تین‌نیوز|
سارا سرخان‌زاده: شهرهای بزرگ؛ بزرگی و توسعه خود را مرهون و وامدار زیرساخت‌های حمل‌ونقل‌اند. شاید اگر با دقت تاریخ را ورق بزنیم، خواهیم دید كه این قطارها و هواپیماها بودند كه باعث آبادانی بیابان‌ها، روستاها و زمین‌های بایر حاشیه شهرها شدند.
در واقع، نباید فراموش كنیم كه ابتدا خطوط آهن و فرودگاه‌ها بودند كه باعث رونق شدند و سپس اهالی روستاها و مناطق پا به حریم آن‌ها گذاشتند و شهرها توسعه یافتند. لذا اكنون كه جمعیت شهرها افزایش یافته است، نباید چنین نقش مهمی را فراموش كنیم؛ آن هم در حالی كه معضلاتی مانند تراكم‌فروشی، ترافیك خیابان‌ها و بزرگراه‌ها و آلودگی محیط زیست که بلای جان این ابرشهر شده است!
در جای جای دنیا فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های راه‌آهن را برای حمل‌ونقل آسان و ارائه خدمات قابل دسترس به مسافران در داخل شهرها بنا می‌كنند. حال آن‌كه صنعت حمل‌ونقل به سوی چند وجهی شدن پیش می‌رود، چطور انتظار خروج وجوه این صنعت به خارج از شهر را داریم و همزمان خواهان داشتن صنعت حمل‌ونقل چند وجهی هستیم، این در حالی است كه همه زیرساخت‌های مورد نیاز صنعت حمل‌ونقل چند وجهی در این شهر وجود دارد.
نگاهی گذرا به همسایگان و شرایط فرودگاه مهرآباد شاید خالی از لطف نباشد. در واقع، هنگامی كه فرودگاه مهرآباد در سال ۱۳۱۷ در پایتخت تأسیس شد مناطق مسكونی اطراف فرودگاه وجود نداشت. كسانی كه از آن زمان تاكنون اطراف آن اقامت گزیده‌اند، آگاهانه این كار را كرده‌اند. بنابراین، هیچ ضمانتی وجود ندارد كه چند ده سال آینده فرودگاه امام خمینی(ره) هم با این مشكل دست و پنجه نرم نكند. همچنین كسانی كه اقدام به خرید مسكن در این محدوده كرده‌اند، به دلیل وجود همین مشكلات، ملك‌شان را ارزان‌تر خریداری كرده‌اند و حالا مدعی نداشتن آرامش هستند.
صد البته فرسوده بودن بافت محله و مشكلات ناشی از آن هیچ ارتباطی با وجود فرودگاه مهرآباد در نزدیكی آن ندارد و خیلی از محله‌های شهر تهران بافت فرسوده دارند. بیان این مشكل به عنوان دردسر همسایگی با فرودگاه مهرآباد منطقی نیست. همچنین بیان مسئله سقوط هواپیما یك امر لاینفك در حمل‌ونقل هوایی در سراسر دنیاست و این امر تنها مختص فرودگاه مهرآباد نیست.
در حقیقت، هر بار كه سخن از انتقال فرودگاه مهرآباد به زبان می‌آید، باید به هزینه‌های آن هم توجه كرد. آیا به چنین موضوع مهمی توجه لازم می‌شود؟ آیا گویندگان این موضوع می‌دانند چه میزان هزینه باید صرف انتقال یك فرودگاه كرد در حالی كه دولت می‌تواند با همان پول كارهای دیگر انجام دهد؟
در مواقع اضطراری مثل وقوع زلزله یا شرایط بحرانی دیگر باید مهرآباد فرودگاه در دسترس در دل پایتخت باشد تا كار امدادرسانی سریع، ارسال اقلام اولیه و انتقال مجروحین به آسانی صورت پذیرد و اگر فرودگاه امام خمینی(ره) را جایگزین آن كنیم قطعا در این شرایط بحران‌های مختلف مانند طی مسیر خیلی طولانی و از دست دادن وقت مواجه خواهیم شد. قطعاً با راه‌اندازی ترمینال 2 فرودگاه امام خمینی(ره) از بار فرودگاه مهرآباد كاسته می‌شود اما مهرآباد تعطیل نخواهد شد.
در دو سال گذشته ارتقاء خدمات فرودگاهی با توسعه پاركینگ‌ها و كاهش بار ترافیك در محیط‌های فرودگاهی مقابل ترمینال 1 و 2، راه‌اندازی ترمینال یك و انتقال حجم مهمی از پروازها به این ترمینال در راستای ارایه خدمات مناسب مسافری صورت گرفته است.
همچنین تعطیلی پروازهای شبانه از ساعت ۲۴ تا ۵ بامداد یكی از دستاوردهای ساماندهی این فرودگاه بوده است، به گونه‌ای كه به‌جز هواپیماهایی كه مقصدشان تهران است یا با مشكل تاخیر مواجه شدند مجبور به پرواز در هنگام شب شدند و سایر هواپیماها امكان پرواز در این ساعات بر فراز تهران را ندارند. همچین باید انجام ندادن آزمایش‌های هواپیماهای نظامی بر فراز تهران را یكی دیگر از طرح‌های ساماندهی فرودگاه مهرآباد نام برد.
فرودگاه مهرآباد به دلیل قرار گرفتن در پایتخت كشورمان و نزدیكی به مراكز سیاسی، اقتصادی و ... همواره مورد توجه مسئولان و مقامات ارشد كشور بوده است و امكان جابه‌جایی آن وجود ندارد زیرا فرودگاه مهرآباد از قطب‌های مهم اقتصادی در كشور محسوب می‌شود.
گفته شده مهرآباد با وجود عوارض تحمیلی به شهر بهره‌وری اقتصادی لازم را ندارد اما فرودگاه مهرآباد یك سازمان درآمد – هزینه است و هزینه‌های سنگین عمرانی، خدماتی و پرسنلی را بدون ریالی كمك به سرانجام می‌رساند. اگر هم قرار باشد فرودگاه مهرآباد منتقل شود با توجه به رشد ۱۰ درصدی مسافران حداقل دو دهه زمان نیاز است و ضمن اینكه این فرودگاه تعطیل نمی‌شود اما باید ترافیك‌های غیرتجاری و غیر مسافری را محدود كرد.
فرودگاه مهرآباد در سال ۱۳۱۷ تاسیس شده و از آن سال تاكنون شاهد وقایع گوناگونی در این سرزمین كهن است. همین قدمت تاریخی و ضرورت حضور فرودگاه مهرآباد سبب شد تا در ابتدای سال ۱۳۹۵ این فرودگاه ثبت ملی شود. به نظر می‌رسد با این تفاسیر لازم به بستن كمر برای خروج آن پایتخت نیست.
واقع‌بین باشیم و منطقی تا دریابیم كه نقش اول سناریوی حمل‌ونقل چندوجهی ابرشهر تهران را فدای ساده‌انگاری‌های سناریست‌های ناشی نكنیم، آنهم با پیش‌زمینه‌های «رُل‌های مكش مرگ من» هنرپیشه‌های دست چندم!
كدام انسان واقع‌بینی است كه نقش فراموش نشدنی فرودگاه بم را در جریان زلزله ویرانگر و خانمان‌برانداز این شهر فراموش كند؟! كدام چشم بینایی است كه نبیند جایگاه رفیع فرودگاه مهرآباد تهران را در عرصه مناسبت‌های دیپلماتیك و همچنین اقتصادی ایران و نه فقط تهران؟ این هنرپیشه و نقش اول مستند شبكه حمل‌ونقل كشور، شاید به نقدهای غیركارشناسانه اعتنایی نكند، اما سوال این است كه آیا چنین ناراستی‌هایی سزاست؟ به امید روزی كه حق‌بین و حقگو باشیم.
∎
در واقع، نباید فراموش كنیم كه ابتدا خطوط آهن و فرودگاه‌ها بودند كه باعث رونق شدند و سپس اهالی روستاها و مناطق پا به حریم آن‌ها گذاشتند و شهرها توسعه یافتند. لذا اكنون كه جمعیت شهرها افزایش یافته است، نباید چنین نقش مهمی را فراموش كنیم؛ آن هم در حالی كه معضلاتی مانند تراكم‌فروشی، ترافیك خیابان‌ها و بزرگراه‌ها و آلودگی محیط زیست که بلای جان این ابرشهر شده است!
در جای جای دنیا فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های راه‌آهن را برای حمل‌ونقل آسان و ارائه خدمات قابل دسترس به مسافران در داخل شهرها بنا می‌كنند. حال آن‌كه صنعت حمل‌ونقل به سوی چند وجهی شدن پیش می‌رود، چطور انتظار خروج وجوه این صنعت به خارج از شهر را داریم و همزمان خواهان داشتن صنعت حمل‌ونقل چند وجهی هستیم، این در حالی است كه همه زیرساخت‌های مورد نیاز صنعت حمل‌ونقل چند وجهی در این شهر وجود دارد.
نگاهی گذرا به همسایگان و شرایط فرودگاه مهرآباد شاید خالی از لطف نباشد. در واقع، هنگامی كه فرودگاه مهرآباد در سال ۱۳۱۷ در پایتخت تأسیس شد مناطق مسكونی اطراف فرودگاه وجود نداشت. كسانی كه از آن زمان تاكنون اطراف آن اقامت گزیده‌اند، آگاهانه این كار را كرده‌اند. بنابراین، هیچ ضمانتی وجود ندارد كه چند ده سال آینده فرودگاه امام خمینی(ره) هم با این مشكل دست و پنجه نرم نكند. همچنین كسانی كه اقدام به خرید مسكن در این محدوده كرده‌اند، به دلیل وجود همین مشكلات، ملك‌شان را ارزان‌تر خریداری كرده‌اند و حالا مدعی نداشتن آرامش هستند.
صد البته فرسوده بودن بافت محله و مشكلات ناشی از آن هیچ ارتباطی با وجود فرودگاه مهرآباد در نزدیكی آن ندارد و خیلی از محله‌های شهر تهران بافت فرسوده دارند. بیان این مشكل به عنوان دردسر همسایگی با فرودگاه مهرآباد منطقی نیست. همچنین بیان مسئله سقوط هواپیما یك امر لاینفك در حمل‌ونقل هوایی در سراسر دنیاست و این امر تنها مختص فرودگاه مهرآباد نیست.
در حقیقت، هر بار كه سخن از انتقال فرودگاه مهرآباد به زبان می‌آید، باید به هزینه‌های آن هم توجه كرد. آیا به چنین موضوع مهمی توجه لازم می‌شود؟ آیا گویندگان این موضوع می‌دانند چه میزان هزینه باید صرف انتقال یك فرودگاه كرد در حالی كه دولت می‌تواند با همان پول كارهای دیگر انجام دهد؟
در مواقع اضطراری مثل وقوع زلزله یا شرایط بحرانی دیگر باید مهرآباد فرودگاه در دسترس در دل پایتخت باشد تا كار امدادرسانی سریع، ارسال اقلام اولیه و انتقال مجروحین به آسانی صورت پذیرد و اگر فرودگاه امام خمینی(ره) را جایگزین آن كنیم قطعا در این شرایط بحران‌های مختلف مانند طی مسیر خیلی طولانی و از دست دادن وقت مواجه خواهیم شد. قطعاً با راه‌اندازی ترمینال 2 فرودگاه امام خمینی(ره) از بار فرودگاه مهرآباد كاسته می‌شود اما مهرآباد تعطیل نخواهد شد.
در دو سال گذشته ارتقاء خدمات فرودگاهی با توسعه پاركینگ‌ها و كاهش بار ترافیك در محیط‌های فرودگاهی مقابل ترمینال 1 و 2، راه‌اندازی ترمینال یك و انتقال حجم مهمی از پروازها به این ترمینال در راستای ارایه خدمات مناسب مسافری صورت گرفته است.
همچنین تعطیلی پروازهای شبانه از ساعت ۲۴ تا ۵ بامداد یكی از دستاوردهای ساماندهی این فرودگاه بوده است، به گونه‌ای كه به‌جز هواپیماهایی كه مقصدشان تهران است یا با مشكل تاخیر مواجه شدند مجبور به پرواز در هنگام شب شدند و سایر هواپیماها امكان پرواز در این ساعات بر فراز تهران را ندارند. همچین باید انجام ندادن آزمایش‌های هواپیماهای نظامی بر فراز تهران را یكی دیگر از طرح‌های ساماندهی فرودگاه مهرآباد نام برد.
فرودگاه مهرآباد به دلیل قرار گرفتن در پایتخت كشورمان و نزدیكی به مراكز سیاسی، اقتصادی و ... همواره مورد توجه مسئولان و مقامات ارشد كشور بوده است و امكان جابه‌جایی آن وجود ندارد زیرا فرودگاه مهرآباد از قطب‌های مهم اقتصادی در كشور محسوب می‌شود.
گفته شده مهرآباد با وجود عوارض تحمیلی به شهر بهره‌وری اقتصادی لازم را ندارد اما فرودگاه مهرآباد یك سازمان درآمد – هزینه است و هزینه‌های سنگین عمرانی، خدماتی و پرسنلی را بدون ریالی كمك به سرانجام می‌رساند. اگر هم قرار باشد فرودگاه مهرآباد منتقل شود با توجه به رشد ۱۰ درصدی مسافران حداقل دو دهه زمان نیاز است و ضمن اینكه این فرودگاه تعطیل نمی‌شود اما باید ترافیك‌های غیرتجاری و غیر مسافری را محدود كرد.
فرودگاه مهرآباد در سال ۱۳۱۷ تاسیس شده و از آن سال تاكنون شاهد وقایع گوناگونی در این سرزمین كهن است. همین قدمت تاریخی و ضرورت حضور فرودگاه مهرآباد سبب شد تا در ابتدای سال ۱۳۹۵ این فرودگاه ثبت ملی شود. به نظر می‌رسد با این تفاسیر لازم به بستن كمر برای خروج آن پایتخت نیست.
واقع‌بین باشیم و منطقی تا دریابیم كه نقش اول سناریوی حمل‌ونقل چندوجهی ابرشهر تهران را فدای ساده‌انگاری‌های سناریست‌های ناشی نكنیم، آنهم با پیش‌زمینه‌های «رُل‌های مكش مرگ من» هنرپیشه‌های دست چندم!
كدام انسان واقع‌بینی است كه نقش فراموش نشدنی فرودگاه بم را در جریان زلزله ویرانگر و خانمان‌برانداز این شهر فراموش كند؟! كدام چشم بینایی است كه نبیند جایگاه رفیع فرودگاه مهرآباد تهران را در عرصه مناسبت‌های دیپلماتیك و همچنین اقتصادی ایران و نه فقط تهران؟ این هنرپیشه و نقش اول مستند شبكه حمل‌ونقل كشور، شاید به نقدهای غیركارشناسانه اعتنایی نكند، اما سوال این است كه آیا چنین ناراستی‌هایی سزاست؟ به امید روزی كه حق‌بین و حقگو باشیم.