سیامک اطلسی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر کشور در پی درگذشت داوود رشیدی هنرمند فقید کشور گفت: داوود رشیدی هیچ جایگزینی ندارد و ما به واقع جواهری گرانبها را از دست داده‌ایم البته هنوز هنرمندان بزرگی مانند عزت ا...انتظامی، محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی و علی نصیریان سایه شان بر سر هنر این کشور هست که باید از آنها مانند جان شیرین حراست کنیم. بازیگر سریال تلویزیونی «پدر سالار» افزود: داوود رشیدی یکی از معدود هنرمندان فرهیخته و تحصیلکرده بود که زبان فرانسوی را به خوبی می‌شناخت و نمایشنامه‌های خارجی زیادی را ترجمه می‌کرد و آن‌ها را با زحمت روی صحنه می‌برد و بسیار تلاش کرد تا سینمای کشور به رشد، اعتلا و بالندگی دست پیدا کند.وی ادامه داد: داوود رشیدی انسانی بسیار منطقی، منضبط و محترم بود که هیچ گاه لبخند از روی لبانش محو نمی‌شد و با یک بار برخورد همگان را به سمت خود جذب می‌کرد و این در حالی است که او هنرمندی بود که مقام و منزلت بسیار بالایی داشت و می‌توانست مانند برخی از بی‌خردان با مردم با غرور برخورد کند اما هیچ گاه در طول دوران زندگی‌اش منش و مرام انسانی‌اش را فراموش نکرد و همواره با احترام با همگان برخورد نمود. اطلسی خاطرنشان کرد: زنده یاد رشیدی در حین مراحل تمرین تئاتر با آنکه شخصیتی راسخ داشت و بسیار سخت گیر و سخت پسند بود اما با بازیگرانش با بی‌احترامی برخورد نمی‌کرد و همواره آنها را به سمت تمرین و مطالعه بیشتر ترغیب و تشویق می‌نمود و از آنها می‌خواست برای هنر تئاتر از جان و دل‌شان مایه بگذارند.بازیگر فیلم سینمایی «همسر» در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: خوشبختانه من همکاری‌های زیادی با این هنرمند فقید داشتم اما یکی از شیرین‌ترین خاطرات من مربوط با تئاتر «پیروزی در شیکاگو» است که در تئاتر شهر روی صحنه رفته بود و ایشان کارگردانی آن را بر عهده داشتند و من هم افتخار آن را داشتم که در این تئاتر ایفای نقش کنم. وی افزود: در این نمایش من نقش یک زندانبان آمریکایی را بازی می‌کردم که باید در صحنه‌ای فریادهای بلند می‌کشید و در یکی از روزهای اجرا من در حین فریاد کشیدن از شدت فشار فتقم دچار پارگی شد و با زحمت خودم را به پشت صحنه رساندم و روی زمین افتادم و استاد رشیدی که کنار صحنه نشسته بودند مرا بلند کردند و بوسیدند و بلافاصله مرا به درمانگاه فرستادند و خوشبختانه من زود مداوا شدم و توانستم روی صحنه تئاتر بازگردم؛ اینکه استاد رشیدی خودشان مرا بلند کردند و بوسیدند برایم بسیار شیرین و دلچسب بود و هیچ گاه این خاطره را فراموش نمی‌کنم.این هنرمند پیشکسوت در خاتمه متذکر شد:‌ای کاش تا زمانی که گوهرهای اصیل و گرانبهای فرهنگ و هنر این مرز و بوم زنده هستند قدرشان را بدانیم و به نحوی شایسته از آن‌ها حفاظت کنیم؛ من درگذشت این هنرمند فقید را به جامعه هنری کشور که فی الواقع یتیم شد و همچنین خانواده هنرمند رشیدی صمیمانه تسلیت می‌گویم.