به گزارش خبرنگار مهر، چهاردهمین نشست حافظ‌‌شناسی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در تاجیكستان ذیل نام «خوش برانیم جهان در نظر راهروان» روز ۳ تیر ۱۳۹۵ برگزار شد.
در این نشست كه جمعی از علاقه‌مندان شعر حافظ حضور داشتند، ابراهیم خدایار، رایزن فرهنگی كشورمان در تاجیكستان، چهاردهمین نشست آشنایی با میراث ادبی حافظ از زبان حافظ را از منظر میراث اخلاقی این شاعر عارف برای مخاطبان ارائه كرد.
در نشست چهاردهم حافظ شناسی، خدایار در آغاز با قرائت داستان زاهد ریاكار و پادشاه وقت مندرج در باب دوم گلستان سعدی، مضمون ریا و مبارزه با آن را یكی از محوری ترین و پرتكرارترین مضامین اخلاقی به كار رفته در دیوان حافظ شیرازی دانست و در ادامه با قرائت غزل «ما نگوییم بد و میل به ناحق نكنیم / جامه كس سیه و دلق خود ازرق نكنیم»، این شاهكار حافظ را در حوزه ریاستیزی تحلیل كرد.
وی در بخشی از سخنان خود گفت: حافظ در این غزل با توجه به رنج‌ها و دردهایی كه در زندگی واقعی خود از ناحیه زاهدان متظاهر و عابدان عبادت فروش كشیده و دیده، به خوبی توانسته است این رذیلت اخلاقی را به شكل زییایی برای مخاطبان خود به تصویر بكشد و ضمن پرهیز دادن آنها از زشتی‌های نهفته در آن، این نكته را نیز به آنها گوشزد كند كه در هیچ میدانی، حتی مبارزه با زشت ترین ویژگی‌های اخلاقی نیز نباید از جاده حق خارج شد و جانب دادگری را فروگذاشت؛ چرا كه خود حافظ نیز در بیت پایانی غزل ما را به این گونه زیستن فرامی خواند: حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او/ ور به حق گفت جدل با سخن حق نكنیم.
بخش پایانی نشست، برگزاری آیین اختتامیه نخستین دوره حافظ شناسی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تاجیكستان بود. در این نشست چند تن از نونهالان و شركت كنندگان دوره، تعدادی از غزل‌های حافظ را برای حاضران قرائت كردند. این بخش با استقبال فراگیران مواجه شد.
در ادامه ابراهیم خدایار، رایزن فرهنگی كشورمان در تاجیكستان و مدرس این دوره، با اشاره به تجربه زندگی با تاجیكان در یك سال گذشته در شهرهای مختلف تاجیكستان، آنها را مردمانی دانست كه با میراث این شاعر آسمانی زندگی می‌كنند و گفت: اینكه هنوز هم پس از حدود ششصد و اندی سال از وفات حافظ، مردمانی در صدها فرسنگ دورتر از وطن حافظ، شیراز، دیوان وی را در گهواره‌ها و در زیر بالین فرزندان خردسال خود می‌گذارند و از انفاس قدسی این شاعر برای تربیت فرزندانشان مدد می‌گیرند، نشان از ژرفای عشق و بی انتهایی محبت مردم تاجیك به حافظ است. چیزی كه نمونه آن را كمتر می‌توان در جایی دیگر دید.
وی در بخشی دیگر از سخنان خود، با اشاره به حافظ دانی و حافظ خوانی نونهالان تاجیك گفت: این سنت والا كه هنوز هم در جای جای شهرها و روستاهای تاجیكستان ادامه دارد، فرهنگ و ادبیات مشترك را در میان فارسی زبانان به سوی ابدیت پیش می‌برد؛ چرا كه فرزندان مكتب حافظ همچون خودِ حافظ جاودانه هستند: هرگز نمیرد آنكه دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما.
آیین اختتامیه نخستین دوره حافظ شناسی با اهدای لوح یادبود و جوایز به شركت كنندگان دوره به پایان رسید.