شناسهٔ خبر: 14931042 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه ایران | لینک خبر

یادداشت: «حقوق بین‌الملل ناوگان‌های دریایی و تنگه هرمز»؛ محمد اسماعیلی

صاحب‌خبر - در سال‌های اخیر که ایالات متحده امریکا بارها آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران را نقض کرده- از جمله در هفته اخیر- مقامات این کشور در مواضعی تهاجمی، نیروهای دریایی ایران را متهم به تهاجم و تجاوز به کشتی‌های این کشور کرده‌اند، بدون آنکه نسبت به ورود غیرقانونی به آب‌های سرزمینی کشورمان عذرخواهی کنند... با توجه به آنکه عبور کشتی‌ها به خلیج فارس از دریای سرزمینی ایران و خروج از خلیج فارس از دریای سرزمینی عمان صورت می‌گیرد، رفتار امروز ناوگان‌های ایالات متحده ناقض «حقوق دریاهای 1982» بوده و از لون دیگر تضییع‌کننده قانون «مناطق دریایی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس و دریای عمان 1372» است به این دلایل متقن که با نقض مرزهای آبی کشور، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی ایران را نقض کرده و محدوده دریای سرزمینی ایران در خلیج فارس را که همان 12 مایل دریایی است، نقض کرده است. بنابراین رفتار اقتدارگرایانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در برخورد قاطع با ناوگان‌های دریایی متخاصم می‌تواند به ایجاد رویه حقوقی در عرصه بین‌المللی بینجامد که با توجه به اینکه ایجاد رویه حقوقی در نظام حقوق بین‌المللی می‌تواند مستقیماً به تأمین منافع ملی تبدیل شود، چنین رویکردی قابل دفاع مبتنی بر علم حقوق بین‌الملل است. یادداشت: «پیری زودرس تهران زیبا»؛ متین مسلم تهران زیبا و مسحورکننده درحال پیری زودرس است... تهران اکنون در کمال تأسف با پدیده رو به توسعه تکدی‌گری حمایت شده تحت عنوان «کودکان کار» از سوی گروهی کنشگر اجتماعی که روز به روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود، روبه‌رو شده. با این ویژگی منحصر به فرد که طوفان کودکان و نوجوانان تقریباً شهر را به محاصره خود درآورده‌اند. این عده (شاید با نیت خیر) تصور می‌کنند با ریختن به خیابان و بغل کردن و عکس سلفی گرفتن با این کودکان و نوجوانان متکدی و نمایش آنها در شبکه‌های اجتماعی، می‌توانند مشکل را حل کنند و نام این کار را گذاشته‌اند حمایت از «بچه‌های کار!» بچه‌های کاری که منابع غیردولتی می‌گویند درآمد‌هایی بین یک و نیم تا 3 ملیون تومان دارند. حتی اگر 10 درصد این مبلغ درست باشد، پول هنگفتی است. حال همین افراد که به تکدی‌گری جنبه عاطفی داده‌اند، حاضر نیستند بیایند و نتیجه اقدامات خود و تشویق مهاجرت برای تکدی‌گری به نفع باند‌های خلافکار تکدی‌پرور و تکدی مهاجر را ببینند. در حالی که به وضوح در آسیب‌شناسی اجتماعی، کودکان کار تعریف دیگری دارند و به گونه‌ای از کودکان اطلاق می‌شود که عمدتاً در کارگاه‌ها و مراکز تولیدی و خدماتی غیر‌قانونی مورد ستم مضاعف و آزار و بردگی قرار می‌گیرند. کودک و نوجوان تحت هدایت باندهای خلافکار رها شده در خیابان، کودک کار نیست. همان گونه که عکس سلفی گرفتن با آنها و 50 هزار تومان دادن به این بچه‌ها لطف و احسان نیست. آنها امان از آسایش مردم بریده و چهره شهر را لکه‌دار کرده‌اند. فرصت و آرامش یک قدم زدن، نشستن در مترو، توقف پشت چراغ قرمز، ایستادن جلو یک آب‌میوه فروشی، نشستن در یک رستوران و هر محیط عمومی ‌دیگر از مردم سلب شده. بروز خشونت و زورگیری از این عده در حال مشاهده شدن است. از فحش و بددهنی گرفته تا صدمه زدن به ماشین و اموال که به عادت تازه‌شان تبدیل شده است.