صاحب‌خبر - فرهیختـگــــــان| «اون» نقطه ضعف جامعه بین‌الملل را تشخیص داده، به‌خوبی می‌داند پرتاب هرکدام از موشک‌های بالستیکش نه‌فقط شبه جزیره کره، بلکه جامعه بین‌الملل را به لرزه درمی‌آورد. شاید به همین دلیل است که به هر مناسبتی پرتاب موشک را به نمایش می‌گذارد. مانور سالانه آمریکا و کره جنوبی، آغاز اجلاس گروه بیست و حتی شصت وهشتمین سالگرد بنیانگذاری رژیم پیونگ‌یانگ، برای رهبر جوان‌کره‌شمالی فرصت مناسبی برای نمایش قدرت بود. هر بار «اون» به زرادخانه هسته‌ای‌اش متوسل شد، ابزاری که به تصور وی می‌تواند مانع از فعالیت‌یافتن دشمنی‌های بالقوه شده و رقبایش را به آغاز مذاکرات صلح وادار کند. اما انگار محاسبات رهبر کره شمالی نادرست است، چراکه هر موشک پرتاب شده، عزم جامعه بین‌الملل برای مقابله با رژیم پیونگ‌یانگ را جدی‌تر می‌کند. حالا پس از پرتاب سه موشک به ژاپن آن هم در میانه اجلاس گروه20، پرونده کره شمالی بار دیگر در شورای امنیت زیر ذره‌بین اعضای این نهاد بین‌المللی قرار گرفته. اعضای شورا می‌دانند که کار از تحریم گذشته و برای مقابله با رژیم حاکم بر کره‌شمالی باید به تمهیدات جدی بیندیشند. رژیمی با کارنامه‌ای سیاه در حوزه سیاست داخلی و بین‌الملل. رژیمی که هم برای مردمش شر است و هم برای جامعه بین‌الملل تهدیدی بالقوه. یک‌روز اعدام مقام‌های ارشد یا عادی کره شمالی تیتر یک رسانه‌هاست و روز دیگر پرتاب موشک بالستیک متعلق به کره شمالی رساز شده. شبه‌‌جزیره کره ملتهب است. جامعه بین‌الملل باید راهی برای برقراری ثبات و آرامش بر این منطقه بیابد. حذف رژیم حاکم شاید یکی از گزینه‌های پیش رو باشد، شاید. هرچند پیش از انتخابش باید واکنش تمام کشورهای مرتبط با کره‌شمالی را رصد کرد، کشورهایی که یا موجودیت و منافعشان به تداوم حکومت کره شمالی گره خورده یا با حذف این رژیم، صلح را در آغوش خواهند گرفت. واکنش‌ها به فروپاشی کره شمالی همه به خوبی می‌دانند کره شمالی هم در بعد داخلی و هم از منظر بین‌الملل با چالش‌های بسیاری دست به گریبان است. صداهای مخالفان داخلی در نطفه خفه می‌شود، با این‌حال به باور تحلیلگرانی چون فیلیپ رینولد، فروپاشی کره شمالی از درون، محتمل است و گزینه دور از ذهنی نیست. از زاویه دیگر واکنش جامعه بین‌الملل، به‌خصوص ایالات متحده، کره جنوبی و ژاپن به سیاست‌های تهاجمی پیونگ‌یانگ نیز با اهمیت است، کشورهایی که دور یا نزدیک در تیررس موشک‌های بالستیک پیونگ‌یانگ قرار دارند و خودشان می‌گویند رژیم حاکم بر کره شمالی تهدیدی بالقوه علیه منافشان محسوب می‌شود. طبیعتا انتخاب گزینه مذاکره به جای تکیه بر تاکتیک نظامی‌گری برای آمریکا، کره جنوبی و ژاپن مناسب‌تر است. کشورهای که به لحاظ نظامی به ترتیب رتبه اول، یازدهم و هفتم را به خود اختصاص داده‌اند. اما پیونگ‌یانگ همچون اسبی چموش رفتار می‌کند، به یک‌باره مهره‌های بازی را ریخته و از خطوط قرمز تعیین شده عبور می‌کند. با این تفاسیر تحقق صلح در شبه‌جزیره‌کره برای این سه کشور با اهمیت است. دیگر کره جنوبی و ژاپن مجبور نیستند برای دفاع از موجودیتشان دست به خرید گسترده سلاح بزنند و ایالات متحده نیز می‌تواند با خروج نیروهایش از شبه جزیره کره در هزینه‌های نظامی‌اش صرفه‌جویی کند. چین چگونه می‌اندیشد چین تا همین اواخر تنها متحد کره شمالی بود. تنها عضو دائم شورای امنیت که با تکیه بر حق وتویش به قطعنامه‌های شورای‌امنیت علیه پیونگ‌یانگ رای ممتنع می‌داد. اما زمانی که پیونگ‌یانگ اولین بمب هیدورژنی‌اش را آزمایش کرد، پکن بر سر دوراهی حیاتی قرار گرفت، یا باید مانند گذشته درکنار کره شمالی قرار می‌گرفت یا هم صدا با جامعه بین‌الملل، اقدام پیونگ‌یانگ را به چالش بکشد. چین گزینه دوم را انتخاب کرد. همین امر راه را برای تصویب قطعنامه شدیداللحن شورای‌امنیت هموار کرد. با این حال به نظر می‌رسد پکن از فروپاشی کره شمالی یا اعمال تغییرات مثبت در این کشور چندان خوشحال نخواهد شد. دلایلش متفاوت است. از یک طرف، نابودی کره شمالی به لحاظ داخلی به نفع چین است. پکن هم‌اکنون با اقلیت‌های ساکن در غرب این کشور درگیر است و با فروپاشی کره شمالی مطمئنا شمال‌شرق چین، یعنی محل سکونت بسیاری از نگاه کره شمالی که از زادگاهشان فرار کرده و به چین آمده‌اند متشنج خواهد شد. آن زمان است چین باید خود را برای نبرد در جبهه‌ای دیگر آماده کند. از منظر بین‌المللی قطعا نابودی رژیم حاکم بر کره شمالی موجب قوی‌تر شدن توان سیاسی نظامی و سیاسی کره جنوبی و ژاپن خواهد شد، دو کشوری که دشمن پکن نیستند اما قطعا رقبای منطقه‌ای قدرتمندی برای این کشور محسوب خواهند شد. تنها چالش پیش‌رو طبیعتا جامعه بین‌الملل بارها به حذف رژیم پیونگ‌یانگ اندیشیده است، اما مانعی بزرگ پیش‌رو است. «اون» فردی افراط‌گرا است و تاکنون نشان داده که در هر شرایطی می‌تواند به غیرقابل پیش‌بینی‌ترین اعمال دست بزند. استفاده از سلاح شیمیایی آن هم در شبه‌جزیره کره، نه‌تنها کابوس کشورهای منطقه آسیا است بلکه برای آمریکا و غرب نیز چالشی بزرگ و غیرقابل هضم می‌باشد. کره شمالی ثابت کرده که با اندک تحرکی توپخانه‌اش را روشن کرده و مواضع طرف مقابلش را به آتش خواهد کشید. شاید به همین دلیل است که آمریکا و متحدان منطقه‌ای‌اش تامل کرده و در تلاشند اول این رژیم را خلع سلاح کرده و پس از آن گام بعدی را برداشته و زمینه را برای اصلاح یا فروپاشی شبح سیاه‌ شبه‌جزیره‌کره فراهم کنند.∎​