سعید برآبادی: با وجود آنکه پرداخت مبلغی به پرستاران برای تهیه لوازم آرایشی، خیلی زود از طرف ارگان‌های رسمی تکذیب شد؛ اما حالا دادستانی اعلام کرده که برای بررسی وضعیت پوشش و آرایش پرستاران نیروهایی را به بیمارستان‌ها خواهد فرستاد؛ با‌این‌همه پرستاران به «شرق» می‌گویند که تا پیش‌از‌این هم نظارت و بازرسی‌هایی از سوی بیمارستان در‌این‌باره وجود داشته و شاید نیاز به بازرسی بیشتر نباشد. علاوه بر اینکه معاون پرستاری وزارت بهداشت هم از دادستان تهران گله کرده است که چرا پیش از رسانه‌ای‌کردن این ماجرا، مسئله را با آنها در میان نگذاشته. «س» که پرستار خانمی در یک بیمارستان دولتی زیر نظر سازمان تأمین اجتماعی است، به «شرق» می‌گوید: «ما در فیش‌های حقوقی خود، سرفصلی برای لوازم آرایشی نداریم و اتفاقا شرایط کارمان هم عکس این است؛ به این معنی که اگر در سر کار آرایش داشته باشیم، حتی آرایش ساده و ملایم، تذکر می‌گیریم». 
با‌این‌همه او می‌گوید که بر‌اساس شنیده‌هایش در بعضی از بیمارستان‌های خصوصی تهران، پرستاران بابت لوازم مصرفی آرایشی، مبلغی را دریافت می‌کنند؛ اما تأکید می‌کند که نمی‌داند این مبلغ در فیش حقوقی آنها قید می‌شود یا نه. به عبارت دیگر شاید بتوان گفت که نظارت بر پرستاران بیمارستان‌های دولتی در حوزه نوع پوشش و حجاب بسیار جدی است: «چه زمانی که شما قرار است استخدام شوید و چه در دوره کاری، بازرسی به صورت مداوم انجام می‌شود و پرستاران که حین کار به هر دلیل، حجاب‌شان کمی نامرتب ‌شده، به طور خودکار، مقنعه‌ها را جلو می‌کشند و حواس‌شان هست که آرایش نداشته باشند». نتیجه این بازرسی‌ها به صورت مستقیم به پرستار گفته نمی‌شود؛ اما بعد از درج در پرونده، می‌توان آن را پیگیری‌کرد: «من خودم به دلیل نوع پوششم تا به حال تذکر مستقیمی دریافت نکرده‌ام؛ اما به‌هرحال وقتی که شما فرم استخدام را در یک بیمارستان تأمین اجتماعی پر می‌کنید، تمام این موارد از شما به صورت کتبی، تعهد گرفته می‌شود». اما به‌تازگی بازرسی‌ها فقط محدود به نوع پوشش پرستاران نمی‌شود و گاه حتی پای نوع کاری که می‌کنند، هم به میان می‌آید: «از زمان تصویب طرح تطبیق، ترجیح این است که پرستاران خانم کار بیماران خانم را انجام دهند و مسئولیت بیماران مرد با پرستاران مرد باشد؛ به‌همین‌دلیل هم ممکن است سرپرستار یا حتی خود پرستار به خاطر رسیدگی به بیمار غیرهمجنس، تذکر دریافت کنند».
 به گفته «ع» که یک پرستار آقاست، این شرایط زمانی به وجود می‌آید که در بخش به حد کافی پرستار از هر دو جنس باشد و خدمات‌رسانی به بیماران بر‌اساس طرح تطبیق، تفکیک جنسیتی نشده باشد: «هر بخش پرستاری یک دفتر تقسیم کار دارد که همه فعالیت‌های روزانه پرستاران در آن ثبت می‌شود. بازرسان این دفتر را چک می‌کنند و اگر براساس طرح تطبیق نباشد، تذکر می‌دهند و ما تنها زمانی می‌توانیم از خودمان دفاع کنیم که در آن شیفت ویژه، پرستار هم‌جنس با بیماران؛ یا کم داشته باشیم یا اصلا نداشته باشیم». «ع» با تأیید این طرح می‌گوید که بیمارستان و نیروهای فعال در آن به طور مستمر بازرسی ‌می‌شوند و این بازرسی‌ها فقط محدود به پوشش خانم‌ها نیست: «به عنوان مثال من ندیده‌ام که بیایند و از ما بپرسند که فلان همکارتان آرایش می‌کند یا نه؛ اما درباره آقایان از ما سؤال می‌شود، به‌ویژه درباره نوع برخوردشان با بیماران».