صاحب‌خبر - زمانی که مدال برنز المپیک را به گردن می‌اندازد به یاد همه خستگی‌ها و مسیر پرپیچ و خمی که طی کرده است می‌افتد. مسیری که به سکوی سومی المپیک ریو ختم شد. سعید عبدولی که گویا به همه هدفش در کشتی رسیده است پس از پایین آمدن از سکوی سومی المپیک با قاطعیت می‌گوید: «دیگر کشتی بس است» جمله‌ای که این تصویر را در ذهن می‌سازد که ریو و مدال برنز پایان کار سعید عبدولی است. مردی که دو المپیک را تجربه کرده است. در یکی ناکام و در دومی صاحب مدال. سعید حالا یا از سرخستگی یا از سر هیجان مدال برنز این جمله را می‌گوید اما دقایقی نمی‌گذرد و یادآور می‌شود: «منظورم از کشتی بس است خداحافظی همیشگی از این رشته نیست و ممکن است دو روز دیگر دلتنگ شوم و مجدداً به سمت آن برگردم هیچ چیزی معلوم نیست.» اما آنچه در لابه‌لای حرف‌های سعید عبدولی مشخص است خستگی ماه‌ها تمرین و دوری از خانواده است. او حالا خود را روسفید مقابل مردم می‌داند و می‌خواهد رخصتی بگیرد برای رفع خستگی ماه‌ها دوری از خانواده و فرزندانش: «خدا را شکر که توانستم به مدال برسم. مدال المپیک را در میان مدال‌هایم کم داشتم و خدا را شکر روسفید برمی‌گردم، هر چند خیلی روسفید نیستم. این حس خوشحالی را هیچ وقت نداشتم.» فرنگی‌کار وزن 75 کیلوگرم تیم ملی کشتی کشورمان می‌گوید: «مدالم را به خانواده‎ام تقدیم می‌کنم. خیلی وقت است که در کشتی هستم. از سال 84 در تیم‎های ملی کشتی حضور دارم و فرصتی زیادی برای اینکه در کنار همسر و فرزندانم باشم، در اختیار نداشتم. بهتر است از این به بعد بیشتر به خانواده‌ام برسم.»∎​