صاحب‌خبر - علیرضا فغانی که موفق شده بود فینال مسابقات فوتبال المپیک ریو را قضاوت کند، در مورد این اتفاق بزرگ و گلایه‌هایش اینطور حرف می‌زند:«قبل از اعزام ما به المپیک، یک مراسم بدرقه برای حاضران در المپیک برگزار شد که داوران هم به این مراسم دعوت شده بودند. ولی در آن مراسم فقط در مورد ورزشکاران بحث شد و همه چیز در مورد آنها بود. حتی مبلغی به‌عنوان پاداش برای ورزشکاران در نظر گرفتند اما هیچ صحبتی در خصوص پاداش سایر اعضای حاضر در المپیک نشد.» فغانی حرفهایش را اینطور ادامه می‌دهد:«ما در ابتدا باید به این نتیجه برسیم که دنیا از انجام فوتبال به‌دنبال چه چیزی است؟ همه در پی لذت‌بردن و گذراندن اوقات فراغت هستند. در ماراکانا 70 هزار تماشاگر بدون لیدر به تشویق تیم‌ محبوب‌شان مشغول بودند. همه به‌دنبال تفریح بودند. هوادار آلمانی می‌توانست در بین هواداران برزیلی، تیم خودش را تشویق کند. مدیر، بازیکن و حتی داور در پی لذت بردن از فوتبال بودند. من با تمام وجود از قضاوت در المپیک لذت بردم. باید بگویم بعد از قضاوت در فینال جام باشگاه‌های جهان فکر نمی‌کردم چنین بازی مهمی را به من بسپارند.» حرف‌های فغانی حاوی نکته مهمی است. اینکه در ورزشگاه‌های خارج لیدری وجود ندارد اما در ورزشگاه‌های ایران لیدرهایی باسابقه بزه‌کاری سعی می‌کنند سکوها را تحت کنترل خود درآورند در حالی که اساسا نیازی به وجود آنها نیست.∎​