رضا مهماندوست کار خودش را کرد. یکی از بهترین مربیان جهان که به قول بعضی از اعضای خانواده تکواندو از چوب، تکواندوکار میسازد. مربیای که به دلیل مشکلات با فدراسیون راهش را کج کرد و وقتی آذربایجانیها به او پیشنهاد مربیگری دادند قبول کرد. کسی نمیتواند خردهای به او بگیرد. در دنیای حرفهای ورزش هستند مربیان زیادی که در کشورهای مختلف مربیگری میکنند و بارها و بارها پیش آمده که مقابل کشور خودشان بازی کردهاند و حتی نتیجه را بردهاند. اما دل آدم میسوزد. مهماندوست و بیگی هر دو روزی در تیم ملی بودند. زیر پرچم ایران پا میزدند و هر افتخاری داشتند برای ایران بود. اما حالا پز این اتفاق را آذربایجانیها میدهند. دل آدم میسوزد که چرا به دلیل برنامهریزی غلط چند نفر، باید این سرمایهها از ایران بروند و در مهمترین تورنمنت ورزشی یقه بچههای ایران را بگیرند؟ عامل حذف ایران از تکواندوی المپیک نه آذربایجان بود و نه داوران. عامل این ناکامی خود ایرانیها بودند که هرگز نمیتوانند آدمی موفقتر و بالاتر از خودشان را ببینند.
اشکهای خدابخشی مرهمی نبود بر زخم میلیونها آریایی
مدالی که ایرانیها از ایران گرفتند!
دل توی دل رضا مهماندوست نبود. بدون شک به خاطر ایران ناراحت بود. این را خودش گفت: «الان واقعا باید چه حرفی بزنم وقتی پای ایران وسط است. خب مسابقه بود و میلاد بهتر از مهدی کار کرد و توانست او را شکست دهد.»
صاحبخبر -
∎