در ساختار های تاریخی اجتماع،  ایران بیشترین زمان را در سازمان قبیله ای دارا بود،  تاریخ ایل های کوچنده ایران،  که روزی بیشترین جمعیت ایران را تشکیل می دادنددر حال حاضر به تعداد بسیار کم رسیده است.استان اردبیل یکی از استان هایی است که  از ایل ها و عشایر متعددی برخوردار است که مهم ترین و منسجم ترین آن ها ایل های شاهسون و ارسباران هستندکه درمناطق گوناگون استان پراکنده شده اند. ایل شاهسون از مهم ترین و معروف ترین ایل های استان های اردبیل و آذربایجان شرقی به شمار می رود که دارای پیشینه تاریخی زیادی بوده و از ویژگی های خاصاجتماعی- فرهنگی برخوردار است. اعضای این ایل دامدار هستند و از مراتع سرسبز کوه های خطه اردبیل استفاده می کنند. شایرشاهسون نیز در نواحی کوهستانی به سر می برند و قلمروی عمده آن ها  دشت مغان است اما در فصل های تابستان و بهار این عشایر به دامنه سبلان کوچ می کنند. با وارد شدن به این عشایر بیشترین چیزی که نقش مهمی در اقتصاد خانواده ایفا می کنند زنان عشایرند. زنانی پر تلاش،ساده و بی ریا و با تجربه هستند که از دیرباز تا به امروز همواره همراه و پشتیبان مردان خود در تمام سختی ها و مشکلات زندگی بوده اند. زنان عشایر استراحت ندارند .آنها بعد از استراحتی در شب به وقت سپیده دم چادر را به کمر می بندد یایلوق یا همان روسری  به سر می بندندو شروع به خمیر درست کردن می کنند.این زنان زحمتکش علاوه بر کارهای روزانه با درست کردن انواع محصولات لبنی از شیر گوسفند خود مانند ماست،دوغ،کره،روغن،کشک و با فروش آنان در بدست آوردن معاش روزانه به همسر خود کمک می کنند و در اقتصاد خانه و جامعۀ خود نقش بسزایی دارند.