به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، صد و یكمین نشست «دگرخند» با موضوع بررسی طنز در فضای مجازی با اجرای مهدی فرج اللهی دوشنبه 8 شهریورماه 1395 در سالن امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد.
در این برنامه، شخصیت های ادبیات و طنز همچون رضا ساكی، مسعود مرعشی و علی روح‌الامین كه در رسانه‌ها و فضاهای مجازی نیز حضوری فعال دارند، به نقد و بررسی این بخش از طنز كشور پرداختند.
علی روح الامین كه سایت «شیرین طنز» را اداره می كند، درباره ویژگی‌های مثبت و منفی فضای مجازی گفت: از ویژگی‌های مثبت آن می توان به این اشاره كرد كه مطالب سریع تر منتشر شده و امكان جست‌وجو راحت‌تر است؛ اما درباره ویژگی‌های منفی باید گفت متاسفانه حق تالیف (كپی رایت) رعایت نمی شود و بسیاری از مطالب به نام شاعران و نویسندگان دیگر انتشار می‌یابد.
در ادامه، رضا ساكی، اظهار كرد: در فضای مجازی، دست نویسنده بازتر است و می تواند خطوط قرمزی را كه ممكن است خیلی سختگیرانه باشند، كمتر رعایت كند. با این حال، طنزنویس‌ها باز هم حواسشان هست كه در فضای مجازی، آزادی به ولنگاری تبدیل نشود.
وی كه مكتب‌خانه طنز حوزه هنری را نیز اداره می‌كند، به لزوم آموزش طنزنویسی اشاره كرده و افزود: من فكر می‌كنم نوشتن برای در فضای مجازی هم مانند فضای مكتوب، لازم است افراد با اصول نگارش و طنزنویسی آشنا باشند. نویسنده نمی‌تواند پشت فضای مجازی خودش را پنهان كند و بگوید چون در فضای رسمی و مكتوب نمی نویسم، هر چه نوشتم مهم نیست.
ساكی ادامه داد: در فضای مجازی شاهد كوتاه نویسی هستیم اما باید دانست كوتاه نویسی كار ساده ای نیست و تجربه لازم دارد. حتی اینكه بخواهیم از فرم‌های شناخته و كلیشه شده بهره بگیریم، نیاز است كه محتوای خوبی در آن قالب ها بریزیم. درواقع كلیشه هایی كه امروز برای طنزنویسی داریم تنها قالب است مانند غزل كه قالب است و باید در آن محتوای مناسب و خلاقانه تولید شود.
این طنزنویس ادامه داد: زمانی با انفجار اطلاعات مواجه بودیم اما الان با انفجار متن مواجه ایم و همه ما می خواهیم درباره هر چیزی مطلب نوشته و اظهارنظر كنیم. این در حالی است كه طنزنویس بودن افراد غیرحرفه‌ای و مخاطبان عام فضای مجازی هم به آموزش و سواد رسانه‌ای احتیاج دارد و مهم‌تر از آن این است كه باید دغدغه اجتماعی وجود داشته باشد.
در ادامه این برنامه، مسعود مرعشی بیان كرد: باید بین مطالبی كه برای فضای مجازی نوشته می‌شود و مطالبی كه در مجلات و نشریات نوشته شده اما در فضای مجازی گذاشته می‌شود تفاوت قائل شد. با این حال اگر بخواهیم به طور كلی بگوییم باید به این اشاره كرد كه در فضای مجازی، مخاطب گسترده‌تر است، دست نویسنده برای پرداختن به بسیاری از مسائل بازتر است و همچنین اینكه لزومی درباره تعداد كلمات وجود ندارد. اما درباره معایب فضای مجازی نیز همان‌طور كه دوستان اشاره كردند سرقت‌هایی كه انجام می‌شود نویسنده را دلسرد می‌كند. مطالب بدون منبع و نام نویسنده نقل می‌شوند و زحمت كسی كه برای آن نوشته وقت گذاشته هدر می‌رود. ویژگی نامطلوب دیگری كه فضای مجازی دارد این است كه مخاطبان آن عموما سطحی هستند و مانند كسانی كه مجله و كتاب می‌خوانند، به مسائل به شكل عمیق نگاه نمی‌كنند، اینجا وظیفه طنزنویس این است كه مخاطب عام را با نرمی و شیرینی، به دقیق شدن در عمق مسائل سوق دهد.
مرعشی ادامه داد: رعایت نكردن مسائل ادبی، نگارشی و ویرایشی نیز نگرانی دیگری است كه در فضای مجازی وجود دارد تا جایی كه حتی ممكن است این اشتباه‌ها به زبان معیار تبدیل شود. تندروی‌ها و برداشت‌های سطحی نیز آسیب دیگری است كه ممكن است گریبان طنزنویس‌های فضای مجازی را بگیرد؛ به این ترتیب كه بدون آگاهی و تنها با كسب اطلاعات كمی درباره مسائل مختلف، شروع به شوخی با آن قضیه كنند در حالی كه شاید آن موضع‌گیری اصلا درست نباشد.
وی با اشاره به اینكه فضای مجازی به افراد بیشتری امكان بروز استعدادهای طنز را می‌دهد، گفت: همان‌طور كه قبلا شهروند – خبرنگار داشتیم، حالا شهروند – طنزنویس داریم. این موضوع از سویی خوب است چون باعث می شود فضای محدودی كه برای نوشتن وجود داشت شكسته شود و استعدادها هدر نرود هم ممكن است با تاییدهایی كه گرفته می شود، افراد در مسیر طنزنویسی به اشتباه بیفتند.
این طنزنویس در ادامه افزود: با گسترش فضای مجازی، باید فكری به حال مطبوعات كنیم. در شرایطی كه فضاهای مجازی با تبلیغاتی كه می گیرند، درآمدزایی می كنند اما كمتر كسی برای خریدن مجله و كتاب هزینه می‌كند، لازم است از رسانه‌های خصوصی حمایت شود كه بتوانند ادامه حیات دهند.
انتهای پیام/
در این برنامه، شخصیت های ادبیات و طنز همچون رضا ساكی، مسعود مرعشی و علی روح‌الامین كه در رسانه‌ها و فضاهای مجازی نیز حضوری فعال دارند، به نقد و بررسی این بخش از طنز كشور پرداختند.
علی روح الامین كه سایت «شیرین طنز» را اداره می كند، درباره ویژگی‌های مثبت و منفی فضای مجازی گفت: از ویژگی‌های مثبت آن می توان به این اشاره كرد كه مطالب سریع تر منتشر شده و امكان جست‌وجو راحت‌تر است؛ اما درباره ویژگی‌های منفی باید گفت متاسفانه حق تالیف (كپی رایت) رعایت نمی شود و بسیاری از مطالب به نام شاعران و نویسندگان دیگر انتشار می‌یابد.
در ادامه، رضا ساكی، اظهار كرد: در فضای مجازی، دست نویسنده بازتر است و می تواند خطوط قرمزی را كه ممكن است خیلی سختگیرانه باشند، كمتر رعایت كند. با این حال، طنزنویس‌ها باز هم حواسشان هست كه در فضای مجازی، آزادی به ولنگاری تبدیل نشود.
وی كه مكتب‌خانه طنز حوزه هنری را نیز اداره می‌كند، به لزوم آموزش طنزنویسی اشاره كرده و افزود: من فكر می‌كنم نوشتن برای در فضای مجازی هم مانند فضای مكتوب، لازم است افراد با اصول نگارش و طنزنویسی آشنا باشند. نویسنده نمی‌تواند پشت فضای مجازی خودش را پنهان كند و بگوید چون در فضای رسمی و مكتوب نمی نویسم، هر چه نوشتم مهم نیست.
ساكی ادامه داد: در فضای مجازی شاهد كوتاه نویسی هستیم اما باید دانست كوتاه نویسی كار ساده ای نیست و تجربه لازم دارد. حتی اینكه بخواهیم از فرم‌های شناخته و كلیشه شده بهره بگیریم، نیاز است كه محتوای خوبی در آن قالب ها بریزیم. درواقع كلیشه هایی كه امروز برای طنزنویسی داریم تنها قالب است مانند غزل كه قالب است و باید در آن محتوای مناسب و خلاقانه تولید شود.
این طنزنویس ادامه داد: زمانی با انفجار اطلاعات مواجه بودیم اما الان با انفجار متن مواجه ایم و همه ما می خواهیم درباره هر چیزی مطلب نوشته و اظهارنظر كنیم. این در حالی است كه طنزنویس بودن افراد غیرحرفه‌ای و مخاطبان عام فضای مجازی هم به آموزش و سواد رسانه‌ای احتیاج دارد و مهم‌تر از آن این است كه باید دغدغه اجتماعی وجود داشته باشد.
در ادامه این برنامه، مسعود مرعشی بیان كرد: باید بین مطالبی كه برای فضای مجازی نوشته می‌شود و مطالبی كه در مجلات و نشریات نوشته شده اما در فضای مجازی گذاشته می‌شود تفاوت قائل شد. با این حال اگر بخواهیم به طور كلی بگوییم باید به این اشاره كرد كه در فضای مجازی، مخاطب گسترده‌تر است، دست نویسنده برای پرداختن به بسیاری از مسائل بازتر است و همچنین اینكه لزومی درباره تعداد كلمات وجود ندارد. اما درباره معایب فضای مجازی نیز همان‌طور كه دوستان اشاره كردند سرقت‌هایی كه انجام می‌شود نویسنده را دلسرد می‌كند. مطالب بدون منبع و نام نویسنده نقل می‌شوند و زحمت كسی كه برای آن نوشته وقت گذاشته هدر می‌رود. ویژگی نامطلوب دیگری كه فضای مجازی دارد این است كه مخاطبان آن عموما سطحی هستند و مانند كسانی كه مجله و كتاب می‌خوانند، به مسائل به شكل عمیق نگاه نمی‌كنند، اینجا وظیفه طنزنویس این است كه مخاطب عام را با نرمی و شیرینی، به دقیق شدن در عمق مسائل سوق دهد.
مرعشی ادامه داد: رعایت نكردن مسائل ادبی، نگارشی و ویرایشی نیز نگرانی دیگری است كه در فضای مجازی وجود دارد تا جایی كه حتی ممكن است این اشتباه‌ها به زبان معیار تبدیل شود. تندروی‌ها و برداشت‌های سطحی نیز آسیب دیگری است كه ممكن است گریبان طنزنویس‌های فضای مجازی را بگیرد؛ به این ترتیب كه بدون آگاهی و تنها با كسب اطلاعات كمی درباره مسائل مختلف، شروع به شوخی با آن قضیه كنند در حالی كه شاید آن موضع‌گیری اصلا درست نباشد.
وی با اشاره به اینكه فضای مجازی به افراد بیشتری امكان بروز استعدادهای طنز را می‌دهد، گفت: همان‌طور كه قبلا شهروند – خبرنگار داشتیم، حالا شهروند – طنزنویس داریم. این موضوع از سویی خوب است چون باعث می شود فضای محدودی كه برای نوشتن وجود داشت شكسته شود و استعدادها هدر نرود هم ممكن است با تاییدهایی كه گرفته می شود، افراد در مسیر طنزنویسی به اشتباه بیفتند.
این طنزنویس در ادامه افزود: با گسترش فضای مجازی، باید فكری به حال مطبوعات كنیم. در شرایطی كه فضاهای مجازی با تبلیغاتی كه می گیرند، درآمدزایی می كنند اما كمتر كسی برای خریدن مجله و كتاب هزینه می‌كند، لازم است از رسانه‌های خصوصی حمایت شود كه بتوانند ادامه حیات دهند.
انتهای پیام/