صاحب‌خبر - نیمکت تیم ملی خالی بود و روزهای سختی برای تیم ملی کشورمان می‌گذشت، در همین روزها و زمانی که هنوز سرمربی تیم ملی مشخص نشده بود، علی منصوریان عهده دار هدایت تیم ملی در بازی دوستانه برابر تیم ملی روسیه شد. جسارت منصوریان در پذیرفتن این مسوولیت در روزهایی که هنوز رخت مربیگری را به تن نکرده بود، ستودنی بود. اما ماجرا وقتی جالب شد که منصوریان تنهایی روی نیمکت تیم ملی قرار گرفت و توانست تیم ملی روسیه را شکست دهد. بعد از این بازی علی منصوریان به مربی تهاجمی مشهور شد و سایت یورو اسپورت در گزارشی نوشت: «تیم ایران، روسیه را غافلگیر کرد.» سرمربی هلندی روس‌ها هم در این باره گفت: «من سعی کردم تا جایی که می‌توانم از تعویض‌های زیادی در نیمه دوم استفاده کنم اما این کار هم به ما کمک چندانی نکرد. متاسفانه مردم روسیه به این بازی همانند یک شکست بزرگ نگاه خواهند کرد.» روند هجومی تیم‌های منصوریان در تیم امید و نفت تهران هم ادامه پیدا کرد تا جایی که در روزهایی که شاید خیلی زود بود، منصوریان سر از نیمکت استقلال در آورد. حضور روی نیمکت استقلال به طور حتم آرزوی خیلی از پیشکسوتان استقلال بوده و هست اما آنچه منصوریان را خیلی زود به نیمکت استقلال رساند، چیزی غیر از عملکرد او در هدایت تیم‌هایش در گذشته نبوده است ولی برعکس آنچه از گذشته منصوریان سراغ داشتیم، او در استقلال تفکر تهاجمی نداشت و بهتر است این سرمربی نگاهی به گذشته داشته باشد. استقلال در چهار بازی گذشته میانگین یک گل برای هر بازی کسب کرده و این اصلا با آنچه که از منصوریان سراغ می‌رفت، همخوانی ندارد. در همین 4 هفته‌ای که از بازی‌ها سپری شد، ضعف دفاعی استقلال و دروازه‌بانش بسیار به چشم آمد اما ضعف تهاجمی نبودن استقلال باعث شد تا مدافعان و دروازه‌بان استقلال تحت فشار قرار گیرند و نتوانند در برابر حریفان مقاومت کنند. اینکه مدافعان استقلال خطاهای زیادی داشتند، قابل انکار نیست اما تهاجمی نبودن استقلال این فرصت را به حریفان داد تا مدافعان این تیم را تحت فشار گرفتار خطا کنند. تا چند روز آینده باز هم بازی‌ها استارت خواهد خورد و شکی نیست که منصوریان فرصت زیادی نخواهد داشت، همانقدر که منصوریان حالا به فکر دفاع استقلال است باید به فکر تهاجمی کردن تیمش هم باشد و از مهاجمان تیمش بخواهد دروازه حریفان را تحت فشار قرار دهند.∎​