عضوهيئت مديره شرکت ملي نفت ايران، تعلل در اجرايي شدن مدل جديد قراردادهاي نفتي را سبب از دست رفتن منافع ملي و برداشت حداکثري نفت از ميدانهاي مشترک از سوي همسايگان عنوان کرد و گفت: فضاي ايران در موضوع قراردادهاي نفتي کاملا سياست زده است و اين سياست زدگي مانع خيلي از تصميم گيريها شده است.

به گزارش ايسنا، سيدمحسن با اشاره به اين که دوستاني که به قراردادهاي جديد نفتي انتقاد مي کنند سبب تاخير 2 ساله در اجرايي شدن اين قراردادها شدند، افزود: اين 2 سال سبب شد توليد از مخازن مشترک نفتي به تاخير بيفتد و همسايگان حداکثر استفاده را از اين فضا ببرند.

مديرامور بين الملل شرکت ملي نفت ايران با بيان اين که، منتقدان به دليل منافع حداقلي و کوتاه مدت، منافع بلند مدت را فراموش کرده و با ايجاد فضاي متشنج سبب هراس شرکتهاي خارجي براي سرمايه گذاري در ايران شدند، تصريح کرد: شرکتهاي خارجي در مذاکرات عنوان مي کنند بروکراسي وسيعي در داخل ايران وجود دارد در حالي که در ديگر کشورها، طرف مذاکره مشخص است و شرکتها با چند نفر در ارتباط هستند؛ اين موضوع تصميم گيري براي سرمايه گذاري در ايران را سخت مي کند.

وي با بيان اين که فضاي ايران در موضوع قراردادهاي نفتي کاملا سياست زده است و اين سياست زدگي مانع خيلي از تصميم گيريها شده است، يادآور شد: عراق هم اکنون از ميدانهاي مشترک غرب کارون يک ميليون بشکه نفت صادر مي کند در حالي که ايران در اول راه است.

قمصري سپس به فرسودگي مخازن نفتي ايران اشاره کرد و با يادآوري اين که همه مخازن نفتي ايران وارد نيمه عمر خود شده اند و با افت سالانه حدود 300 هزار بشکه اي روبرو هستند، تصريح کرد: اگر ما حتي سراغ سرمايه گذاري جديد نرويم براي جلوگيري از افت سالانه نياز به سرمايه گذاري زيادي داريم.

عضو هيئت مديره شرکت ملي نفت ايران با بيان اين که منتقدان به قراردادهاي جديد نفتي که مي گويند در نفت سرمايه گذاري نکنيم و آن را زير زمين نگه داريم، بايد به اين موضوع توجه کنند که دنيا در حال تغيير است، گفت: نفت را براي چه زماني نگه داريم؟!

وي افزود: اين احتمال وجود دارد که با توجه به گسترش فناوري و روند تغيير و نوع مصرف، دهه آينده ديگر نفت جايگاهي در سبد انرژي مصرفي نداشته باشد.

قمصري با اشاره به اين که اين اتفاق در اواخر قرن 19 براي زغال سنگ افتاد و اين سوخت از چرخه مصرف خارج و نفت جاي آن را گرفت، به پايگاه خبري وزارت نفت اظهار کرد: آيا تضميني است که در 30 تا 40 سال آينده نفت همچنان سوخت نخست باشد؟مديرامور بين الملل شرکت ملي نفت ايران با بيان اين که اگر دنيا به سمت استفاده از سوخت گاز برود طبيعي است که مصرف نفت به شدت افت مي کند، يادآور شد: بيشترين نفت توليدي جهان هم اکنون در بخش حمل و نقل مصرف مي شود که نشانه هايي از برداشته شدن آن در اين بخش همچون برقي شدن خودروها ديده مي شود.

وي افزود: اگر بپذيريم دهه آينده دهه جايگزيني براي نفت در بخش حمل و نقل باشد، بنابراين اين احتمال وجود دارد که نفت از چرخه انرژي خارج و يا حداقل مصرف آن کم شود که در اين صورت برداشت حداکثري از منابع نفتي ضرورت مي يابد.

قمصري با تشريح اين شرايط و آينده نفت در سبد انرژي جهان تصريح کرد: ما تا مي توانيم بايد ازاين فرصتي که نفت در جايگاه نخست قرار دارد استفاده کنيم و برداشت از مخازن نفتي را به حداکثر برسانيم در اين شرايط، بهترين راه با توجه به مشکلات مالي جذب سرمايه گذاري خارجي است.

عضو هيئت مديره شرکت ملي نفت ايران با بيان اين که سرمايه گذار خارجي هم به راحتي در کشوري سرمايه گذاري نمي کند، تصريح کرد: بنابراين بايد شرايط براي حضور آنها فراهم شود.