صاحب‌خبر - سیلویو برلوسکنی؛ پدرخوانده سیاست ایتالیا شاید مدت‌هاست که نام «سیلویو برلوسکنی» را به‌عنوان نخست‌وزیر ایتالیا نمی‌شنویم، اما فرار مالیاتی و اتهام ارتباط نامشروع، باعث شده است هرگز نام او از خاطر مردم پاک نشود. شاید به‌ جرأت بتوان گفت که برلوسکنی شهرت خود را بیش از آن‌که مدیون حضور در سیاست باشد، مدیون فسادهای مالی و اخلاقی است. برلوسکنی تا پیش از ورود به سیاست، امپراتوری تجارت خود را با کمک مافیای ایتالیا برپا کرد. او که دومین نخست‌وزیر ایتالیا، از حیث مدت فعالیت، محسوب می‌شود، در ابتدا از راه ساخت‌وساز ساختمان کسب درآمد می‌کرد. برلوسکنی هم‌اکنون با ٩ میلیارد دلار ثروت خالص، در رده ١٤١ فهرست ثروتمندترین افراد جهان قرار دارد که از سوی مجله معتبر «فوربز» اعلام می‌شود. آلبرتو فوجیموری؛ از ریاست‌جمهوری تا قتل و آدم‌ربایی «آلبرتو فوجیموری»، نودمین رئیس‌جمهور پرو است که از سال ١٩٩٠ تا ٢٠٠٠ میلادی در این سمت مشغول به فعالیت بود. او پس از آنکه اخباری مبنی‌بر فساد مالی‌اش منتشر شد، به ژاپن گریخت. او به اتهام اختلاس به 5/7 سال زندان محکوم شد و دادگاه او را شش سال نیز به اتهام فساد و ارتشا به زندان محکوم کرد. فوجیموری همچنین به نقض حقوق بشر نیز متهم شد و به جرم قتل و آدم‌ربایی، دادگاه، وی را به تحمل ٢٥ سال حبس محکوم کرد. گرچه دولت ژاپن از درخواست پرو مبنی‌ بر استرداد فوجیموری سرباز زد، اما وی به درخواست پرو، در تاریخ ٢١ سپتامبر ٢٠٠٧ به شیلی سفر و در نهایت دیوان‌عالی شیلی نیز حکم استرداد وی را به پرو صادر کرد. انور ابراهیم؛ از سیاست تا اتهام همجنس‌بازی! «داتو سری انور ابراهیم»، سیاستمداری مالزیایی است که از سال ١٩٩٣ تا ١٩٩٨ میلادی نخست‌وزیر این کشور بود. او فعالیت‌های سیاسی خود را با حمایت «ماهاتیر محمد»، نخست‌وزیر وقت مالزی، آغاز کرد، اما با گذشت زمان، به یکی از منتقدان جدی او بدل شد. انور ابراهیم در سال ١٩٩٨ میلادی، بر سر نحوه رسیدگی به بحران مالی مالزی، با ماهاتیر محمد دچار اختلاف جدی شد و پس از آن نیز، در سال ١٩٩٩ میلادی به اتهام فساد مالی بازداشت و محاکمه شد. او را در دادگاه به شش سال حبس محکوم کردند. در سال ٢٠٠٠ میلادی، با اتهام بدتری خبرساز و به جرم همجنس‌بازی، به ٩ سال حبس محکوم شد، اما در سال ٢٠٠٤ میلادی، دادگاه او را از این جرم تبرئه کرد و پس از سپری‌کردن شش سال محکومیت، از زندان آزاد شد. بااین‌حال، انور ابراهیم این اتهامات را رد کرد و آن را توطئه‌ای برای منع او از فعالیت‌های سیاسی و موفقیت ائتلاف مخالفان دولت در انتخابات مارس ٢٠٠٨ به رهبری خودش دانست. وی مدتی بعد، به دلیل تهدید به مرگ از سوی افراد ناشناس، ناچار به پناه‌بردن به سفارت ترکیه و خواستار تأمین جانی خود از سوی دولت مالزی شد. بیل کلینتون و بدنامی ادامه‌دار رسوایی اخلاقی «بیل کلینتون»، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، را می‌توان یکی از جنجالی‌ترین رسوایی‌های تاریخ سیاست ایالات متحده دانست. این رسوایی اخلاقی که در پی برملاشدن رابطه «بیل کلینتون» با «مونیکا لوینسکی»، منشی ٢٢ساله کاخ سفید، در سال ١٩٩٨ میلادی علنی شد، ضربه مهلکی به اعتبار دستگاه سیاسی ایالات متحده و خانواده کلینتون وارد کرد. اتهام کلینتون، برقراری رابطه غیراخلاقی با مونیکا لوینسکی، حدفاصل سال‌های ١٩٩٥ تا ١٩٩٦ میلادی بود. وی در یک سخنرانی تلویزیونی این اتهامات را رد کرد، اما در تحقیقات بیشتر قضایی، کلینتون متهم به شهادت کذب شد که این امر، به استیضاح وی انجامید، اما او توانست تنها با یک رأی اعتماد اضافه، از برکناری از ریاست‌جمهوری آمریکا بگریزد. در این دادگاه ٢١روزه، کلینتون از سوی قاضی «سوزان وبر رایت»، ٩٠ هزار دلار جریمه و پروانه وکالت وی نیز از سوی دیوان‌عالی ایالات متحده، به مدت پنج سال تعلیق شد. لوینسکی در دادگاه اعتراف کرده بود که از سال ١٩٩٥ تا ١٩٩٦ میلادی، ٩ مرتبه با بیل کلینتون رابطه غیراخلاقی برقرار کرده است. این رسوایی حتی بر انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٢٠٠٠ آمریکا تأثیر گذاشت به‌طوری‌که «ال گور»، معاون وقت کلینتون و کاندیدای ریاست‌جمهوری حزب دموکرات در انتخابات آن سال، این رسوایی را یک «عامل بازدارنده» برای موفقیت و کاهش آرای دموکرات‌ها دانست. خانواده کلینتون هنوز هم بهای این رسوایی اخلاقی را می‌دهند چراکه «هیلاری کلینتون»، همسر بیل کلینتون و نامزد حزب دموکرات در انتخابات ٢٠١٦ ریاست‌جمهوری ایالات متحده، هنوز هم با کنایه رقبای خود درباره این رسوایی اخلاقی، دست‌وپنجه نرم می‌کند. ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان، در یکی از سخنرانی‌های مهیج خود در جمع هواداران، سابقه رسوایی اخلاقی همسر «هیلاری کلینتون» و نقش هیلاری در این داستان را، دستمایه تمسخر و حمله به رقیب دموکرات خود کرد. اوبیانگ؛ حاکمی ثروتمند در کشوری فقیر «تئودورو اوبیانگ انگوئما امباسوگو»، رهبر ثروتمند گینه استوایی، یکی از فقیرترین کشورهای جهان است؛ ثروت او ٦٠٠‌ میلیون دلار برآورد می‌شود؛ درحالی‌که ثروت باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، ١١ میلیون‌ و ٨٠٠ هزار دلار برآورد شده است. کشور آفریقایی گینه استوایی با وجود داشتن یکی از غنی‌ترین ذخایر نفتی جهان، یکی از عقب‌افتاده‌ترین زیرساخت‌های جهان و فقیرترین جمعیت‌ها را دارد. حال سوال اینجاست که پول این نفت به کجا می‌رود؟ جواب سؤال ساده است. این پول مستقیما به حساب شرکت نفتی «اکسون‌موبیل» و خانواده اوبیانگ می‌رود. وی علاوه‌بر فساد مالی، از نقض حقوق بشر نیز ابایی ندارد، اما متأسفانه هیچ دادگاهی در این کشور نمی‌تواند او را محکوم کند! صدام حسین؛ یک دیکتاتور جهانی در بین دیکتاتورهای فاسد، «صدام حسین»، رئیس‌جمهور مخلوع عراق، یک استثناست. او نه‌تنها به مردم کشورش رحم نکرد، بلکه پنجه‌های خون‌خوارش را نیز به سمت کشورهای همسایه خود دراز کرد. بمباران شیمیایی حلبچه و جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، بخشی از جنایات صدام حسین است. صدام و دولت متبوعش، علاوه‌بر جنایات جنگی، در فساد مالی نیز ید طولایی داشتند. صدام حسین در واپسین سال حکومت ننگینش و تنها چند ساعت مانده به دخالت نظامی آمریکا و حمله به عراق، میلیاردها دلار پول کمپانی‌هایی را که در عراق مشغول به کار بودند، بالا کشید. آنها با دورزدن تحریم‌های سازمان ملل و با کمک شبکه‌ای از حساب‌های بانکی خارجی، دست به این اقدام زدند. این جنایت صدام در حالی صورت گرفت که مردم کشورش به‌شدت با کمبود مواد غذایی و دارو دست‌ و‌ پنجه نرم می‌کردند، اما دولتمردان صدام، به طور پنهانی، میلیاردها دلار از کمک‌های مالی را که تحت برنامه «نفت در برابر غذا» به این کشور ارسال شده بود، اختلاس کردند. نتایج تحقیقات سنای آمریکا نشان می‌دهد صدام حسین ٢١ میلیارد دلار از پول برنامه «نفت در برابر غذا»ی سازمان ملل را به حساب شخصی خود منتقل کرده است. حسنی مبارک؛ از قفس آهنی تا تبرئه! «حسنی مبارک»، دیکتاتور مخلوع مصر، از سال ١٩٨١ میلادی که به مقام ریاست‌جمهوری رسید، تا سه‌دوره بدون رقیب در سمت خود ابقا شد. وی در سال ٢٠٠٥ میلادی نیز، برای چهارمین مرتبه در انتخابات پیروز شد، اما شرایط دشوار کشورش باعث شد تا در فوریه ٢٠١١ میلادی از مقام خود استعفا دهد و قدرت را به «شورای‌عالی نیروهای مسلح مصر» واگذار کند. در همان ماه دادستان عمومی مصر، وی و خانواده‌اش را ممنوع‌الخروج و اموال و دارایی‌های او را مصادره کرد و در آگوست ٢٠١١ میلادی، اولین جلسه رسیدگی به اتهامات مبارک و فرزندانش تشکیل شد. مبارک در این دادگاه که با حضور ٦٠٠ نفر، از جمله خانواده شاکیان قربانیان اعتراضات مصر برگزار شد، روی یک برانکار و داخل یک قفس آهنی در برابر قاضی حاضر و به‌همراه فرزندانش، پاسخ‌گوی اتهام کشتار مخالفان و فساد مالی در دوران حکومتش شد. در نهایت، پس از سه جلسه محاکمه، حسنی مبارک به حبس ابد محکوم شد، اما دادگاه تجدیدنظر در ژانویه ٢٠١٣ تمام احکام صادره علیه وی را باطل و دستور محاکمه مجدد متهمان را صادر کرد که در این دادگاه، مبارک از اتهامات وارده، تبرئه شد. اسلوبودان میلوشویچ؛ مرگ در حین محاکمه! «اسلوبودان میلوشویچ»، از سال ١٩٨٩ تا ١٩٩٧ میلادی رئیس‌جمهور صربستان و از سال ١٩٩٧ تا ٢٠٠٠ میلادی رئیس‌جمهور جمهوری فدرال یوگسلاوی بود. وی در سال ٢٠٠١ میلادی به جرم فساد و سوءاستفاده از قدرت دستگیر شد. در سال ٢٠٠١ میلادی، میلوشویچ از خانه‌اش که در آنجا حبس خانگی شده بود، ربوده و به دادگاه لاهه تسلیم شد. دادگاه لاهه وی را به اتهام جنایت جنگی محکوم کرد. او هرگز در طول پنج سال دادگاه خود، حاضر به پذیرش یا انتخاب وکیل نشد. به‌هرترتیب، عمر او کفاف نداد و میلوشویچ پیش از پایان جلسات دادگاهش، در اثر حمله قلبی، در تاریخ ١١ مارس ٢٠٠٦ میلادی در زندان دادگاه لاهه جان باخت. استراوس کان؛ از ریاست تا بی‌بندوباری «دومینیک استراوس کان»، اقتصاددان، حقوقدان و سیاستمدار فرانسوی و عضو حزب سوسیالیست فرانسه است که از سال ٢٠٠٧ تا ٢٠١١ میلادی ریاست صندوق بین‌المللی پول (IMF) را عهده‌دار بود. وی در تاریخ ١٤ ماه می‌٢٠١١ میلادی درحالی‌که سوار بر هواپیمای آماده پرواز بود، از سوی مأموران فرودگاه جان. اف‌کندی دستگیر شد. اتهام استراوس کان، رابطه نامشروع اعلام شد. این پرونده با شکایت یک پیشخدمت زن در هتل «سوفتیل» نیویورک، محل اقامت استراوس کان، مبنی‌بر تجاوز، به جریان افتاد. این رسوایی و تبعات آن، به حدی جدی بود که استراوس کان به ناچار از سمت خود از ریاست صندوق بین‌المللی پول (IMF) استعفا داد. همچنین این مسئله مانع حضور او در انتخابات داخلی حزب سوسیالیست در سال ٢٠١١ میلادی برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٢٠١٢ میلادی فرانسه شد. همسر استراوس کان نیز در پی این رسوایی از وی جدا شد. هرچند استراوس کان به دلیل نبود ادله کافی از این اتهام تبرئه شد، اما با شکایت خبرنگاری به نام «تریستان بنون» از وی، با این عنوان که استراوس کان تلاش کرده است تا به او تجاوز کند، بار دیگر خبرساز شد. در نهایت این پرونده نیز به دلیل نبود ادله کافی مبنی‌بر اتهام تجاوز، مختومه اعلام شد. استراوس کان به برگزاری مجالس لهو و ‌لعب در هتل‌های لیل، پاریس و واشنگتن متهم بود. در نهایت وی در دادگاهی که به منظور بررسی این اتهامات برگزار شد، تبرئه شد.∎​