به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری میزان، ندا شهسواری، بانوی پینگ‌پنگ باز ایران كه دومین المپیك پی‌درپی خود را تجربه می‌کرد، در گام نخست به مصاف حریف بلاروسی، الكساندرا پیرولواندو رفت و 4-3 در دیداری نزدیک مغلوب شد و از صعود به دور بعد بازماند.
پیش از این که شهسواری به ریو اعزام شود وقتی همگان متوجه شدند سیما لیموچی به عنوان مربی که حداقل 6 سال است در کنار «ندا» روزها را گذرانده و همراه با وی از بردن‌ها خوشحال و از باخت‌ها ناراحت شده، قرار است به برزیل اعزام نشود، انتقادات به کمیته ملی المپیک آغاز شد و همگان پیش‌بینی کرده بودند این موضوع عاقبت خوبی ندارد چرا که در شرایط سخت و حساس تنها مربی است که می‌داند شاگردش برای رسیدن به ریکاوری ذهنی به چه مواردی نیاز دارد.
انتقادات عوامل فعال در رسانه‌های ورزشی و پیگیری‌های مربوطه جواب داد و مسئولان رضایت دادند که سیما لیموچی به برزیل برود اما هنوز برای صدور «آی‌دی کارت» وی اما و اگرهایی وجود داشت. برنامه‌ریزی‌ها به گونه‌ای انجام شد که مربی «ندا» حداقل یک روز قبل از شروع مسابقات به برزیل برسد اما اختلالی که در پرواز عربی به وجود آمد تأخیر زیادی در رسیدن لیموچی به برزیل ایجاد کرد و وی درست زمانی که شاگردش از گردونه مسابقات حذف شده بود از پلکان هواپیما پایین آمد و وارد فرودگاه ریو شد.
خبر حذف «ندا»، لیموچی را شوکه کرد و وی تا ساعت‌ها به خاطر گریه زیاد نمی‌توانست صحبت کند و مصاحبه را به زمانی موکول کرد که در آرامش روحی باشد و بتواند بدون مشکلی حرفش را بزند. شهسواری در همان نخستین گام المپیک حذف شد اما همچنان یک سؤال در اذهان باقی است که چرا وی بدون مربی رفت؟
شاید هنوز مسئولان مربوطه در پس زمینه‌های ذهن‌شان ورزش بانوان را قبول ندارند و تنها فکر می‌کنند مدال‌های ورزشی المپیک برای آقایان است و دختران ایران زمین فقط برای اینکه از نظر کمّی روی کاروان تأثیر داشته باشند به المپیک می‌روند. البته نباید از برگزاری اردوهای تدارکاتی چشم‌پوشی کرد اما عدم اعزام مربی مانند حمل کیسه گندمی است که انتهای آن باز باشد و تمام محصولی که برای دست پیدا کردن به آن زحمات زیادی کشیده شده، را بر باد دهد.
اگر لیموچی در زمان مسابقه کنار «ندا» بود حتماً نتیجه‌ای بهتر حاصل می شد چرا که شهسواری بعد از این که 3 گیم نخست را با پوئن 11 بر 8 واگذار کرد، توانست گیم‌های چهارم و پنجم را با همین نتیجه پیروز شود و در ست حساس و پراسترس ششم 11 بر 4 حریف کرواتش را از پیش رو برداشت. حال اگر مربی در کنارش بود با همان نگاه‌های مادرانه‌اش به ملی‌پوش کشورمان دلداری می‌داد و وی را به این باور می‌رساند که توانایی کسب بهترین نتیجه را دارد، به طور حتم «ندا» به این راحتی‌ها و با این وضع از ریو خداحافظی نمی‌کرد اما چه فایده که این اتفاق نیفتاد و باید همچنان حسرت بخوریم حسرتی به مدت چهار سال.
انتهای پیام/
پیش از این که شهسواری به ریو اعزام شود وقتی همگان متوجه شدند سیما لیموچی به عنوان مربی که حداقل 6 سال است در کنار «ندا» روزها را گذرانده و همراه با وی از بردن‌ها خوشحال و از باخت‌ها ناراحت شده، قرار است به برزیل اعزام نشود، انتقادات به کمیته ملی المپیک آغاز شد و همگان پیش‌بینی کرده بودند این موضوع عاقبت خوبی ندارد چرا که در شرایط سخت و حساس تنها مربی است که می‌داند شاگردش برای رسیدن به ریکاوری ذهنی به چه مواردی نیاز دارد.
انتقادات عوامل فعال در رسانه‌های ورزشی و پیگیری‌های مربوطه جواب داد و مسئولان رضایت دادند که سیما لیموچی به برزیل برود اما هنوز برای صدور «آی‌دی کارت» وی اما و اگرهایی وجود داشت. برنامه‌ریزی‌ها به گونه‌ای انجام شد که مربی «ندا» حداقل یک روز قبل از شروع مسابقات به برزیل برسد اما اختلالی که در پرواز عربی به وجود آمد تأخیر زیادی در رسیدن لیموچی به برزیل ایجاد کرد و وی درست زمانی که شاگردش از گردونه مسابقات حذف شده بود از پلکان هواپیما پایین آمد و وارد فرودگاه ریو شد.
خبر حذف «ندا»، لیموچی را شوکه کرد و وی تا ساعت‌ها به خاطر گریه زیاد نمی‌توانست صحبت کند و مصاحبه را به زمانی موکول کرد که در آرامش روحی باشد و بتواند بدون مشکلی حرفش را بزند. شهسواری در همان نخستین گام المپیک حذف شد اما همچنان یک سؤال در اذهان باقی است که چرا وی بدون مربی رفت؟
شاید هنوز مسئولان مربوطه در پس زمینه‌های ذهن‌شان ورزش بانوان را قبول ندارند و تنها فکر می‌کنند مدال‌های ورزشی المپیک برای آقایان است و دختران ایران زمین فقط برای اینکه از نظر کمّی روی کاروان تأثیر داشته باشند به المپیک می‌روند. البته نباید از برگزاری اردوهای تدارکاتی چشم‌پوشی کرد اما عدم اعزام مربی مانند حمل کیسه گندمی است که انتهای آن باز باشد و تمام محصولی که برای دست پیدا کردن به آن زحمات زیادی کشیده شده، را بر باد دهد.
اگر لیموچی در زمان مسابقه کنار «ندا» بود حتماً نتیجه‌ای بهتر حاصل می شد چرا که شهسواری بعد از این که 3 گیم نخست را با پوئن 11 بر 8 واگذار کرد، توانست گیم‌های چهارم و پنجم را با همین نتیجه پیروز شود و در ست حساس و پراسترس ششم 11 بر 4 حریف کرواتش را از پیش رو برداشت. حال اگر مربی در کنارش بود با همان نگاه‌های مادرانه‌اش به ملی‌پوش کشورمان دلداری می‌داد و وی را به این باور می‌رساند که توانایی کسب بهترین نتیجه را دارد، به طور حتم «ندا» به این راحتی‌ها و با این وضع از ریو خداحافظی نمی‌کرد اما چه فایده که این اتفاق نیفتاد و باید همچنان حسرت بخوریم حسرتی به مدت چهار سال.
انتهای پیام/