به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، سعید آرمند از تهیه‌کنندگانی است که با تهیه سه فیلم با همکاری مجید برزگر، در عرصه سینمای مستقل حضوری فعال داشته است.
«پرویز»، «پریدن از ارتفاع کم» و «یک شهروند کاملا معمولی» سه فیلمی هستند که سعید آرمند تهیه‌کننده آن‌ها بوده است.
مساله ممانعت از داوری فیلم‌های با پروانه ساخت ویدئویی، این روزها با اعتراض خیلی از فیلمسازان جوان و اهالی سینمای مستقل روبرو شده است. سعید آرمند در پاسخ به سوال سایت هنروتجربه درباره این تصمیم سیاست‌گذاران جشن خانه سینما گفت: «به نظرم این مساله بیشتر مساله‌ای حاشیه‌ای در سینماست. هر جشن و جشنواره‌ای در دنیا یک رییس دارد که سالیان سال در آن جشنواره حضور دارد اما ما عادت کرده‌ایم که هر رییس و هر دبیری مدتی کوتاه حضور داشته باشد و با عوض شدن او قوانین جدیدی را هم شاهد باشیم.»
آرمند با اشاره به تفکیک پروانه‌های ساخت براساس یک معیار منسوخ اضافه کرد: «وقتی هنوز در فرم‌های تقاضای پروانه ساخت می‌نویسند ویدیویی یا ۳۵ میلی‌متری، چه می‌توان گفت؟ چندسال است کسی دیگر با نگاتیو ۳۵ میلی‌متری فیلم نساخته است؟ کسانی که در راس هستند می‌خواهند هوای صنف خود را داشته باشند و از تعداد فیلم‌های مورد داوری کم کنند. یک فیلم اولی که با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شده و در سینماهای هنروتجربه نمایش داده شده است، از این داوری کنار گذاشته می‌شود و مساله پروانه ساخت یک دستاویز است فقط.»
این تهیه‌کننده سینما اضافه کرد: «جهان دیجیتال شده است، اما ارشاد هنوز به این تفکیک بین فیلمی که با نگاتیو ساخته شده و فیلم دیجیتال قائل است. من با این تفکیک پروانه ساخت مخالفم اما پرداختن به این مسائل حاشیه است و نشان‌دهنده مشکلاتی بزرگتر در متن سینمای ماست و باید اصل درست شود. بخش مهمی از سینمای ایران را به خاطر مسائل صنفی حذف می‌کنند.»
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شهروند کاملا معمولی» همچنین ادامه داد: «وقتی جشنواره فجر را داریم، چرا خانه سینما اقدام به برگزاری یک جشن و دادن جایزه می‌کند؟ جز این‌که همه سینما را می‌خواهد پوشش دهد؟ این فیلم‌ها هم جزو سینما هستند. اما برای این‌که فیلم رفقای قدیمی دیده بشود، رقبای تازه‌تر باید کنار گذاشته شوند.»
سعید آرمند هم چنین به اکران فیلم‌هایی در هنر و تجربه همزمان با اکران عمومی اشاره کرد و گفت: «هنر و تجربه از روز اول قرار نبود برای جذب تماشاگر باشد. فیلمی که ۸۰ سالن در سراسر کشور دارد، چه نیازی به این چندسالن هنر و تجربه دارد؟ این فیلم‌ها خودشان فروش می‌کنند و ما هم از فروش آن‌ها خوشحالیم، اما همین ۴ سانسی که سرشان دعواست، همان‌ها هم به این فیلم‌ها تعلق می‌گیرد در صورتی که صندلی‌های خودشان را دارا هستند.»
آرمند به «یک شهروند کاملا معمولی» اشاره می‌کند : «به خاطر همین سانس‌های کم، فیلم‌ها در هنر و تجربه شانس فروش بالا را ندارند. من سه فیلم تهیه کرده‌ام که سرجمع به اندازه یک فیلم هزینه‌شان برنگشته است و با این تعداد سانس، فقط اسم اکران را داریم. من دیگر به سینمای ایران و آمار فروش‌اش اعتمادی ندارم. به همین دلیل فیلم یک شهروند کاملا معمولی را هم اکران نمی‌کنم و داخل کمد خانه‌ام نگه می‌دارم.»
انتهای پیام/
«پرویز»، «پریدن از ارتفاع کم» و «یک شهروند کاملا معمولی» سه فیلمی هستند که سعید آرمند تهیه‌کننده آن‌ها بوده است.
مساله ممانعت از داوری فیلم‌های با پروانه ساخت ویدئویی، این روزها با اعتراض خیلی از فیلمسازان جوان و اهالی سینمای مستقل روبرو شده است. سعید آرمند در پاسخ به سوال سایت هنروتجربه درباره این تصمیم سیاست‌گذاران جشن خانه سینما گفت: «به نظرم این مساله بیشتر مساله‌ای حاشیه‌ای در سینماست. هر جشن و جشنواره‌ای در دنیا یک رییس دارد که سالیان سال در آن جشنواره حضور دارد اما ما عادت کرده‌ایم که هر رییس و هر دبیری مدتی کوتاه حضور داشته باشد و با عوض شدن او قوانین جدیدی را هم شاهد باشیم.»
آرمند با اشاره به تفکیک پروانه‌های ساخت براساس یک معیار منسوخ اضافه کرد: «وقتی هنوز در فرم‌های تقاضای پروانه ساخت می‌نویسند ویدیویی یا ۳۵ میلی‌متری، چه می‌توان گفت؟ چندسال است کسی دیگر با نگاتیو ۳۵ میلی‌متری فیلم نساخته است؟ کسانی که در راس هستند می‌خواهند هوای صنف خود را داشته باشند و از تعداد فیلم‌های مورد داوری کم کنند. یک فیلم اولی که با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شده و در سینماهای هنروتجربه نمایش داده شده است، از این داوری کنار گذاشته می‌شود و مساله پروانه ساخت یک دستاویز است فقط.»
این تهیه‌کننده سینما اضافه کرد: «جهان دیجیتال شده است، اما ارشاد هنوز به این تفکیک بین فیلمی که با نگاتیو ساخته شده و فیلم دیجیتال قائل است. من با این تفکیک پروانه ساخت مخالفم اما پرداختن به این مسائل حاشیه است و نشان‌دهنده مشکلاتی بزرگتر در متن سینمای ماست و باید اصل درست شود. بخش مهمی از سینمای ایران را به خاطر مسائل صنفی حذف می‌کنند.»
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شهروند کاملا معمولی» همچنین ادامه داد: «وقتی جشنواره فجر را داریم، چرا خانه سینما اقدام به برگزاری یک جشن و دادن جایزه می‌کند؟ جز این‌که همه سینما را می‌خواهد پوشش دهد؟ این فیلم‌ها هم جزو سینما هستند. اما برای این‌که فیلم رفقای قدیمی دیده بشود، رقبای تازه‌تر باید کنار گذاشته شوند.»
سعید آرمند هم چنین به اکران فیلم‌هایی در هنر و تجربه همزمان با اکران عمومی اشاره کرد و گفت: «هنر و تجربه از روز اول قرار نبود برای جذب تماشاگر باشد. فیلمی که ۸۰ سالن در سراسر کشور دارد، چه نیازی به این چندسالن هنر و تجربه دارد؟ این فیلم‌ها خودشان فروش می‌کنند و ما هم از فروش آن‌ها خوشحالیم، اما همین ۴ سانسی که سرشان دعواست، همان‌ها هم به این فیلم‌ها تعلق می‌گیرد در صورتی که صندلی‌های خودشان را دارا هستند.»
آرمند به «یک شهروند کاملا معمولی» اشاره می‌کند : «به خاطر همین سانس‌های کم، فیلم‌ها در هنر و تجربه شانس فروش بالا را ندارند. من سه فیلم تهیه کرده‌ام که سرجمع به اندازه یک فیلم هزینه‌شان برنگشته است و با این تعداد سانس، فقط اسم اکران را داریم. من دیگر به سینمای ایران و آمار فروش‌اش اعتمادی ندارم. به همین دلیل فیلم یک شهروند کاملا معمولی را هم اکران نمی‌کنم و داخل کمد خانه‌ام نگه می‌دارم.»
انتهای پیام/