به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی والیبال ایران بازی های خود را در المپیک به پایان رساند و حالا فدراسیون مشغول بررسی عملکرد تیم و ادامه همکاری با لوزانو است یا نه. محمد ترکاشوند بازیکن و مربی تیم ملی موضع سفت و سختی مقابل شرایط تیم ملی دارد و می گوید:

به جای کمیته مربیان سرپرست تیم باید مربی انتخاب کند؟
حالا بحث ماندن یا رفتن لوزانو است اما سرپرست تیم ملی گفته است والیبال نیاز به اسم بزرگ تری دارد. فدراسیون کمیته مربیان ندارد و تصمیمی که باید توسط این کمیته گرفته شود را از زبان سرپرست تیم ملی می شنویم. تا وقتی روابط در تیم ملی حرف اول را بزند و بازیکنان بر اثر ارتباط با شخص خاصی در ترکیب قرار بگیرند، حق به حق دار نمی رسد.

این شرایط یعنی باند بازی!
شرایط در تیم ملی والیبال به گونه ای شده که هر کسی ساز خودش را می زند و هر فردی می خواهد عوامل خودش بر سرکار باشد و این همان باند بازی است. حتی برخی بازیکنان افرادی را که دوست ندارند کنار تیم باشند را از اردوها خط می زنند. مسئولان وزارت ورزش باید هرچه سریعتر به وضع موجود در والیبال رسیدگی کنند چرا که والیبال روزهای خوبی را سپری نمی کند و آینده خوبی برای آن پیش بینی نمی شود.

بازیکنان وارد موضوعی شدند که به آنها ربطی نداشت
متاسفانه تیم ملی از همان روزهای ابتدایی المپیک وارد حاشیه شد و بازیکنان خود را وارد مسائل حاشیه ای کردند که به آنها ربطی نداشت و این بزرگترین ضربه را به والیبال ایران در ریو زد. رفع مشکلات بازیکنان را باید سرپرست تیم ملی مدیریت می کرد اما هیچ واکنش خاصی از طرف وی دیده نشد و فدراسیونی ها هم همچنان از وی حمایت می کنند! نمی دانم چرا داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون از نزدیک شاهد این مسائل هست و هیچ عکس العملی نشان نمی دهد و انگار خودش را به کوچه علی چپ زده است.

از ارنجی استفاده شد تا مقابل روسه ببازیم
برخلاف نظر برخی ها باید بگویم که والیبال ایران در ریو از نظر فنی هیچ چیزی برای ارائه نداشت و افتضاح بود. سطح والیبال ایران بیشتر از آن حدی است که در ریو دیدیم و باید گفت که عملکرد بازیکنان اصلا راضی کننده نبود چرا که توقع برد قدرت های دنیا هم از این تیم و بازیکنان هم می رفت. تیم ایران می توانست برای راهیابی به جمع برترین ها بازی خوبی را در برابر روسیه انجام دهد اما آنها ریسک کردند و برای اینکه در یک چهارم نهایی به تیم ایتالیا که سابقه برد آنها را داشتند بخورند ترجیح داده شد از ارنجی استفاده شود که در برابر روس ها ببازیم.

یک بار به المپیک رفتیم، چند بار نرفتیم؟
مگر والیبال ایران که بعد از 52 سال جواز ورود به المپیک را به دست آورد چند بار در تاریخ می تواند این فرصت را تجربه کند که به این راحتی از دست داده شد؟ اگر مقابل روسیه بازیکنان عملکرد واقعی خود را به نمایش می گذاشتند احتمال صعودمان به جمع چهار تیم برتر رقابت ها وجود داشت. ایران در المپیک 2008 پکن هم می توانست راه پیدا کند اما تغییر سرمربی و تصمیمات آن سال ایران را از المپیکی شدن محروم کرد. یکی از بهترین تیم های تاریخ والیبال ایران شانس حضور در المپیک را از دست داد و حالا بعد از 8 سال تازه المپیک رفتیم و این موفقیت شده است. این عقبگرد است نه پیشرفت. اگر در همان سال ها ما به المپیک می رفتیم حالا به فکر سکو بودیم نه اینکه با این عملکرد ابراز رضایت کنیم.

این وضعیت زنگ خطر است
وضعیت کنونی والیبال ایران زنگ خطری جدی است و باید برای خروج از این بحران راه حل اساسی را پیدا کرد در غیر این صورت والیبال به قهقرا خواهد رفت. لوزانو مربی بزرگی است و برای هماهنگی با والیبالیست های ایران 6 ماه فرصت داشت اما تاکنون نتوانسته کار خاصی را ارائه دهد یکسری مشکلات و مسائل وجود دارد که باید به آن رسیدگی شود تا تیم به شرایط آرمانی و مطلوب خود بازگردد.