سایت انجمن پزشکان عمومی ایران: رییس انجمن پزشکان عمومی ایران گفت: در خصوص پزشک خانواده این همکاری را از سوی ستاد کشوری نداشتیم که پزشکان خانواده، انجمن‌ها و سازمان نظام پزشکی را به عنوان یک ذی‌نفع تلقی کند. نوعی قطبی بودن تصمیم‌گیری در این ارتباط وجود دارد و در طرحی که ذی‌نفعان نباشند، قطعا مشکل ایجاد خواهد شد.
به گزارش ایران اکونومیست، دکتر عباس کامیابی اظهار کرد: در مورد پزشک خانواده از سال‌های گذشته صحبت‌ها آغاز و مدل هایی در این زمینه ارایه شده است؛ آن چیزی که به صورت عجولانه در مورد پیاده‌سازی پزشک خانواده رخ داد، حرکتی بود که برای آن زمان مناسب بود اما طی این سال‌ها پزشک خانواده موردنظر اجرایی نشد. در حال حاضر در استان‌های مختلف به روش‌های متفاوت این طرح پیاده‌سازی می شود اما مشکلات زیادی در این زمینه به‌ویژه در زمینه پزشک خانواده شهری وجود دارد در حالی که سیاست‌های کشوری نیز برای اجرای طرح پزشک خانواده و اصلاح حوزه سلامت الزام‌آور بوده است.
وی ادامه داد: هیچ کشور ثروتمندی در دنیا خدمات پزشکی را به این گونه‌ای که در کشور ما وجود دارد، ارایه نمی‌دهد؛ هزینه‌های پزشکی در کشور ما هم برای نظام سلامت و هم برای بیماران بسیار سنگین است. بر همین اساس بود که در برنامه ششم توسعه این طرح تصویب شد و بحث پزشک خانواده، نظام ارجاع و سطح‌بندی‌ها را به دولت الزام کردند (قبلا به صورت تکلیفی نبود)؛ بر این اساس در برنامه توسعه بعدی این طرح الزام‌آور خواهد بود. همچنین بودجه پزشک خانواده نیز نشان‌دار شد و به این ترتیب انحراف از بودجه هم نخواهیم داشت. اکنون فقط نیاز به اراده وزارت بهداشت است که این مساله را پیاده‌سازی کند.
کامیابی ادامه داد: به‌طور کلی در خصوص پزشک خانواده، وجود یک سند ملی الزام‌آور بود که در برنامه ششم توسعه لحاظ شد اما بودجه تعیین شده کفاف اجرای کامل آن را نمی دهد هرچند که این بودجه نشان‌دار شده است اما کافی نیست؛ بنابراین ما به برنامه‌ای برای پیاده‌سازی پزشک خانواده نیاز داریم که مورد توافق اندیشمندان باشد. همچنین در زمینه اجرای این طرح، می توان نسخه واحدی برای کل کشور صادر و چارچوبی برای پزشک خانواده ارایه کرد اما لازم است درجاتی از اختیارات را به استان‌ها بدهیم تا این برنامه را بومی سازی کنند بدون اینکه مشکلی برای اصل برنامه ایجاد شود.
وی گفت: در این زمینه این همکاری را از سوی ستاد کشوری پزشک خانواده نداشتیم که پزشکان خانواده، انجمن‌ها و سازمان نظام پزشکی را به عنوان یک ذی‌نفع تلقی کند؛ در ساختاری که تعریف شده به نظر می رسد که نوعی قطبی بودن تصمیم‌گیری در این ارتباط وجود دارد و در طرحی که ذی‌نفعان نباشند، قطعا مشکل ایجاد خواهد شد و انحرافاتی در آن رخ خواهد داد.
وی با تاکید بر اینکه باید در این برنامه توافق مسوولان مربوطه، متولیان و حتی مردم لحاظ شود، افزود: بخشی از پیاده‌سازی پزشک خانواده به یک باور عمومی نسبت به پزشکان عمومی برمی گردد که نیاز دارد روی آن کار شود و پزشکان خانواده می‌توانند این باور را تا حدی ایجاد کنند تا تخصص‌گرایی که اکنون در بین مردم رواج یافته است تا حدی تعدیل شود.
رییس انجمن پزشکان عمومی ایران یادآور شد: این مساله نیاز به یک برنامه زمان‌بندی شده دارد که مثلا تعیین شود که ظرف ۱۰ سال باید به این نقطه برسیم و هر ساله هم این برنامه پایش شود. پزشک خانواده روشی است که در سایر کشورهای دنیا نیز تجربه اجرای آن وجود دارد و می توانیم از همین تجربه چندین ساله برخی کشورها در این زمینه استفاده کنیم تا ظرف مدت حتی کمتر از ۱۰ سال بتوانیم پزشک خانواده را اجرایی سازیم.