمد تبدیل کنیم. جرا که در جوامع اروپایی نیز همین روال ادامه دارد.

چه اقداماتی در رابطه با تبریز 2018 انجام داده اید؟

تبریز 2018 یکی از برنامه های دولت است. وقتی خود دولت هیج اقدامی انجام نمی دهد، چه انتظاری از بانوانی که به جای حمایت با سدمعبر ها مواجه می شوند دارید؟ این در حالی است که صنایع دستی بهترین، مناسب ترین، اقتصادی ترین و عامه پسندترین عرصه ای است که می توان به وسیله آن توانمندی ها، ظرفیت ها و آثار دستی تبریز و آذربایجان را به گردشگران خارجی که مشتاق دیدن و خریدن چنین اقلامی هستند، فراهم کرد.

اگر دولت مردان طرح هایشان را به بازاریان و اصناف ههای مربوطه واگذار کنند شاید بتوان گفت که اقدامی از هر دو طرف صورت گرفته است.

با توجه به سست شدن بازار کار، ما نیازمند بازار های دائمی هستیم نه بازار های نمایشگاهی؛ برای یک بار هم که شده بازار کار را در اختیار بانوان قراردهند و مشاهده کنند که چرخ بازار چگونه به دست این بانوان خلاق و هنرمند می چرخد! به طبع وضعیتی که پیش خواهد آمد از شرایط و وضعیت فعلی مطلوب تر خواهد بود.

چشم انداز های شما برای آینده چیست؟

چشم انداز ما برای آینده زنده نگه داشتن بازار صنایع دستی است؛ چرا که اشتغال زنان به ویژه در حوزه صنایع دستی را یکی از راهکارهای بسیار مناسب برای برون رفت از مشکلات اجتماعی و فرهنگی جامعه است

متقاضیان متعددی از سایر کشور ها برای بازدید از صنایع دستیمان داریم. با داشتن امکانات و بازار کار مناسب می توانیم شرایط بهتری را برای صادرات و مبادرات فراهم سازیم.

.............................................

گفت و گو از سحر مغفرت

..............................................

انتهای پیام/