صاحب‌خبر - پیامدهای حذف روسیه بعد از ماه‌ها کش و قوس در نهایت فدراسیون جهانی وزنه‌برداری اعلام کرد که روس‌ها نمی‌توانند در بازی‌های ریو روی تخته بروند. بعد از مسابقات جهانی هیوستون آمریکا بود که به یکباره سونامی دوپینگ در وزنه‌برداری راه افتاد و اول از همه هم دامن روس‌ها را گرفت. لوچف که در آن مسابقات با شکستن رکورد حسین رضازاده نامش را بر سر زبان‌ها انداخته بود، اولین روسی بود که وارد لیست دوپینگی‌ها شد اما از همان موقع تاکنون دوپینگ دامن روس‌ها را رها نکرده و تا آستانه اخراج از بازی‌های ریو هم این کشور را پیش برد اما در نهایت قرار بر این شد که هر رشته‌ای از سوی فدراسیون جهانی‌اش مورد بررسی قرار بگیرد. محسن وظیفه بعد از بررسی‌های صورت گرفته درباره فدراسیون وزنه‌برداری در نهایت IWF تصمیم گرفت وزنه‌برداری روسیه را از این دوره از بازی‌های المپیک محروم کند. البته این قانون فدراسیون جهانی بود که وجود چهار وزنه‌بردار دوپینگی در سال از هر کشوری منجر به محرومیت این کشور می‌شد. این قانون چند ماه پیش در حاشیه برگزاری مسابقات جوانان جهان در گرجستان و در کنگره فدراسیون جهانی بار دیگر مورد تاکید قرار گرفت. با انتشار خبر محرومیت روس‌ها از مسابقات وزنه‌برداری بازی‌های المپیک اولین موضوعی که مورد توجه قرار گرفت، این بود که آیا از این تصمیم سودی عاید وزنه‌برداری ایران خواهد شد یا نه؟ تحلیل‌های مختلفی در این باره مطرح می‌شد که با این تصمیم وزنه‌برداری ایران راحت‌تر می‌تواند به مدال‌های طلا برسد. این تحلیل‌ها در حالی ارائه می‌شود که می‌تواند این اتفاق به ظاهر خوب را برای وزنه‌برداران ایران به یک تهدید تبدیل کند. اولین نکته منفی این ماجرا این است که وزنه‌برداران ایران از سایر حریفان خود غافل شده و آنها را دست کم بگیرند. به طور مثال در فوق سنگین شاید بعد از لوچف وزنه‌بردار گرجستانی حریف اصلی بهداد بود نه آلبگوف که حالا بعد از محرومیت آلبگوف طلای بهداد را قطعی بدانیم. در سایر اوزان هم به همین شکل است. شاید حذف روس‌ها در یکی دو وزن باعث شود که یکی از رقبای درجه دو ایران کم شود اما این تصمیم قطعا حریف اصلی ما را از گردونه رقابت‌ها به در نکرده است. فکر کردن به اینکه آیا بازی‌های ریو با حذف روس‌ها برای تیم ملی ایران آسان خواهد بود یا نه، تنها نتیجه‌ای که در پی دارد این است که تمرکز تیم ایران را به هم بریزد. بنابراین باید وزنه‌برداران ایرانی بدانند که همانند یکی دو سال اخیر مهم‌ترین رقبای آنها خودشان هستند و البته وزنه‌هایی که در مقابلشان قرار می‌گیرد. اگر همه این وزنه‌برداران بتوانند خودشان را کنترل کرده و در روز مسابقه با آرامش فعالیت کنند قطعا موفقیت به دست خواهد آمد فارغ از اینکه روس‌ها باشند یا نه. اگر بخواهیم نبود روس‌ها را یک شانس خوب بدانیم باید به این نکته توجه داشته باشیم که در تمامی تحلیل‌هایی که بعد از بازی‌ها منتشر می‌شود به ماجرای حذف روس‌ها هم اشاره خواهد شد و این می‌تواند در صورت موفقیت تیم ملی وزنه‌برداری که پیش از اعلام محرومیت روس‌ها از بازی‌های المپیک هم محتمل بود، به بهانه‌ای تبدیل شود تا کار ارزشمند قهرمانان وزنه‌برداری را زیر سوال ببرد. در صورت شکست احتمالی هم که کار بسیار بدتر خواهد شد چرا که همگان مدعی خواهند شد در غیاب روس‌ها باید همه مدال‌ها به نام ایران بخورد. بنابراین نباید خیلی درگیر این شویم که آمدن یا نیامدن روس‌ها به سود ما خواهد بود بلکه باید با آرامش و با حفظ تمرکز خود راهی ریو شد و کار را به دست قهرمانان وزنه‌برداری سپرد تا یک افتخار بزرگ دیگر نصیب ایران شود. واقعیت ماجرا این است که وزنه‌برداری ایران در شرایطی قرار دارد که می‌تواند فارغ از اینکه روس‌ها هستند یا نه به موفقیت برسد. آنچه امروز مهم است اینکه همه باید بدانند وزنه برداری ایران در چه جایگاهی قرار دارد. در واقع از پتانسیل تیم ملی وزنه برداری شناخت داشته و در همان حد هم توقع مدال داشته باشیم. فکر کردن به روس‌ها و افزودن بر توقعات به خاطر نبودن روس‌ها کمکی به وزنه برداری ایران نخواهد کرد.∎​