صاحب‌خبر - معبد عظیم آناهیتا،پس از تخت جمشید دومین بنای بزرگ سنگی ایران است و ظرفیت های بسیاری برای قرار گرفتن در فهرست جهانی یونسکو دارد. البته فعلا از این عظمت خبری نیست و جز مجموعه‌ای از سنگ‌ها و ستون‌های نصفه و نیمه‌ای از آن که روی تپه‌ کم‌ارتفاع محل باستانی‌اش پخش شده، نمای دیگری به چشم نمی‌آید.به گزارش ایسنا، وضع بنای تاریخی «معبد آناهیتا» در اثر حوادث طبیعی و کوتاهی در ساماندهی ناگوار است. امروز برای بازدید ازاین معبد باستانی باید توقع خود را به پایین‌ترین حد ممکن برسانید تا پس از مواجهه با زمین وسیع و پوشیده از علف‌های خشک، به عنوان معبد، جا نخورید! از آنجا که معبد به زمین نشسته و دیگر ارتفاعی ندارد لابه لای خانه‌های کوتاه و بلند این شهر کوهستانی حبس شده. اندکی که پیش می‌روید اتفاقی محوطه‌ای به چشم‌تان می‌خورد که اندکی بالاتر از سطح زمین با نرده‌هایی از شهر جدا شده است و بعد از آن تابلوی ورودی را خواهید دید. از کنار سرویس بهداشتی و حجمی از موزاییک‌های چیده شده می‌گذرید. تابلوی سبز کوچکی محل شروع بازدید را -بدون این که مسیری مشخص باشد- نشان می‌دهد. در جای جای علفزار زرد رنگ که در پای تپه‌ بزرگ معبد گسترده شده، ستون‌ها و پله‌های سنگی معبد دیده می‌شود که هرچه به مقر سابق الهه‌ باستانی نزدیک شوید، حجم‌های سنگی بیشتر می‌شوند. در قسمت‌هایی از زمین لکه‌های سیاهی وجود دارد که باقیمانده آتش‌سوزی خردادماه است.برای رسیدن به بالای تپه و مقر سابق خدایان، باید از باقیمانده‌ پله‌های معبد که ترک‌های بسیاری هم دارد بالا رفت. تمامی سنگ‌های مجموعه، توسط نخستین هیئت کاوش سال‌ها پیش شماره‌گذاری شده‌اند .نمایی زشت از وندالیسم و اسم‌های نوشته شده روی سنگ‌های تاریخی توی ذوق می‌زند. از بالای تپه، شهری پیداست که دورتادور محوطه باستانی را احاطه کرده است. حجم نابه سامانی آنقدر زیاد است که کسی نمی‌تواند بازسازی شده‌ آن‌جا را حتی برای خود تصور کند؛ تصور معبدی باستانی که شاید زمانی با معبد «آتنا»ی یونانی برابری می‌کرده است.∎​