شناسهٔ خبر: 14399964 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه جام‌جم | لینک خبر

با المپیکی‌ها

ترین‌های جودو در المپیک

جواد محجوب و سعید ملایی جودوکاران ایران رقابت‌های جودوی بازی‌های المپیک را یک روز پس از مراسم افتتاحیه آغاز می‌کنند.

صاحب‌خبر -

389 جودوکار از 136 کشور روی تاتامی ریو به رقابت می‌پردازند. از این تعداد جودوکار 238 ورزشکار در بخش مردان و 151 جودوکار در بخش زنان برای کسب 56 مدال طلا، نقره و برنز تلاش می‌کنند. مبارزات جودو به مدت هفت روز برگزار می‌شود و در هر روز، جودوکاران یک وزن زنان و یک وزن مردان مبارزات خود را برگزار می‌کنند. طبق این آمار در کنار برزیل میزبان که در همه اوزان نماینده دارد، دو کشور فرانسه و ژاپن با 14 جودوکار بیشترین شرکت‌کننده در این رقابت‌ها را دارد. آلمان و مغولستان با 13 شرکت‌کننده، کره جنوبی با 12 جودوکار، هلند و روسیه با 11 جودوکار و کوبا با 9 جودوکار در این رده‌بندی مکان‌های بعدی را در اختیار دارند.

پرتابی برای رسیدن به فینال ریو

پژمان قلعه‌نویی،‌ ملی‌پوش پرتاب چکش دوومیدانی درباره نخستین حضورش در المپیک گفته، همه دوومیدانی کارانی که به المپیک رفته‌اند می‌گویند شرایط مسابقه در آنجا با سایر رقابت‌ها فرق دارد و جوی که دارد، سنگین است. قلعه نویی درباره این که فکر می‌کنی چه نتیجه‌ای آنجا بگیری، گفته: حداقل انتظار از خودم این است که نتیجه خوبی بگیرم و بتوانم زحمات افرادی را که کمکم کردند،‌ جبران کنم. تمام تلاشم را به کار می‌گیرم تا رکورد خودم را بزنم زیرا در این شرایط به فینال خواهم رسید.

قاسمی: پیش از المپیک خوب تمرین کردم

رضا قاسمی،‌ دونده سرعت ایران درباره شرایط خودش پیش از اعزام به المپیک می‌گوید: در اصفهان تمرینات خوبی داشتم و از شرایطی که دارم راضی هستم و به نظرم قبل از المپیک به آمادگی خوبی رسیده‌ام. دونده 100 متر ایران درباره امکانات و اردوهای خود قبل از المپیک گفته: امکانات خوب بود و من مدتی در آلمان و مجارستان تمرین کردم. اگر می‌توانستم در مسابقه‌های سطح بالاتری هم شرکت کنم خیلی بهتر می‌شد. در رقابت‌های ترکیه و قزاقستان هم شرایط مسابقه بد بود و هم حریفان تاثیر زیادی نداشتند.

میزبانی: دلیل مخالفت با سفر به برزیل را نمی‌دانم

قادر میزبانی، دوچرخه‌سوار المپیکی درباره‌ تور کینگ هایلک چین گفته: ما دو هفته در مسابقه بودیم و ترانسفر طولانی داشتیم، اکنون از چین به تهران برگشتیم و بعد از 7 ـ 8 ساعت باید دوباره سفر دیگری را آغاز کنیم. من خیلی پافشاری کردم که از چین مستقیما به ریو برویم. در این صورت،‌ از لحاظ زمانی 35 ساعت جلو می‌افتادیم و دو برابر نیز خسته نمی‌شدیم، اما به در بسته خوردم و نمی‌دانم علت چیست که این همه راه ما را از چین به تهران آوردند. اکنون اگر به ریو برویم،‌ سه روز بیشتر نمی‌توانیم تمرین کنیم.