علی لایق‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در یاسوج اظهار داشت: سال گذشته از مرحوم داوود رشیدی برای حضور در فیلم مستند "دستبافتههای مادری‌ام" دعوت کردم، مرحوم رشیدی قبل از آمدن به استان کهگیلویه و بویراحمد جهت حضور در این مستند تنها شناختش از این استان یک منطقه عشایری در دامنههای کوه دنا بود.
وی عنوان کرد: مرحوم داوود رشیدی هنگام بازگشت در حالی اشک در چشمانش حلقه بسته بود گفت؛ فکر نمی‌کردم چنان عاشق محبت، صفا، صمیمیت و میهمان‌نوازی مردم زلال عشایر کهگیلویه و بویراحمد شوم که هنگام رفتن احساس وابستگی به این مردم داشته باشم.
لایق‌زاده ابراز کرد: مرحوم رشیدی عاشق سیاه چادر، شب‌های زنده و زلال بودن مردمان عشایر شده بود و هیچ وقت شبی را که در منطقه عشایری "گرگو بویراحمد" در سیاه چادر عشایر نشسته بودیم و من کمانچه لری می‌زدم و مرحوم رشیدی در کنار آتش نشسته و تنها به سیاه چادر نگاه می‌کرد و اشک می‌ریخت از یاد نمی‌برم.
کارگردان فیلم مستند "دستبافتههای مادری‌ام" به‌عنوان آخرین حضور داوود رشیدی در سینما و تلویزیون افزود: مرحوم داوود رشیدی بابت حضور در این فیلم مستند، ریالی دستمزد دریافت نکرد و آن را به مردم عشایر هدیه کرد.
لایق‌زاده ابراز کرد: یکی از بهترین لحاظت عمرم که برای همیشه در خاطرم ماندگار است بازی‌های محلی مرحوم داود رشیدی با کودکان عشایری است لحظات خندههای رشیدی با کودکان عشایری در کنار سیاه چادر هرگز فراموش شدنی نیست.
وی بیان کرد: هر وقت با مرحوم رشیدی تماس تلفنی برقرار میکردم در صورتی که در تهران بودم به منزلش دعوتم می‌کرد و می‌گفت کمانچه‌ات را بیاور و برایم آهنگ لری بنواز و وقتی وارد خانه می‌شدم می‌گفت یاد مردم عشایر کهگیلویه و بویراحمد بخیر. خنده دلنشین مردمان عشایر را دوست دارم.
انتهای پیام/
∎