به گزارش "ورزش سه"، تکواندو مردان ایران در شرایطی دست خالی با المپیک سی و یکم وداع گفت که در ادوار گذشته همواره مدال آور بود؛ چه سیدنی 2000 که برای اولین بار تکواندو بصورت رسمی وارد بازیهای المپیک شد که با هادی ساعی سومین رشته مدال آور ایران در المپیک نام گرفت؛ چه آتن 2004 که دو تیم نفره ساعی و یوسف کرمی به یک طلا و یک برنز دست یافت و چه پکن 2008 که ساعی یک تنه با طلای نابش آب رفته را به جوی ورزش ایران برگرداند و چه لندن 2012 که تکواندو با معتمد طعم نقره را چشید.

تکواندو ایران در 18 سال گذشته به جز سال 2001 که در رده سوم جهان ایستاد، در کلیه مسابقات جهانی یا قهرمان شد یا نایب قهرمان و بی تردید با چنین پیشینه روشنی و در اختیار داشتن سه بازیکن ممتاز و طراز اول در بخش مردان "بی مدال ماندن" عجیب و غیرقابل تصور بود.

اما چرا تکواندو مردان ایران در ریو چنین هولناک به زمین سفت خورد و بطورمطلق ناکام ماند؟ دلایل این نتیجه عجیب را باید قبل از هر چیز ریشه در مسائل فنی و روحی روانی دانست. فقر تکنیکی و تاکتیکی در مبارزه فرزان عاشورزاده، مهدی خدابخشی و سجاد مردانی مشهود بود و این ضعف حتی در مبارزه کیمیا علیزاده در مقابل حریف تایلندی هم به چشم امد. واقعیت این است فرزان، مهدی و سجاد هر سه، مردان پرتکنیک وکاملا فنی تکواندو ایران و جهان هستند، اما چرا در شیاپچانگ ریو به لحاظ فنی چنین فقیرانه مبارزه کردند برمی گردد به مسائل روحی و روانی و این وظیفه کادر فنی و مدیر تیم ملی و رییس فدراسیون بود که ملی پوشان را تهییج کنند و روحیه مبارزه جویی را در آنها بدمند که نه تنها این کار نکردند که برعکس آن عمل کردند. حساس کردن و برملا ساختن رقابت با رضا مهماندوست آن هم چند ماه پیش از المپیک و مصاحبه احساسی رییس فدراسیون و مزدور خواندن مهماندوست و شاگردش میلاد بیگی همه و همه دست به همه داد تا جمع و جور کردن تیم پرامید تکواندو سخت و ناشدنی شود.

تکواندو ایران در ریو می توانست بهترین نتیجه را در جمع تیم های کاروان ورزشی داشته باشد،حتی بهتر از وزنه برداری و کشتی ازاد؛ اما وقتی غرور نابجا و حواشی خود ساخته جای خود را به آرامش و خویشتنداری داد، آنگاه این نتیجه هولناک رقم خورد و این از تیمی که رییس فدراسیون و مدیر فنی دارد که نزدیک به دو دهه رقابتهای المپیک و جهانی و آسیایی را تجربه کرده اند و مربیانی که چه در دوران قهرمانی و چه مربیگری بیش از صد رویداد برون مرزی را بچشم دیده اند؛ بعید بود و البته سرزنش بار! تکواندو در ریو 2016 شکست سخت و سنگینی خورد؛ نتیجه ای که برای پایان کار هر مدیری تلخ و ناگوار است.

پولادگر، ذوالقدر و مقانلو مطمئنا المپیک ریو و خاطرات تلخش را فراموش نمی کنند، حتی اگر قرار باشد مدال برنز تاریخی کیمیا علیزاده مرحمی باشد بر زخم های عمیق تکواندو مردان!