به گزارش "ورزش سه"، بازیکنان و کادر فنی تیم های ملی ما آنقدر رنج سفرهای طولانی و سخت را قبل از حضور در مسابقات بین المللی کشیده اند و از نظر میزان حداکثری آمادگی جسمانی و روحی به اصطلاح قبل از شروع مسابقه 1-0 از حریف عقب بوده اند که مژده اختصاص یک پرواز چارتر برای مسافرت به شهر شیانینگ چین همه را به وجد می آورد. هم بازیکنان و هم ما هواداران تیم ملی را که با پیروزی آنها شاد می شویم و با شکست هایش غمگین، خصوصا شکست های ناشی از یک شرایط ناعادلانه رقابتی.

این مهم، حاصل تلاش، زحمات و کمک های  آقای تاج که این ماموریت را به عهده مدیر تازه معرفی شده تیم ملی آقای ساکت گذاشتند، هواپیمایی آسمان، آقای اسلامیان از صندوق بازنشستگی و همچنین رایزنی های متعدد با وزارت ورزش، معاونت محترم ریاست جمهور ... است و باید سپاسگزار بود و به همه این عزیزان خسته نباشید گفت. ولی در خصوص نحوه مدیرت و تامین هزینه های این سفر، ایرادات عدیده ای به مجموعه مدیریتی درگیر شده با این پروژه وارد است.

از ساعتی که به فدراسیون خبر می رسد قرعه مقدماتی جام جهانی طوری رقم خورده که چاره ای جز تهیه یک پرواز چارتر مستقیم به مقصد شیانینگ برای بازیکنان تیم ملی نیست، بلافاصله موضوع، شکل "تهدید" پیدا می کند چون خزانه فدراسیون خالی است. لذا واکنش مرسوم، گرفتن کاسه گدایی و استمداد از وزارت ورزش و نهادهای دولتی است تا مخارج چارتر را تامین کنند. و بالاخره بعد از کش و قوس های فراوان آقای تاج اعلام می کند: "سفر تیم ملی به چین با هواپیمایی است که ۳۶ فرست کلس و ۳۶ بیزنس کلس دارد و ۱۰۰ مسافر هم می‌تواند داشته باشد اما هواپیمای تیم ملی بدون مسافر به چین سفر می‌کند و فقط ملی پوشان در آن حضور دارند. تیم ملی با همین هواپیما برمی‌گردد."

سوال اولی که باید مسئولان پاسخ دهند این است : مجموعه تیم ملی(بازیکنان، کادرفنی، پزشکی، تدارکات...) حدود  40 صندلی را اشغال می کنند، چرا باید مابقی صندلی های هواپیما(بیش از سه چهارم) خالی بروند و خالی برگرند؟

آقای تاج بعد از دیدار ایران-قطر می گوید: "نیروی انتظامی به من گفت ۴۰ هزارنفر بیرون از ورزشگاه بودند و حلقه‌ای تشکیل شد تا دیگر مردم به ورزشگاه نیایند و بیش از ۳۰ هزار تماشاگر در بیرون ورزشگاه داشتیم و اگر ورزشگاه  ۱۵۰ هزار نفری داشتیم پر می‌شدیم". سوال دوم این است: با توجه به جذابیتی که بازی های تیم ملی در راه جام جهانی دارد آیا صد نفر هوادار تیم ملی پیدا نمی شوند که در عین همراهی بازیکنان و اعضای تیم ملی و حضور در ورزشگاه شیانینگ، هزینه های این چارتر را تامین کنند؟

در واقع فدراسیون باید اینگونه امور را ابتدا تعریف کند و سپس به آژانس های توریستی بسپارد تا در قالب یک پکیج خدماتی از قبیل حمل و نقل،هتل، گشت و گذار در شهر میزبان، حضور در تمرینات تیم ملی، بلیط و جایگاه میهمانان در ورزشگاه ... به هواداران ارائه دهد.

با چنین تمهیداتی نه تنها مسافرت ملی پوشان هزینه ای بر گردن فدراسیون نمی گذارد بلکه بازیکنان می توانند اطمینان داشته باشند که در ورزشگاه آنقدر هم غریبه نیستند و بسیاری از هموطنان به تشویقشان می پردازند.

این بخش کار، یکی از منابع درآمدزایی باشگاه های حرفه ای جهان را تشکیل می دهد. به عنوان مثال باشگاه بارسلونا حتی برای سفرهای داخلی خود در لالیگا تورهای مرتبی می گذارد که هواداران می توانند با پرداخت 1200 یوروهمسفر لیونل مسی و دیگر ستارگان بارسا و خبرنگاران شوند و همه خدمات بالا را با چهار شب هتل چهارستاره در شهر میزبان بارسا تجربه کنند.

در کنار انواع و اقسام توریسم مثل سیاحتی، زیارتی، تندرستی  ... هیچگاه بدرستی به این شکل از توریسم ورزشی در کشور ما پرداخته نشده است و متاسفانه اموری از این دست که باید فرصتی باشد برای ایجاد نزدیکی وهمگرایی هواداران با مجموعه تیم ملی، به عنوان تهدید محسوب می شود و انرژی و هزینه های بسیاری را بیهوده از نهادهای غیرمرتبط و حتی می توان گفت از کل جامعه می گیرد. موردی از مواردی که ثابت می کند فوتبال ما بیش از مشکل مالی با مشکلات مدیریتی روبروست.

شاهین اشکان