به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "منبری ها"اگر حماس در این دام گرفتار شود به معنای آن است که غزه با جنگ داخلی بین گروه های مبارز روبرو خواهد شد، دقیقا مانند جنگی که در سال 2007 بین حماس و فتح شکل گرفت و خسارات متعددی به جنبش مقاومت وارد آورد.

تهاجم پرحجم ارتش رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه که به "بهانه تبیه متجاوز" و در پی پرتاب یک موشک از محلی نامعلوم در غزه توسط گروهی نا مشخص به بخشهای خالی از سکنه سرزمین های اشغالی صورت گرفته، نه تنها توجیه نظامی، بین المللی و امنیتی ندارد بلکه طبق مواد 1 تا 7 و قاعده تناسب در اساسنامه دیوان کیفری بین المللی، رفتار رژیم صهیونیستی مصداق بارز جنایت جنگی محسوب می شود.

اگر چه رژیم صهیونیستی در توجیه حملات گسترده هفته گذشته خود که به عنوان سنگین ترین تهاجم پس از جنگ51 روزه سال 2014 از آن یاد می شود، عنوان داشته که این رژیم هر نقطه ای که موشک از آن محل به سوی سرزمین های اشغالی پرتاب می شود را مورد حمله قرار میدهد اما واقعیت را باید در معادلات پنهان سیاسی داخلی و منطقه ای این رژیم جستجو کرد.حداقل چهار دلیل می توان برای رفتار جنون آمیز اسرائیل در قبال غزه بر شمرد.

1- شخصیت فردی لیبرمن و نگاه او به آینده
به راستی خشونت موشه دایان، یک دندگی شارون و جنون نتانیاهو در لیبرمن جمع شده اند با این تفاوت که لیبرمن خود، عنصر خودشیفتگی و بلند پروازی را نیز به آن افزوده است. آویگدور لیبرمن 58 ساله از وقتی که وارد معادلات سیاسی رژیم صهیونیستی شده همواره تلاش داشته خود را مهره ای وفادار به جناح راست صهیونیسم بداند، لیبرمن که خود متولد شوروی سابق (جمهوری مولداوی) است و بعدها به اسرائیل مهاجرت کرده شدیدترین مواضع در مقابل نه تنها گروه های فلسطینی بلکه اعراب ساکن در اسرائیل که شهروند این رژیم محسوب می شوند را اتخاذ کرده است. او پس از ورود به مجلس اسرائیل از سال 1997 همواره در کابینه راست گرایان حضور داشته است و انبوهی از اقدامات و اظهارات تند روانه، نژاد پرستانه و جنایتکارانه در وزارتخانه های مختلف از وزارت راه و ترابری تا وزیر امور زیربنائی و امور خارجه و حالا وزارت جنگ در کارنامه اش دارد.

لیبرمن در خرداد ماه بعد از اختلاف نتانیاهو با یار دیرینش موشه یعلون که در کابینه 34 اسرائیل در کسوت وزیر دفاع حضور داشت( یعلون عنصر مرکزی و مغز متفکر ترور شهدای هسته ای ایران بود) وزارت جنگ را بر عهده گرفت. حالا او خود را نخست وزیر بالقوه آینده اسرائیل می داند، او در این مدت به آمریکا نزدیک شده، رفتارهای تند خشونت بار علیه نیروهای مقاومت را مضاعف کرد و تلاش می کند خود را چهره ای ملی و نه صرفا سفاردی( یهودیان شرق تبار) جلوه دهد.

خشونت بیش از حد ارتش اسرائیل اگر چه مساله تازه ای نیست اما در این برهه زمانی قطعا شخصیت لیبرمن در اِعمال آن موثر بوده است، باید منتظر رفتارهای تند و خشونت بارتر لیبرمن بود.

2- ایجاد شکاف بین نیروهای مقاومت

باریکه غزه سرزمینی با حدود 360 کیلومتر مربع مساحت،41 کیلومتر طول دارد و عرض آن نیز بین 5 تا 15 کیلومتر متغیر است، این باریکه پرتراکم ترین منطقه جهان است در این بخش کوچک که تحت شدیدترین محاصره های اسرائیل قرار دارد بیش از 100 انجمن، هسته، سازمان و گروه مبارز وجود دارد، گروه هائی که گاهی تعداد آنها به 10 نفر هم نمی رسد و از ایدئولوژی های شدیدا مختلف و گاها متعارض پیروی می کنند به گونه ای گه برخی از آنها در کنار تکفیری های سوریه و برخی دوشادوش مدافعان حرم علیه تروریست ها می جنگند. به هر تقدیر بزرگترین گروه مبارز غزه گروه حماس با 20 هزار عضو رسمی است، پس از آن جهاد اسلامی با 4 هزار مبارز و گروههای دیگر که عمدتا زیر 1000 نفر عضو دارند.

اسرائیل حماس را به عنوان نقطه کانونی دشمنان خود در غزه به حساب می آورد، رژیم صهیونیستی در تلاش است حماس را به همان ورطه ای بیندازد که جنبش فتح را انداخته است. به گونه ای که هم اکنون بخش عظیمی از جنبش فتح و دولت خودگردان، نقش نگهبان اسرائیل در کرانه باختری را ایفا می کنند. اسرائیل در ماه ههای اخیر بنا به ادعای خود و با وساطت ترکیه توافقات پنهانی متعددی را با حماس به انجام رسانده است، از جمله آنکه در قبال صلحی 5 ساله، قول ساخت یک بندر شناور برای غزه را داده است. به هر تقدیر اسرائیل با حملات سنگین به غزه می خواهد این پیام را به حماس برساند که اگر خواهان بازشدن گذرگاه ها، ایجاد بندر، رفع محاصره و ایجاد فرودگاه است باید سایر گروه هائی که هیچ گونه مماشاتی با اسرائی لرا بر نمی تابند ساکت کند.

اگر حماس در این دام گرفتار شود به معنای آن است که غزه با جنگ داخلی بین گروه های مبارز روبرو خواهد شد، دقیقا مانند جنگی که در سال 2007 بین حماس و فتح شکل گرفت و خسارات متعددی به جنبش مقاومت وارد آورد.

3- تاثیر در روند انتفاضه سوم
انتفاضه سوم عملا از اکتبر 2015(مهر 1394) آغاز شده و تا کنون حدود 250 شهید و بیش از 17 هزار مجروح به بار آورده است، اگر چه محور انتفاضه در مکرانه باختری است اما ارتش اسرائیل بنا به دلایل متعدد قادر به انجام عملیات های گسترده در کرانه باختری به شکلی که در غزه انجام میدهد نیست، حملات کوبنده رژیم صهیونیستی به غزه در واقع پیام غیر مستقیم به انتفاضه سوم است به این معنا که تل آویو حساسیت فوق العاده ای بر روی امنیت سرزمین های خود دارد و هر گونه ایجاد ناامنی از سوی فلسطینی ها با مشت آهنین همراه خواهد بود.

اسرائیلی ها انتفاضه سوم را ناشی از مقاومت و تاثیر گروه های مبارز حاضر در غزه بر روی کرانه باختری می دانند لذا از هیچ تلاشی برای جلوگیری از این الهام بخشی دریغ نمی کنند.

4- پاسخ غیر مستقیم به اروپا
در 6 سال اخیر رژیم صهیونیستی با وساطت آمریکا دو دور از گفتگوهای صلح را با دولت خودگردان انجام داده است یکی در سال 2010 و دیگری به مدت 7 ماه که از اواسط 2013 تا اوایل 2014 به طول انجامید هر دو بار نیز با کارشکنی اسرائیلی ها به بن بست کشیده شد. اینبار اروپائی ها با مرکزیت فرانسه تلاش دارند دور جدید گفتگوها را آغاز کنند، اسرائیل به هیچ عنوان مایل به شرکت در این جلسات و مذاکرات نیست چرا که تل آویو می داند در حال حاضر بزرگترین حامی آنها یعنی آمریکا گرفتار تحولات داخلی و انتخابات ریاست جمهوری 2016 است.

تل آویو با ادامه خشونت علیه انتفاضه سوم و حملات گاه و بیگاه به غزه تلاش دارد این پیام را به اروپائی ها برساند که "خود را خسته نکنید"، چرا که بدون حضور آمریکا مقامات تل اویو پای هیچ میز مذاکره ای نمی نشینند و آنرا به رسمیت نمی شناسند.

پایان سخن

مطالعه تاریخ دو دهه گذشته اسرائیل ثابت کرده است، صهیونیستها در جنگ های پس از سال 2000 علیه فلسطینی ها، پیش از انجام جنگ اقدام به سیاستهای کرده اند که به نوعی محک زدن شرایط منطقه است، از طرفی معمولا این رژیم در آغاز ریاست جمهوری روئسای جمهور آمریکا از جمله در سال 2000 و 2008 مبادرت به اقدام بزرگ نظامی کرده است، اینکه آیا اینبار نیز تهاجم اسرائیل به غزه به منظور سنجیدن واکنش کشورهای اسلامی بود است یا خیر و اینکه آیا سال 2016 هم با جنگ اسرائیل علیه فلسطینی ها همراه خواهد بود سوالاتی هستند که تحولات آینده سرزمین های اشغالی آن را روشن خواهد ساخت.

الله کرم مشتاقی کارشناس ارشد مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا

Hنتهای پیام/رض