در شرایطی که کافه سینما، در روزهای گذشته، از برگزاری این مناظره به مناسبت بازخوانی "نظم قدیم"، و بخش‌هایی از دهه بسته 1360 استقبال کرده بود (این لینک در کافه سینما)، می‌شد در لابه‌لای این گفتگو، به حقایقی رسید.
- هوشنگ گلمکانی سردبیر ماهنامه فیلم، در ابتدا گفت که اگر نسبت دادن مواردی به ماهنامه فیلم، در برنامه گذشته نبود، تمایلی به حضور در این برنامه نداشت، و برنامه تلویزیونی هفت را، با آوردن مثال‌ها و نمونه‌هایی، برنامه‌ای زرد و حاشیه‌ساز خطاب کرد. فراستی اما در پاسخ ادعا کرد که او و "بهروز"، هیچ وقت به دنبال ساختن حاشیه نبوده‌اند!
- در شرایطی که افخمی مجری "هفت"، از قول حسین فرح‌بخش، به این نکته اشاره کرد که بهشتی و انوار، مدیران سینما در دهه بسته 1360، برای توجیه تصمیم‌های دگم‌اندیشانه‌شان، بقیه را به دشمنان فرضی سینما ارجاع می‌دادند، هوشنگ گلمکانی هم گفت، که چنین دشمنانی را سراغ ندارد.
- نکته جالب در مناظره هوشنگ گلمکانی و مسعود فراستی در برنامه هفت این بود که شخصیتی مثل فراستی، گلمکانی را به درشت کردن نکات مثبت بعضی فیلم‌ها، "به دلایلی" متهم کرد.
- هوشنگ گلمکانی همچنین در پاسخ به فراستی که اعلام کرد: دهه 1360 را خیلی خوب یادم هست، نگاه عمیقی به او انداخت و گفت: بله. شما که بیشتر هم یادت هست! که اشاره داشت به بخش‌هایی از تاریخ. که پیش از این در کافه سینما خوانده‌اید. شاید اشاره‌ای به سال‌های توبه و زندان.
- گلمکانی از سال‌هایی در دهه بسته 1360 یاد می‌کند که آقای جان فورد را، به عنوان «یک لیبرال دست راستی» یاد می‌کردند و او نمی‌توانست از عشق‌اش برای شاهکاری چون "اشک‌ها و لبخندها"ی رابرت وایز/مترو گلدوین مایر، بنویسد، و فراستی هم ادعا کرد که خاتمی، درخواست حذف او را از یک فهرست نویسندگان داشته است.
- مسعود فراستی پس از معلوم شدن نادرستی ادعایش درباره مقدمه نوشتن بهشتی، یکی از مسئولان آن سال‌های سینما، برای پرونده‌ای در مجله فیلم، میزان انتقادات‌اش را بالا برد، از نزدیکی‌اش به "مرتضی" گفت و مجله فیلم را متهم به تریبون فارابی شدن آن سال‌ها کرد، و این که برای ساختن الگوهایی "جشنواره‌ای"، مطابق نظر مسئولان سینمایی آن سال‌ها، و مدیران جشنواره‌ای خارجی تلاش کرده است. و مدیری مثل دادگو، تعیین می‌کرده مجله فیلم چه بنویسد و چه ننویسد. به این ترتیب سعی کرد تصویری کاملا خارج از قدرت از خود بسازد، و گلمکانی هم که امکان بازگویی بخشی از تاریخ را نداشت (و فراستی هم احتمالا این را می‌دانست)، تنها توانست صحبت‌های فراستی درباره نزدیکی به مسئولان آن سال‌ها را به کل تکذیب کند. یک تکذیب صد در صد، که مهم‌ترین اشتباه گلمکانی در این مناظره بود. هر چند که او در انتهای این مناظره، به این نکته اشاره کرد که کارش را برخلاف دیگران، با عشق آغاز کرده است. و به فراستی اشاره کرد: «شما چه تاثیری داشته‌اید؟»
کافه سینما امیدوار است این فرصت‌ها برای بازگویی نشانه‌های تاریخی از سوی حاضران "نظم قدیم"، تکرار شود تا مردم ایران با کنار گذاشتن بخش‌های واقعی این پازل، به حقیقت همه این سال‌ها آشنا شوند.