پرویز پورحسینی گفت: سرگرمی‌های ارزان‌قیمتی جایگزین کتابخوانی شده که انسان را با خود می‌برد؛ اما کتاب خواندن به انسان عمق می‌بخشد. پرویز پورحسینی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر با حضور در برنامه تلویزیونی کتاب باز درباره مطالعه تاریخ بیهقی گفت: به خواندن تاریخ بیهقی علاقه زیادی دارم و بارها شروع به خواندن آن کرده‌ام اما هربار متنی و کاری دستم رسیده است که مجبور به کنار گذاشتن آن شده ام. گاهی می‌شود سر صحنه کتاب برد و در پشت صحنه مطالعه کرد اما تمرکز کافی برای مطالعه وجود ندارد. وی ادامه داد: خواندن تاریخ بیهقی از آن جهت که باید به ادبیات فارسی تسلط کامل داشت و با ادبیات عرب هم آشنا بود سخت است. باید در زمینه ادبیات و مطالعات سرمایه‌ای داشته باشی تا بتوانی سراغ تاریخ بیهقی بروی.این پیشکسوت تئاتر از آغاز علاقه خود به کتاب گفت: در کودکی ناچار به کار کردن بودم و شغل من کار در یک صحافی بود. در صحافی کتاب‌ها و مجلات زیادی از زیر دستم می‌گذشت و در مواقع استراحت بسیاری از آنها را مطالعه می‌کردم و گاهی آنقدر محو خواندن می‌شدم که به من ایراد می‌گرفتند. اکثر کتاب‌ها تاریخی بود و گاها کتاب‌های نادر و کمیاب. و از همین جا بود که من به کتاب علاقه‌مند شدم. وی افزود: در خانه وقتی همه می‌خوابیدند چراغ نفتی را بالای سرم می‌گذاشتم و انار دانه‌شده با گلپر می‌خوردم و کتاب می‌خواندم و لذت اینگونه کتاب خواندن آن هم در آن سکوت عمیق هنوز برایم شیرین است و اینگونه بود که من به ادبیات علاقه‌مند شدم.پورحسینی با شاره به تاثیر مطالعه بر اندیشه خود بیان کرد: داستان‌های ویکتور هوگو را می‌خواندم و با خودم فکر می‌کردم چطور یک نفر ویکتورهوگو می‌شود و از خود کاری برجای می‌گذارد که تا این حد بر من و دیگران اثرگذار است و ناخودآگاه به این نتیجه رسیدم که باید در این دنیا اثری از خودم باقی بگذارم. این بازیگر ضمن مقایسه زمان گذشته و حال در خصوص کتاب و کتابخوانی گفت: در کودکی ما سرگرمی‌های کمتری نسبت به امروز داشتیم و به همین دلیل کتابخوانی بیشتر بود و آدم‌ها فرصت زیادی برای کتاب خواندن داشتند اما در حال حاضر آنقدر سرگرمی‌های متنوع وجود دارد و آنقدر آدم‌ها گرفتار شده‌اند و آنقدر کار می‌کنند که زمان و حال کتاب خواندن ندارند. پور حسینی در پایان گفت: سرگرمی‌های ارزان قیمتی جایگزین کتابخوانی شده که انسان را با خود می‌برد؛ اما کتاب خواندن به انسان عمق می‌بخشد. انسانی که جامع است و وقتی در چشم هایش نگاه می‌کنی شعور و فهم و درایت را در آن می‌بینی و این است که انسان را زیبا می‌کند نه آرایش زیبا و بینی عمل شده. جذابیت آدم‌ها به چیزی است که از درون‌شان تراوش می‌کند.