تنها امید مدال دوومیدانی ایران در المپیک که چهار سال پیش بعداز مدال نقره‌اش در حضور خبرنگاران برای هارتینگ، رقیب طلایی‌اش خط و نشان کشید و حتی بصراحت گفت: این طلا هدیه من به هارتینگ است، اما در ریو طلای پرتاب دیسک مال من است. با این حال او بعداز المپیک روزهای خوبی نداشت. سه سالی بدون مربی سر کرد و گرفتار حواشی شد که خیلی‌ها فکر نمی‌کردند حدادی بماند، اما ماند و دوباره قد علم کرد. بالاخره با برگشت کیم بوخنوسف، مربی پیر روسی‌اش، او هم سر وسامان گرفت و شد همان احسان حدادی سابق. اردوی آفریقای جنوبی، کیش و بعد هم به آلمان رفت. کشوری که قبل از المپیک لندن هم چند ماهی اردو زده بود. او البته در چند مسابقه‌ای که پرتاب کرد، رکوردهایش بالای 65 متر نشد. حدادی آخرین بار در اسپانیا مسابقه داد. پرتابگر دیسک در world challenge مادرید با رکورد 63 متر و ده سانتی متر سوم شد و در بیلبائو هم با رکورد 62 متر و 85 سانتی‌متر چهارم شد. احسان حدادی که به قول خودش در آلمان اردو زد تا دور از هیاهو و در آرامش تمرین کند از همانجا هم دو روز پیش به ریو رفت. البته او مثل لندن کمی هم مصدوم بود که به قول خودش خیلی جدی نیست. حتی شاید آن را به فال نیک می‌گیرد، مثل لندن که با مصدومیت مرد نقره‌ای پرتاب دیسک شد. حدادی از اردوی آلمان راضی است:در اردوی آلمان و زیر‌نظر کیم بوخنوسف خوب تمرین کردم و به شرایط خوبی رسیدم. او مثل همیشه اصلا حرفی از مدال نمی‌زند: من قول می‌دهم در المپیک رکورد خوبی بزنم، اما قول مدال نمی‌دهم. طبیعی است هر پرتابگری که در المپیک خوب پرتاب کند می‌تواند به مدال امیدوار باشد؛ اما من با تجربه المپیک قبلی، می‌دانم برای مدال احتیاج به یک رکورد عجیب نیست، بلکه تنها باید رکورد خوب ثبت کنی. با این حال هیچ وقت قول مدال نمی‌دهم. حدادی اگر دور مقدماتی بالای 63 متر پرتاب کند بی‌شک یکی از فینالیست‌هاست که شنبه صبح باید برای مدال با رقبایش مسابقه دهد. او فردا تنها پرتابگر ایرانی نیست و محمود صمیمی هم دومین پرتابگر دیسک ایران در المپیک محسوب می‌شود.