صداوسیما باید در همه برنامه‌ها دغدغه انقلاب داشته باشد و مدافع باشد و تغییرات هم باید در همین جهت باشد.

در تبلیغات صداوسیما توجه شود که کار روی هم رفته آرامش بخش باشد و فضای عصبی برای جامعه ایجاد نشود. مثلاً چرا بعضاً صحنه‌هایی در این فضاها (جیغ و فریاد) و درگیری در فیلمهای خارجی و گاه در کارهای طنز وجود دارد حتی در آموزش مسواک زدن برای کودکان، نماد مسواک مدتها گریه می‌کند؛ آن هم گریه جانسوز!

بعد از مدتی می‌گوید چرا صاحب من، از من استفاده نمی‌کند؛ حالا چرا اینقدر گریه؛ این گونه برنامه‌ها روح جمعی جامعه را آزرده و فضای جامعه را عصبی می‌کند.

در برنامه‌هایی که مرتبط به تاریخ انقلاب است، امانت رعایت شود. در حوادث مختلف، اعم از دوره مشروطه یا حوادث دوره مصدق و آیت الله کاشانی و... تا دوران انقلاب، همه به نحوی باشد که مستند و با رعایت امانت اقدام شود. حتی در گزارش‌های دهه فجر، سیر مبارزات و ریشه‌های آن باید هم دقیق و هم جذاب باشد.

در پخش فیلمهای سینمایی و سریال‌های خارجی فعلاً تا حدی ناچارید تا بتوانید حرکت تولید را در این زمینه تسریع کنید؛ ولی مراقبت کنید فرهنگ غرب از این طریق منتقل نشود. این فیلمها، هم می‌تواند خوب باشد و هم مخرب. مثلاً در برخی فیلم‌ها القاء می‌کنند که غربی‌ها بسیار متمدن و عدالت طلب هستند و دستگاه قضایی آن‌ها کاملاً مستقل است و... حال آن که به هیچ وجه چنین نیست. می‌بینید چه می‌کنند. بنابراین در انتخاب فیلمها و سریال‌ها دقت کافی شود که صورت کریه غرب در ساختار هنری بزک کرده مخفی نشود و گاه به غلط القاء سوء نکنند.

درباره دوران پهلوی تقریباً کار جدی نشده است و تاریخ به نسل جدید درست نشان داده نشده. اگر کاری شده، مربوط به قبل از پهلوی و دوران قاجار است؛ گاه با مسائلی که استناد تاریخی آن ضعیف است. قراردادهای دوران پهلوی، تحت تأثیر بودن دولتهای بزرگ، فساد اقتصادی، فساد اخلاقی و... آن دوران، نشان داده نشده است تا فلسفه ظهور انقلاب اسلامی روشن گردد.

 در بحث موسیقی، رویکرد زیباشناختی در آن کم است. خیلی از موسیقی‌های پخش شده حرام است و این امر ربطی به سنتی یا غربی بودن ندارد. گاه برخی موسیقی‌های غربی اصلاً حالت لهوی ندارد و بعکس، برخی موسیقی‌های سنتی چنین است. ضمناً توجه شود که جاذبه‌های رادیویی و تلویزیونی صرفاً در موسیقی نیست. راههای زیبایی شناسی در این امور را پیدا کنید. درباره موسیقی، اصل، خود صدای موسیقی است.

کلام همراه با موسیقی یعنی سرودها کلام قابل قبول باشد؛ مثل اشعار اخلاقی حافظ، سعدی، صائب و... اشعار انقلابی، مثل سرودهای اول انقلاب و سرودهای عرفانی. البته توجه شود استفاده از اشعار عاشقانه جنبه معنوی داشته باشد. بنابراین در موسیقی، با اندازه تلاش شود؛ مطرب و جلف نباشد و مروج فکر انقلابی و اسلامی و ملی باشد، نه این که گرایش غربی ایجاد کنند یا به لختی انسان بینجامد. مثلاً فیلم «با خانمان» را ببینید; فیلم، غربی است، ولی موسیقی پر مغز دارد. تلاش کنید موسیقی با جنبه سلیقه‌ای مخلوط نشود; روی ضابطه و معیار باشد.

در مجموعه مصوبات شورای سرپرستی و یا شورای سیاستگذاری، برخی نکات خوب وجود دارد; از آنها استفاده شود.

 وضعیت مراکز رادیو و تلویزیونی استان‌ها با دقت زیر نظر باشد. ایشان از برخی مناطق یاد کردند و گفتند هرکار کردند، دیگر بس است؛ باید سریع‌تر مشکل را حل کنید.

 سطح مجری‌ها باید بالا برود و انتخاب‌ها طوری باشد که باسواد باشند و در کارشان زحمت بکشند و دقت داشته باشند. برای این کار، نظامی طراحی کنید که هم تشویق افراد زحمتکش باشد و هم تنبیه افراد کم صلاحیت. برخی از مجریان، خیلی سرد و یخ اجرا می‌کنند و یا برخی، فضای بحث را تاریک یا عصبی می‌کنند و برای هر دو مورد، نمونه‌ای را مثال زدند. از طرف دیگر برخی خوب اجرا می‌کنند; مثل آقای جلال مقامی که در دیدنی‌ها اجرا دارد، یا آقای سلامی، یا آقای شجاعی مهر و... مجریان خوب و متنوع را انتخاب و تشویق کنید و مجریان ناتوان را کنار بگذارید.

در برنامه‌های برون مرزی باید قدرت انقلاب، زیبایی‌های کشور و شهرها، پیشرفت‌ها را نشان دهید. در گذشته درست عمل نمی‌شد. یک وقت در برنامه عربی، درباره شهری صحبت می‌کرد که دریاچه دارد و...، اما تصاویر دکانهای مخروبه را نشان می‌داد! یا یک بار پیرمردهای گرماخورده و بچه‌هایی را نشان می‌داد که خاک بازی می‌کردند و می‌گفتند وضع ما خیلی خوب است! این کار، حداقل بدسلیقگی است. باید برنامه‌های شما معرف انقلاب و کارهای مهم و پیشرفت‌های جمهوری اسلامی از طرفی، و نیازهای مخاطبان از جانب دیگر باشد.

اخبار سیما مشکلی دارد که تصاویر آن کم است. خبر باید مستند به تصویر سخن بگوید.در تشکیلات سازمان، ضمن تجدیدنظر، توجه داشته باشید که افراد زیردست معاونان باید مطابق نظر شما انتخاب شوند تا در سازمان سلیقه‌ای کار نشود; نظام داشته باشد.

جلسه خیلی طولانی شد. نماز در خدمت ایشان بودیم و بعد از آن خداحافظی کردم. در بین راه به سمت محل اقامت، احساس می‌کردم هر وقت خدمت مقام رهبری می‌رسم، حالت متناقضی پیدا می‌کنم. از یک طرف خوشحال می‌شوم که رهبر انقلاب کاملاً مسلط به فرهنگ و هنر کشور هستند و به اجزا کار دقت دارند، و از طرفی سنگینی کار را برای خود مشکل می‌یابم. [۱]

-http://www۱.jamejamonline.ir/printable.aspx?newsnum=۱۰۰۰۰۴۱۲۰۳۷۳