امسال در پایان رقابتهای المپیک 2016 ریو مسابقههای فیبا آسیا چلنج میدان جوانگرایی غالب تیمهای آسیایی بویژه ایران و چین برای المپیک 2020 است. با وجود این، میزبانی مسابقات بسکتبال آسیا چلنج در تهران رنگ و بویی از میزبانی ندارد، آن هم برای فدراسیونی که بعد از 14 سال میزبان چنین رقابتهایی با حضور بزرگسالان آسیاست.
تا دیروز تیم ملی بسکتبال به عنوان میزبان در تالاری که قرار است بازیها در آنجا برگزار شود تمرین نکرده است. براساس اعلام قبلی قرار است بازیها در تالار 12 هزار نفری مجموعه ورزشی آزادی برگزار شود؛ همان وعدهای که در زمان برپایی بازیهای جوانان آسیا هم داده شده بود، اما عملی نشد و بازیها فقط در تالار بسکتبال برگزار شد.
این موضوع با تبلیغات اندک در ارتباط با این بازیها سبب شده تهران حال و هوای میزبانی بازیهایی هر چند با اعتبار کمتر از جام ملتها نداشته باشد. برخی معتقدند در فاصله 12 روز تا بازیها هنوز مشخص نیست مسابقهها در کدام تالار برگزار میشود؛ پس تبلیغات چه فایدهای دارد . البته پربیراه هم نگفتهاند.
از طرفی تغییرات تیمها و جوانگرایی آنها سبب شده بازیهای تهران توسط رقبا زیاد جدی گرفته نشود. بازیکنان و مربیان مطرح مانند سرمربیهای چین و فیلیپین قهرمان و نایبقهرمان آسیا در این دوره حاضر نیستند و جای خود را به مربیان دیگری دادند. تنها بازیکن المپیکی تیم چین یوچن ژو است و حتی سه بازیکن این تیم را بازیکنان تیم 18 سال چین تشکیل میدهند. چینی ها، با میانگین 22 سال و 200 سانتیمتر قامت، به تهران میآیند.
تیم ملی بسکتبال، تمام سرمایههای خود را برای این بازیها به خط کرده است. تیم ملی با حامد حدادی، بخت نخست قهرمانی است، اما نکته مهم در غیاب ستارههای حریفان، میزبانی ایران بعد از 14 سال است که باید از آن سربلند خارج شود.