به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از زیتون، اشاره ی اخیر سردار نقدی در مجمع عالی بسیج استان آذربایجان شرقی به صنایع تبدیلی و تکمیلی کشاورزی نشان می دهد که یکی از پازل های موثر در تکمیل جدول اقتصاد مقاومتی به شدت مورد غفلت واقع شده است.

توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی و صنایع در دو دهه اخیر به صورت یک راهبرد مشخص در امر توسعه و برنامه ریزی روستایی در دستور کار بخش کشاورزی قرار گرفته است اما ارقام ضایعات محصولات کشاورزی، همچنان بر عدم توجه راسخ به این حوزه صحه می گذارد.

سطح بسیار آماده ی محصولات کشاورزی در جذب هرگونه فساد، عاملی است تا بهترین و با کیفیت ترین محصولات نیز از طریق فرآوری و صنایع تبدیلی به ارزش افزوده تبدیل شده و از ضایعات آن کاسته شود.

ایجاد کارخانه های بزرگ صنایع تبدیلی، بخش قابل توجهی از متقاضیان شغل را با درهای بسته مواجه خواهد کرد. لذا بهترین روش در بهره گیری از صنایع، ایجاد کارگاههای کوچک خانگی و قطب بندی مناطق براساس ظرفیت محصولات باغی و کشوارزی قلمداد می شود.

برای مثال برداشت 800تنی سماق از مرکز و توابع شهرستان هوراند، نشان می دهد که این شهر ظرفیت توسعه و تبدیل به قطب سماق ایران و حتی منطقه را داراست. رشد موثر کارگاههای نخودچی ممقان نیز در ذیل همین منوال می باشد.

دراین میان اگر کارگاههای کوچک خانگی با پیوست فناوری های بروز شده ی دنیا در ذیل صنعت تبدیلیِ هر محصول کشاورزی محقق گردد، نه تنها میزان بیکاری به صفر مایل خواهد شد بلکه جمعیت شهرستان و روستاهای توابع نیز رو به افزایش خواهد بود.

احصاء هر محصول دارای ظرفیت و صنایع تبدیلی منحصر به آن محصول در هرروستا و شهرستان، مقدمه ای است تا زندگی شهری به زندگی روستایی متمایل گردد. 

اساسا فارغ از مبحث صنایع تبدیلی، کارخانه های بزرگ با هزینه کرد و سرمایه های کلان، کارایی خود را در اقتصاد از دست داده است. با تنظیم قوانین و برنامه های صحیح مردمی در اقتصاد مقاومتی می توان به کارگاههای کوچک خانگی روی آورد.

این رویکرد برای یک کارگر ماهر نه تنها ارزش افزوده ی فزاینده ای دربرخواهد داشت بلکه از صرف هزینه های غیر ضروری در کارخانه های بزرگ جلوگیری بعمل می آید.

تابلو فرش سردرود نمونه ای از یک بنگاه کوچک اقتصادی است تا بوسیله ی زنجیره ای از کارگاههای خانگی، قطب تابلو فرش ایران را بنمایش بگذارد.

صنعت کفش و چرم تبریز نیز از این قاعده مستثنی نبوده و روند اقتصادی کشور ثابت می کند که کارگاههای کوچک کفش در سالهای دور تبریز یک سنت پایدار و مقاوم در تثبیت و رونق اقتصاد تبریز بشمار می آمد. اما با واردات بی رویه و احداث کارخانه های بزرگ این سنت ماندگار به خاموشی گروید.

یکی از نهادهایی که در گسترش و حمایت از کارگاههای کوچک و کم هزینه نقش اساسی دارد، مسجد است. اگر مسجد به عنوان حکومت محلی و پایگاه فرهنگی و اجتماعی به جایگاه اصلی خود بازگردد، صنایع تبدیلی مخصوص به آن محل بدست مردم احداث و یا احیا خواهند شد.

انتهای پیام/م