صاحب‌خبر - پیمان مقدم دلواپسان عزیز شروع کرده‌اند به هجوم و تخریب فیلم فروشنده ساخته اصغر فرهادی. همان که در جشنواره کن کولاک کرد و جایزه برد. اولش گیر داده بودند که وزارت ارشاد بدون ممیزی حق ندارد این فیلم را اکران کند. بعد گیر دادند که چرا بلیتش گران است. لابد بهتر می‌دانید که تازگی‌ها ادبیات‌شان کل یوم دستوری است، امر و نهی است. یعنی این هم فقط در کشور ما می‌تواند رخ دهد که اقلیتی به دولت اکثریت یک نفس دستور بدهد. این کار را بکن، آن کار را نکن، با کری دست نده، به موگرینی نخند، به شجریان مجوز نده، کنسرت را لغو کن، دولت‌آبادی را محو کن، یارانه را حذف نکن، مسکن مهر را تمام کن... حالا هم گیر داده‌اند که کلاً فروشنده مروج فیلان است و بهمان است و اساساً نباید اکران شود. همان‌طور که قبلاً درباره کنسرت‌ها فرموده بودند که خلاف اخلاق است و بانی لهو و لعب است. نکته اول اینکه دوستان ظاهراً خاندان وزیر محترم ارشاد را از یاد برده‌اند. به هر حال درست است که ایشان وزیر دولت اعتدال هستند و با رئیس مجمع تشخیص مصلحت هم روابط خوبی دارند اما نسبت فامیلی ایشان را بار دیگر به خاطر بیاورید. فرزند ناخلف لقمان حکیم نیستند که با بدانی همچون ما خبرنگاران زنجیره‌ای بنشینند و دچار دگردیسی فرهنگی شوند. جناب علی جنتی هستند و قطعاً حواس‌شان به همه چیز هست، مراقبند... در ثانی مگر خود شما عزیزان نفرموده بودید که کشور این همه مشکل و دردسر و بحران‌های حل نشده دارد. تورم کمرشکن و بیکاری دارد. مصائب اقتصادی و گره‌های اجتماعی دارد. رکود دارد. اعتیاد و افسردگی و سن بالای ازدواج دارد. خب؟ حالا تمام مشکلات کشور حل شده و فقط مانده فیلم فروشنده؟ بی‌خیال عزیزان؛ این همه سوژه برای دلواپسی هست. تحریم‌های عزیز شما که معتقدید هنوز لغو نشده‌اند. ال سی که می‌فرمایید هنوز باز نشده. انتقال پول که این همه دلواپسش بودید. قراردادهای نفتی، برجام و جاسوس هسته‌ای. حالا یک فیلم فروشنده اکران بشود یا نشود به کجا برمی خورد؟ چند درصد ناراحت یا خوشحال می‌شوند؟ مگر چند نفر فروشنده را می‌بینند که آنقدر برای شما مهم است. مهم‌تر از بیکاری و تورم و تحریم است؟ راستی داشت یادمان می‌رفت: از سوئیفت چه خبر؟∎​